[dropcap]అం[/dropcap]దమైన పూలతీగను కాను….
అల్లుకున్న పందిరినౌతాను.
బంగారుపూలతో పూజించలేను….
మల్లెలమాలగా నీ ఎదపై ఆభరణమవుతాను.
వెండివెన్నెలను నేలపై దించలేనుగాని….
పచ్చిక పైరునై నీ పాదాలను తాకి పులకించుతాను.
హిమగిరి శిఖరమును చేరలేను…..
ఆలయన జేగంటనవుతాను.
వాన కురిసిననాడు హరివిల్లు కాలెను…..
నేలపై జారిన చినుకునవుతాను.
పాలసంద్రము చిలుకు పేరాశ లేదు….
సెలయేటి కెరటమునై తేలిపోతాను.
కొండలలో దూకే జలపాతమును కాను….
నీటిమడుగునై ఒదిగిపోతాను.
నల్లా మబ్బుల మెరయు మెరుపుతీగను కాను …..
మెరుపు వెలుగులోని కాంతినవుతాను.
పారిజాతపూల పరిమళము కాలేను…..
ముడుచుకున్న కురులవుతాను .
పసిపాప బోసినవ్వు కాలేను….
నిదురపుచ్చు జోలపాటనవుతాను.
మందార మకరంద మాధుర్యమును కాను ….
మకరందమును గ్రోలు మధుపమ్మునవుతాను.
అరుణకిరణాలను అందుకోలేను ….
తెలిమంచు బిందువై నిలిచిపోతాను.
నీటికొలనులో విరియు నీరజమును….
వెన్నెలరాజుకై వేచివున్నాను.
ఆకాశంలోమబ్బును కాను….
సాయంసంధ్యలో వర్ణాలు అవుతాను.
కలహంసల నడకలు నడువలెను….
నీటిలో జలకములాడు మీనమవుతాను.
అందాల నెలరాజా….. నిన్నుఅందుకోలేను
……కలలోనే బందీనిచేస్తాను.
