చంద్రశేఖర్ వెళ్లడం ఆలస్యం, బిలబిలమంటూ అఖిలేష్ జులాయి గ్యాంగ్ దాడి చేసారు. పేరుకి తగ్గట్టు… జానీవాకర్‌లా కనిపించే జానీ, దిబ్బరొట్టె లాంటి దినేష్, సదా తిండి ధ్యాసలో ఉండి చొంగ కార్చుకొనే భోజేష్, ప్రతి అమ్మాయి వెంటా పడి ఛీ కొట్టించుకొనే శనీష్ – క్లుప్తంగా వీరే అఖిలేష్ గ్యాంగ్. అంతా ఆవురావురుమని తినేసి, ‘థాంక్స్ అంటీ .. బై బై’.. అని గట్టిగా అరచి, వొచ్చినంత వేగంగా తుర్రుమన్నారు.
భోజనాలయాక. – “మమ్మీ మమ్మీ… ఇంతకీ నువ్వు నా డౌట్ తీర్చనే లేదు. ఇందిరాంటీ గురించి నువ్విప్పుడు చెప్పాల్సిందే!” నిష్ఠూరంగా అంది చందన.
సుదీర్ఘంగా ఊపిరి పీల్చుకుంది విజయలక్ష్మి. “చెప్తాను తల్లీ… చెప్తాను.. కానీ, ఒక్క మాట.. ఇందిరాదేవి గురించి చెప్పాలంటే, ముందుగా మీ నాన్న గురించి చెప్పాలి. దానికన్నా ముందు పుల్ల ఐస్ రాముడి గురించి చెప్పాలి. ఇదంతా, చైన్ రియాక్షన్ లాంటిదమ్మా!” అంది సాలోచనగా.
“కానీ, పుల్లోడి గురించి ఇందాకే చెప్పేసేవు కదమ్మా!” అంటూ వినమ్రంగా వేడుకొంది చందన.
“జన్మనిచ్చిన ఆ పుణ్యమూర్తిని అలా ఏకవచనంలో పిలవకూడదు తల్లీ.. రాముడు గారూ అనాలి. సరేనా!” అంది.
“నా తప్పుని మన్నించమ్మా.. ఇక ముందు నా టంగు కంట్రోల్లో ఉంచుకుంటానమ్మా, ప్రామిస్.. ఇంతకీ, తర్వాతేమైందో చెప్పవే ప్లీజ్!” అంది గోముగా.
మరలా, గతంలోకి తొంగిచూడసాగింది విజయలక్ష్మి. “అలా పవిత్రమైన నా శీలాన్ని దోచుకున్న పుల్ల ఐస్ రాముడు చాన్నాళ్లు ఎడ్రస్ లేకుండా పోయాడు. తర్వాత, మరదలిని పెళ్లి చేసుకొని ఇసకతోటలో కాపురం పెట్టాడని తెలిసింది. కార్చిచ్చు లాంటి ఆ నిజాన్ని తెలుసుకొన్న నేను షాకయ్యాను. సిమ్ము లేని సెల్లు లాంటి ఈ బ్రతుకు వ్యర్థమని మనోవ్యధతో ఆర్కేబీచ్ లో ఆత్మహత్యకు పాల్పడ్డాను. సరిగ్గా అదే సమయంలో తన సైకిల్ రిక్షా పార్క్ చేసి, మిరపకాయబజ్జీలు తింటున్న ఓ పుణ్యాత్ముడు దూరాన్నుంచి నన్ను గమనించి, వాయువేగంతో వచ్చి నన్ను రక్షించాడమ్మా. ఆయన వేరే ఎవరో కాదమ్మా… మీ నాన్నే! నా పొట్ట లోని నీళ్లన్నీ కక్కించి – “చూడండి మేడమ్.. అన్ని సమస్యలకూ ఆత్మహత్యే పరిష్కారమైతే, ఈ లోకంలో సగం మంది చచ్చి ఉండే వారు” అని నాకు ధైర్యం చెప్పారు. నా కధంతా విని – “అనుమతిస్తే నేను మిమ్మల్ని పెళ్లిచేసుకుంటాను” అన్నారమ్మా ఆ అనురాగమూర్తి! తడిసిన బట్టలతోనే ఇద్దరం దగ్గర్లోని గుళ్లో దండలు మార్చుకున్నాం. మా బంధం ఈనాటిది కాదమ్మా, అది జన్మజన్మల అనుబంధం!” అంటూ చందనను గట్టిగా కౌగలించుకుంది.
“నా ప్రాణాలు కాపాడిన ఆ ఆపద్బాంధవుణ్ణి చూస్తుంటే నా హృదయం ఉప్పొంగింది. ‘రాయిని ఆడది చేసిన రాముడివా’ అనే వేటూరి పాట అసంకల్పితంగా నా గొంతు లోంచి వెలువడింది. మీ నాన్న నా దగ్గరికొచ్చి – “ఆ తర్వాత తీరుబడిగా పాడుదువులే ముందటు చూడు” అన్నారు. అప్పటికి గానీ నాకర్థం కాలేదు.. మా అవతారాలు చూసి ముష్టాళ్ళమనుకొని అంతా చిల్లర విసురుతున్నారు. ఆ సీన్ తల్చుకుంటుంటే ఇప్పటికీ నవ్వొస్తూంది. అబ్బా! ఆ రోజులు ఎంత బావుండేవో!” అంది తన్మయంగా.
“అది సరే గానీ, ఇంతకీ ఇందిరాంటీ ఎవరో చెప్పనేలేదు” అంది చందన అసహనంగా.
“ఆ.. వస్తున్నా.. అక్కడికే వస్తున్నా!… మా పెళ్ళయాక, రిక్షా అమ్మేసి ఆటో అద్దెకు తీసుకున్నారమ్మా మీ నాన్న… ఎన్.ఎ.డి. నుంచి జగదాంబ వరకు షేరాటో నడిపేవారు. అప్పట్లో మీ నాన్న సిన్మా హీరో శోభన్ బాబులా ఉండే వారమ్మా! మా సంసారం సాఫీగా సాగిపోతుండగా ఒక రోజు – కంచరపాలెం దగ్గర ఓ అమ్మాయి మీ నాన్న ఆటో ఆపింది.
“ఫుల్ అయింది మేడం… సారీ!” అన్నారు మీ నాన్న. “అవతల నా ఎగ్జామ్స్‌కి టైమైపోతోందండీ… ప్లీజ్… నన్ను సత్యం సెంటర్ దగ్గర డ్రాప్ చేయరూ!” అంటూ బ్రతిమాలసాగింది.
ఆ అపురూప సౌందర్యరాశి అందానికే ఓ నిర్వచనంలా ఉంది. అంతటి మార్వెలస్ బ్యూటీని చూసేసరికి మీ నాన్న హార్ట్ షేకయ్యింది “స్సస్స … స్సారీ!” అంటూ గుటకలు మింగసాగారు.
“హే.. మిస్టర్… ఏమిటలా తినేసేలా చూస్తున్నావ్! తర్వాత తీరిగ్గా బిత్తరపోదువుగాని, ముందు పోనీ!” అంటూ చనువుగా అతన్ని పక్కకి జరిపి డ్రైవర్ సీట్ పక్కన కూర్చుండిపోయింది. బేలన్సు కోసం కుడి చేతిని మీ నాన్న మెడ మీదుగా పెనవేసింది. దాంతో, మీ నాన్నకు షాక్ కొట్టినట్లయి ఒళ్ళంతా మైకం కమ్మేసింది. అలా పరిచయమైన ఇందిరాదేవి ఎవరో కాదమ్మా – ప్రతిష్ఠాత్మకమైన ఇందూ గ్రూప్ ఆఫ్ ఇండస్ట్రీస్ అధిపతి చక్రధరరావు గారి ఏకైక వారసురాలు. బుల్లయ్య కాలేజ్‌లో జర్నలిజం కోర్సు చేస్తోంది. అంత సంపన్నురాలు, ‘షేరాటో ఏమిటా’ అనే కదూ నీ సందేహం?… అదేనమ్మా… ఇందిరాదేవి స్పెషాలిటీ!”
“నీ పేరు ఎక్కడా ఉపయోగించకుండా నా స్వయంశక్తితో నీకన్నా పెద్ద బిజినెస్ మాగ్నెట్ నవుతాను” అని వాళ్ళ నాన్నతో ఛాలెంజ్ చేసి వైజాగ్ వచ్చేసింది. స్కాలర్ షిప్‌తో చదువుతూ, పార్ట్ టైం డాన్స్ పాఠాలు చెబుతూ, ఆ పాకెట్ మనీతో విమెన్స్ హాస్టల్లో ఉండి చదువుకునేది. మొదటి చూపులోనే మీ నాన్నకు మనసిచ్చేసింది. కానీ, అప్పటికే తనకు పెళ్లయిందని మీ నాన్న చెప్పడంతో కుమిలిపోయింది.”
“సమాంతర రేఖల్లాంటి మనిద్దరినీ ఆ దేవుడెందుకు కలిపాడో తెలీదు గానీ ఒక్కటి మాత్రం నిజం – ఈ పవిత్ర భారతదేశంలో ఆడది తన జీవితంలో ఒక్క మగాడికే మనసిస్తుంది. నీ స్ధానంలో వేరే వ్యక్తిని ఊహించుకొని ఆత్మవంచన చేసుకోలేను చంద్రా!” అంటూ మీ నాన్న భుజాలు పట్టుకొని కుదిపేసింది. తన పిల్లి గెడ్డం పట్టుకొని బాధపడడం తప్ప మీ నాన్న ఏమీ చెయ్యలేకపోయాడు.
ఒక వైపు ఫలించని తన ప్రేమ గురించి ఆవేదన చెందుతూనే, మరో వైపు కెరీర్ మీద ఫోకస్ చేసి రాష్ట్రం మొత్తంలోనే తనో బెస్ట్ జర్నలిస్ట్ ననిపించుకొంది. TV99లో మేజర్ షేర్స్ ఈవిడ పేరునే ఉన్నాయ్. అలా పెళ్లనే మాటనే తన మస్తిష్కం లోంచి చెరిపేసి అనుక్షణం మీ నాన్ననే ఆరాధిస్తూ ఉండిపోయిందమ్మా. మీ నాన్న నడిపే ఆటో కూడా తను కొనిచ్చిందేనమ్మా!” అంటూ ఊపిరి పీల్చుకుంది.
“మరి, ఈ సంగతి తెలిసాక నాన్నను నువ్వు ఏమీ అనలేదా?” అమాయకంగా అడిగింది చందన.
“మీ నాన్న దేవుడమ్మా… ఏం ఆ తిరుపతి ఎంకన్నకి ఇద్దరుండగా లేనిది నా దేవునికుంటే తప్పేంటి? ఇందిరాదేవి అయన జీవితంలోకి రాక పూర్వం మనింట్లో రోజులు గడ్డుగా నడిచేవి తల్లీ! అప్పుడు నువ్వు చాలా చిన్నదానివమ్మా… ప్రతి రోజూ మీ నాన్న ఇంటికొస్తూ, తాటిచెట్లపాలెం మురిక్కాలవ పక్కన బడ్డీ కొట్లోంచి పది రూపాయల పకోడీ పొట్లామ్, నాలుగు మసాలా గారెలు తెచ్చేవాడమ్మా.. పట్టుకుంటే పావు లీటర్ నూనె కారే ఆ చిరుతిళ్లనే పరమాన్నంలా భావించి మనమంతా తినేసేవాళ్ళం తల్లీ! ఆ దేవత పరిచయంతో మనింట్లో సీనంతా మారిందమ్మా. రోజూ, దమ్ బిరియానీ, బటర్ చికెన్, ప్రాన్స్ మసాలా లాంటివన్నీ డైనింగ్ టేబుల్ నలంకరించేవి. అవన్నీ తినే కదమ్మా, మీరింత వాళ్ళయింది!” అంటూ చందన బుగ్గ మీద ముద్దెట్టుకుంది.
“అది సరే గానీ అమ్మా.. మనందరికీ ఇన్నీ చేస్తున్న ఆ ఇందిరాదేవి మనింటికి ఎప్పుడూ రాదేం? మాకెప్పుడూ కనిపించదేం?” ఆరాటంగా అడిగింది.
“అంతా ఆ జగన్నాటక సూత్రధారి మాయ తల్లీ! ఇంతకీ ఆ దేవత మనకెందుకు కనిపించదని కదూ అడిగావు… చూడు తల్లీ! అనుక్షణం మనం పీల్చే గాలి మనకు కనిపిస్తుందా? మనమిష్టపడి తినే గుత్తి వంకాయ పండించిన రైతు నీకెప్పుడైనా కనిపించాడా? అందాకా ఎందుకు, మనం రోజూ తొడుక్కొనే చెప్పులు తయారు చేసిన మోచీ ఎవరో మనకు తెలుసా? వీళ్ళందరూ మన కళ్ళకి కనిపించనప్పుడు, ఆ దేవత మాత్రం ఎందుకు కనిపించాలి… చెప్పమ్మా చెప్పు!” అని ఎదురు ప్రశ్నించేసరికి కాస్త గాభరా పడి, వెనువెంటనే సర్దుకొని- “నాకిప్పుడంతా క్లారిటీ వొచ్చింది మమ్మీ… నా అనుమానమే నిజమయితే మనముండే ఈ డెబ్బయి లక్షల ఫ్లాట్ కూడా ఆంటీ చలవే అయ్యుంటుంది. యామై రైట్?” తన డిటెక్టివ్ పరిజ్ఞానాన్ని ప్రదర్శిస్తూ అడిగింది చందన.
“నా తల్లే.. నా తల్లే … ఎన్ని తెలివితేటలో నా బంగారు కొండకి! బుర్ర నిండా ఐడియాలే!” అంటూ కూతురి నుదిటిపై ముద్దు పెట్టుకొంది విజయలక్ష్మి.
“అవునమ్మా … ఇవన్నీ ఆ దేవత ఇచ్చిన వరాలే!” అంది గాద్గదికంగా.
“అమ్మా!… నాకా దేవతను ఒక్కసారి చూడాలని ఉందమ్మా! కనీసం, ఆ వరాల తల్లి ఆటోగ్రాఫ్ తీసుకొని అయినా ధన్యురాలినవ్వాలని ఉందమ్మా. ఈ చిన్ని కోర్కెను పెద్ద మనసుతో మన్నిస్తావు కదూ!” అభ్యర్థించింది చందన.
***
అర్ధరాత్రి… అమావాస్య… రాత్రి ఒంటి గంట దాటింది. ఫ్రెండ్స్‌తో సెకండ్ షో చూసి తిరిగొస్తూ, అక్కయ్యపాలెం జంక్షన్‌లో స్నేహితులంతా విడిపోగా, వీధి చివర తనింటికి నడుచుకుంటూ పోతోంది అనుష్క. ఆమె ఎవరో కాదు… సిటీ మేయర్ జగదీశ్వరరావు ముద్దుల కుమార్తె. అమెరికాలో ఎంబిఎ చేసి, తండ్రి కోరికపై ఇండియా వొచ్చేసింది. ఎన్ని కార్లున్నా, తను మాత్రం సిటీ బస్సుల్లోనే వెళుతుంది. అదేంటని ఎవరన్నా అడిగితే ‘ఆ కిక్కే వేరబ్బా!’ అని కిలకిలా నవ్వేస్తుంది. దటీజ్ అనుష్క!
అనుష్క అలా టర్నింగ్ ఇచ్చుకునే సమయానికి, నిర్మానుష్యంగా ఉన్న ఆ రోడ్డు మీదికి ఒక ఓపెన్ టాప్ జీప్ సర్రున వొచ్చి ఆగింది. అందులో… నలుగురు రౌడీల్లాంటి కుర్రాళ్ళు.. వారి చేతుల్లో బాటిల్స్, కత్తులూ రెండూ మెరుస్తున్నాయి… జీప్ దిగి అనుష్కని రౌండప్ చేసి వేధించడం మొదలు పెట్టారు.
“ఏం పాపా, వస్తావా!” అని ఒకడంటే, “రంభ లాగున్నావ్.. నీ రేటెంతే నెరజాణా!” అని ఇంకొకడు కామెంట్స్ చేస్తుంటే, ఆమెకు క్షణాల్లో ముచ్చెమటలు పోసాయి. పోలీస్ హెల్ప్ లైన్‌కి అలెర్ట్ చేద్దామని మొబైల్ చేతిలోకి తీసుకోగానే, దాన్ని లాఘవంగా తన్నుకుపోయారు.
“నేనలాంటిదాన్ని కాదు… ప్లీజ్… నన్నేమీ చేయకండి!” అంటూ వేడుకోసాగింది. “నువ్వెలాంటి దానివో మా గెస్ట్‌హౌస్‌లో డీటెయిల్‌గా చెబుదువు గానిలే… నా ప్యారీ!” అంటూ వారిలో ఒకడు ఆమెను బలవంతంగా జీపులో ఎక్కించాడు.
సరిగ్గా అదే సమయానికి… రోడ్లన్నీ పోరంబోకుల్లా సర్వే చేసి, ఆఖర్లో బీర్ బార్లో తప్ప తాగి, అటుగా వస్తున్న అఖిలేష్ గ్యాంగ్‌కి – “హెల్ప్.. హెల్ప్..” అన్న మాటలు వినిపించాయి. సరిగ్గా అలాంటి అవకాశం కోసమే ఎదురు చూస్తున్నట్లుగా, వాళ్లంతా వాయువేగంతో అక్కడికి చేరుకొని ఆ రౌడీల భరతం పట్టడమే కాకుండా, వాళ్లందరినీ దగ్గర్లోని పోలీస్ స్టేషన్లో అప్పజెప్పారు.
ఆ రౌడీలు ఎవరో కాదు… వైజాగ్, విజయనగరం, శ్రీకాకుళం జిల్లాల్లో అమ్మాయిలను ట్రాప్ చేసి, దుబాయ్‌కి అమ్మేసే రఫీ మాఫియా గ్యాంగ్ మనుషులే! ఎన్నో అసాంఘిక కార్యకలాపాలు చేస్తూ, ప్రభుత్వం నుంచి తప్పించుకొని తిరుగుతున్న ఆ ముఠాని పట్టిచ్చినందుకు నగర పోలీస్ కమీషనర్ అఖిలేష్‌కి “యువరక్షకుడు” అనే బిరుదుతో పాటు అయిదు లక్షల నజరానా కూడా అందజేశారు.
ప్రైజ్ మనీ చెక్ తీసుకొని వస్తున్న అఖిలేష్‌ని వెనుకమాటుగా వచ్చి కళ్ళు మూసింది అనుష్క.
“నేనెవరో చెబితే, మరో అయిదు లక్షల నజరానా దక్కుతుంది” అంది అతన్ని ఆట పట్టిస్తూ.
“వలపు పంజరంలో నను బంధించిన ఈ దేవకన్య ఎవరబ్బా? ఎవరైననేమి… ఈ దేవీ అనుగ్రహముతో ధన్యుడనైతిని!” గ్రాంథికంగా అని మెల్లగా ఆమె చేతులు విడిపించుకున్నాడు.
అతన్ని పొదల మాటుకి లాక్కొని పోయి, పెదవులపై బలంగా కిస్ చేసి – “ఐ లవ్ యూ రక్షకా!… బైబై .. సీ యూ!” అంటూ అంతే వేగంతో తుర్రుమంది. లిప్‌స్టిక్ మరకలు తుడుచుకొని అక్కణ్ణుంచి బయటపడ్డాడు అఖిలేష్.
***
అయిదు లక్షల చెక్‌తో ఇంటికొచ్చిన అఖిలేష్‌కి జులాయ్ గ్యాంగ్ బాణాసంచాతో స్వాగతం పలికారు. విజయలక్ష్మి పార్వతమ్మ వైపు తిరిగి – “చూసారా అత్తయ్యా… మీ మనవడి ప్రతాపం… హీరోలకే హీరో అనిపించాడు. ఈ గౌరవం వాడిది కాదు మీదే!” అంటూ చెక్ ఆమెకు అందివ్వగా, ఆవిడ దాన్నందుకొని, అఖిలేష్‌ని బరబరా గోడకి వేలాడే ఫోటో దగ్గరికి లాక్కుపోయి – “ఏవండీ!… చూసారా మీ వంశోద్ధారకుణ్ణి… మీకు గుర్తుందా… వీడు మూడో తరగతిలో పక్కనున్న అమ్మాయి జడ పట్టుకొని లాగాడని వీడిని ‘తుంటరి వెధవా’ అని తిట్టారు… వాడేనండీ వీడు.. ఇప్పుడు రక్షకుడయ్యాడు. మీ చల్లని చూపుతో ఆశీర్వదించండి!” అంది.
టాపిక్ మార్చడానికన్నట్లు అఖిలేష్ – “ఓహ్… మైడియర్ గ్రానీ… యూ ఆర్ లుకింగ్ గోర్జియస్! ఇప్పుడే ఇట్లుంటే… నానమ్మా, అప్పట్లో ఎంత మందికి లవ్ ఫీవర్ తెప్పించి ఉంటావో కదా!… మ్మ!” అంటూ గ్రానీని కిస్ చేసాడు.
“ఛీ.. పోరా… పైనుంచి మీ తాత ఎలా తొంగిచూస్తున్నారో!” అంటూ తన రెండు చేతులతో మొహాన్ని కప్పేసుకుంది. ఇంతలో….
చందన పరిగెత్తుకుంటూ వాష్ బేసిన్ దగ్గరికెళ్లి భళ్ళున వాంతి చేసుకుంది. నానా హైరానా పడుతూ, కుంటుకుంటూనే ఆమెను సమీపించింది విజయలక్ష్మి.
“కొంపదీసి, నా కొంప గానీ ముంచేసావా ఏమిటి తింగరదానా!” అంటూ కూతురి జుట్టు పట్టుకొని గుంజి, “ఆడదాని జీవితం అరిటాకు లాంటిదని, ‘ఏ అరిటాకు మీద ఎప్పుడు పడదామా’ అని 24/7 ముళ్ళన్నీ డేగల్లా ఎదురుచూస్తూ ఉంటాయని, చిలక్కి చెప్పినట్లుగా చెప్పినా, నీకు బుద్ధి రాలేదే… ఏబ్రాసిదానా!” అంటూ ఆమె భుజాలు పట్టుకొని ఊపేయసాగింది.
“ఓ బలహీన క్షణంలో జరిగిపోయిన ఈ తప్పుని పెద్ద మనసుతో మన్నించలేవా అమ్మా!” అంటూ తల్లి కాళ్ళమీద పడి భోరుమంది చందన.
“చెప్పవే, ఎవడా ముదనష్టపెదవ! ఈ హోల్ మొత్తం వైజాగ్‌కే యువ రక్షకుడు అండగా అభయమిస్తుంటే, ఇంకా భయమెందుకే పిచ్చి తల్లీ! చెప్పమ్మా.. వాడెవడైనా సరే.. వాడి భరతం పట్టి మూడంటే మూడు నిమిషాల్లో వాడి చేత నీ మెడలో మూడు ముళ్ళూ వేయిస్తాడమ్మా…” ఓ వైపు కుమార్తెను ఓదారుస్తున్నప్పటికీ, ఆమె కళ్ళు అగ్నిగోళాల్లా మండుతూనే ఉన్నాయ్.
“అదీ.. అదీ… అదేమో… ” నీళ్లు నమలసాగింది చందన .
“నసిగింది చాలు గానీ, ముందు ఆడెవడో చెప్పేడు!” అంటూ ఆమె రెండు చెవులూ పట్టుకొని గుంజింది విజయలక్ష్మి.
“అబ్బా!” అని మూలుగుతూనే, “తమ్ముడి ఫ్రెండ్ జానీ, నేను ప్రేమించుకున్నాం మమ్మీ, మనసులిచ్చి పుచ్చుకున్నాం. ఓ రోజు బీచ్‌లో … మేం కబుర్లు చెప్పుకుంటుండగా, ఒక్కసారిగా చీకటి కమ్మేసి భోరున వర్షం పడింది. తల దాచుకోడానికి ఇద్దరం దగ్గర్లోని పాడుబడ్డ బంగ్లాలోకి… అక్కడ… అక్కడ… ” ఆపై చెప్పలేక ఆమె గొంతు మూగవోయింది.
“ఇంక చాలు సిస్.. సీనర్ధమయింది. హరిహర బ్రహ్మాదులెదురైనా, మీ ఇద్దరి పెళ్లి నేను జరిపిస్తాను. హ్యాపీనా?” అంటూండగా, కన్నీళ్లు తుడుచుకొని “ఓహ్! మై లవ్లీ బ్రో!” అంటూ అతన్ని గట్టిగా కౌగిలించుకొంది చందన.
“కూల్ బేబీ కూల్… ” అంటూ ఆమెను పక్కకు తీసుకెళ్లి – “ఇంతకీ నీ బోయ్ ఫ్రెండ్ అభిరామ్ కదూ!” అనగా “ఓహ్ అదా .. జానీలోని హీ-మాన్‌ని చూసాక ఆ డర్పోక్ అభీకి బ్రేకప్ చెప్పేశా!” అంది కూల్‌గా.
(‘పాపం అభీ… ఇప్పటికీ నేనంటే పడిచస్తాడు’ అనుకొంది స్వగతంలో)
“ఓకే.. గాట్ ఇట్” అంటూ చందన చేతిని పక్కనున్న జానీ చేతిలో పెట్టేసాడు అఖిలేష్.
ఇంతలో… అఖిలేష్ ఫోన్ రింగయింది. “హాయ్.. ఏంటి కత.. మ్యారేజ్ బ్యూరో ఓపెన్ చేశావట! ఊరందరి పెళ్లిళ్లు చేయడమేనా… నీ పెళ్లి గురించి ఆలోచించేది ఏమైనా ఉందా!.. ఇదిగో.. నీ కోసం ఇక్కడో అమ్మాయి తపస్సు చేస్తుందన్న మేటర్ నీ మైండ్‌లోకి ఎప్పుడు రీచవుద్దిరా బాబూ! హే.. లిసన్ .. నీ చేత తాళి కట్టించుకోడానికి డిసైడయ్యా… తేడా వొచ్చిందా… తెల్సుగా… నువ్వు నేషనల్ అయితే, మా నాన్న ఇంటర్నేషనల్.. నువ్వు మాసయితే, మా డాడీ మాఫియా… బీకేర్ ఫుల్!.. లవ్యూ!” అంది కిలకిలా నవ్వుతూ.
“అది బెదిరింపా లేక అర్థింపా?” కొంటెగా అడిగాడు.
“రెండూ కాదు.. కిస్సింపు!” అంది.
“యూ ఆర్ ఆసమ్!” అని అఖిలేష్ అంటుండగా, కుంటుతూ అటుగా వచ్చిన విజయలక్ష్మి —
“ఎవర్రా ఫోన్లో!” అడిగింది. “చూడమ్మా… ఈ అమ్మాయి… పేరు అనుష్క… మేయర్ కూతురు.. నేను చేసుకోకపోతే బే ఆఫ్ బెంగాల్లో దూకేస్తానని ఒకటే బ్లాక్‌మెయిల్ చేస్తోంది.” అంటూ ఫిర్యాదు చేసాడు.
“మా నాయనే… మా నాయనే… ఏదీ ఆ ఫోనిలా ఇవ్వు బాబూ!” అంటూ ఫోన్ లాక్కొని, “చూడమ్మా… నేను రక్షకుడి తల్లినమ్మా… మా వాడి మొబైల్ స్క్రీన్ మీద నీ ఇమేజ్ చూసాను తల్లీ… అచ్చం మహాలక్ష్మిలా ఉన్నావమ్మా… ఇదంతా మా వాడి అదృష్టం.. ఓసారి వీలు చూసుకొని మా ఇంటికి రామ్మా! ఇక ఉంటాను తల్లీ!” అని ఫోన్ కట్ చేసి… “ఏమండీ విన్నారా ఈ సంగతి..” అంటూ కుంటుతూనే భర్త దగ్గరికి నడిచింది.
“మీ సుపుత్రుడు మేయర్ కూతుర్నే పడేశాడండీ. ఇప్పటికైనా తెలిసిందా వాడి తడాఖా ఏంటో?” అంటుండగా, జానీ, చందన హఠాత్తుగా వాళ్ళిద్దరి కాళ్ళ మీద పడ్డారు. “మమ్మల్ని ఆశీర్వదించండి!” అంటూ.
“ఆ పరమేశ్వరుడు మిమ్మల్ని చల్లగా చూస్తాడు బాబూ!” అన్నాడు చంద్రశేఖర్. అనంతరం, ఆ జంట పార్వతమ్మ ఆశీర్వాదం తీసుకుంటూ ఉండగా… సరిగ్గా అదే సమయానికి.. మేయర్, అతని భార్య గాయత్రీదేవి, కుమార్తె అనుష్క బిఎండబ్ల్యూ కారు లోంచి దిగారు. మేయర్ భజనపరులు రక్షకుడి ఇంట్లో మతాబులు వెలిగించారు. జగదీశ్వరరావు, చంద్రశేఖర్ పరస్పర పరిచయాలలో ఉండగా, అనుష్క అఖిలేష్‌ని కర్టెన్ పక్కకి గభాల్న లాగేసి, అతని బుగ్గని గట్టిగా కొరికేసింది.
“ఇదిగోరా.. కర్చీఫ్… లిప్‌స్టిక్ తుడుచుకో” అంటూ ఆట పట్టించింది చందన. చిరంజీవిలా కాలర్ పైకెగరేసాడు రక్షకుడు. బొంగరంలా తిరుగుతూ పైకెగరాలన్న కోరిక బలవంతంగా అణచుకొన్నాడు, ఎందుకంటే… మేయర్ తనింట్లోనే ఉన్నాడు !
సీ వ్యూ హైట్స్ కమ్మూనిటీలో సందడి మొదలయింది. సెక్యూరిటీతో పాటు అన్ని టీవీ ఛానెల్స్ అక్కడ మోహరించాయి.
మేయర్ పర్యవేక్షణలో, రక్షకుడి జులాయ్ గ్యాంగ్ ఆధ్వర్యంలో, అనుష్క- అఖిలేష్, చందన – జానీ దండలు మార్చుకున్నారు. ఆ ఆదర్శ వివాహాలను అన్ని ఛానెల్స్ లైవ్ టెలికాస్ట్ చేశాయి.
ఇంతలో, చందన ఫోన్ రింగయింది. అది అభిరాంది. ‘అయామ్ ఇన్ ఎ పార్టీ’ అని మెసేజ్ పెట్టి సెల్ స్విట్చాఫ్ చేసేసింది. అప్పుడు విజయలక్ష్మి ఫోన్ రింగయింది. కంగారుగా అటూ, ఇటూ చూసింది. ఎవరి గొడవలో వాళ్ళున్నారు. మెల్లగా కుంటుతూ పక్కనున్న స్టోర్రూమ్ లోకి దూరి తలుపేసుకొంది. అది పుల్ల ఐస్ రాముడి ఫోన్.
“ఏరా పుల్లోడా…. ఫోనుందని ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు చేసీడవేనా? నీకు లక్ష సార్లు చెప్పాను… ఫోన్ నేనే గానీ నువ్వెప్పుడూ చెయ్యొద్దని…. ఇంతకీ, కొంపలమీద కొచ్చిన ఆ మేటరేంటో త్వరగా చెప్పేడరా!” అంటూ చిరుకోపంతో అభ్యర్ధించింది.
“అవునవును, ఇప్పుడు నీ రేంజ్ మారిందిగా! ఇంక మేమెక్కడ కనిపిస్తాములే!… అన్నట్లు, మేయర్తో సంబంధం కలుపుకున్నావటగా… అందుకేనా ఈ టెక్కు?” నిష్ఠూరంగా అన్నాడు.
“ఒరే ఐసోడా…. నా మనసంతా నువ్వేరా.. నా పరిస్థితి కూడా కాస్త అర్థం చేస్కోరా… అలకలాపి మేటర్ చెప్పరా ప్లీజ్!” అంటూ వేడుకొంది.
“ఏవీ లేదే… ‘అలంకార్’లో బండరాముడు ఏస్తన్నారంట… నీతో కలిసి మళ్ళీ చూడాలనిపించి చేసినా… అంతే!” అన్నాడు.
“సరే గానీ, రేపెలాగో మేనేజ్ చేసి మేట్నీకొస్తాలే! ఇక మూసుకొని పెట్టేసేయ్!” అని ఫోన్ కట్ చేసి, ఏవీ ఎరగని నంగనాచి నత్తగుల్లలా సైలెంట్ గా హాల్లోని మాబ్‌లో కలిసిపోయింది.
కలివిడిగా, హుషారుగా అటూ, ఇటూ తిరుగుతూ, సందడి చేస్తున్న పార్వతమ్మని మేయర్ దంపతులు పొగడ్తలతో ముంచెత్తారు. అనంతరం… మేయర్ చంద్రశేఖర్‌తో -“బావగారూ! జంటలిద్దరి చేతా మీ కుల దైవానికి మొక్కించేస్తే ఓ పనైపోతుంది కదా! ఏమంటారు?” అన్నాడు. ఇంతలో –
అటుగా, కుంటుతూ వస్తున్న విజయలక్ష్మిని చూసిన మేయర్ – “బావగారూ! వొచ్చిన దగ్గర నుండీ చూస్తున్నాను… చెల్లాయి అలా.. కాలు కాలిన పిల్లిలా… పాపం .. ఏదైనా సమస్యా?” అని అడగడంతో – చంద్రశేఖర్ నవ్వేసి … “మీరు చెప్పిందే! పాలు తిరగబడి కాలు కాలింది.. అంతే!” అన్నాడు.
ఇంతలో – “రండి అన్నయ్యగారూ” అన్న విజయలక్ష్మి పిలుపు వినిపించడంతో, అంతా ఏంటీ రూమ్ వైపుగా కదిలారు.
ఆ గదిలో… వెలిగీ ఆరే లైట్ల మధ్య చంద్రశేఖర్ కులదైవాన్ని చూసి అంతా షాకయ్యారు.
అక్కడ …..చెక్కతో చేసిన ఓ సైకిల్ రిక్షా… ఓ కార్మికుడు… అతని మెడచుట్టూ ఆకుపచ్చని కర్చీఫ్… ఒంటి మీద ఎఱ్ఱని బనీను… ఖాఖీ నిక్కరు… కాళ్ళకి రబ్బర్ చెప్పులు… పక్కన గాలి కొట్టే పంపు.. ట్యూబూ… టైరు… గోడ మీద ఎర్రని పెయింట్‌తో – “కృషి ఉంటే మనుషులు ఋషులవుతారు– రిక్షా చంద్ర “ అని రాసి ఉంది. గదంతా అంబికా దర్బార్ గుబాళిస్తోంది. అంతా ఆ ఇంటి ఇలవేల్పుకి ఎనలేని భక్తితో నమస్కరించారు.
మేయర్ చంద్రశేఖర్ అకుంఠిత దీక్షను, కార్యశూరతను, లక్షల బేలన్స్ ఉన్నా, ఆటో నుంచి టాక్సీకి మారని అతని సింప్లిసిటీని వేనోళ్ళ కొనియాడారు.
“ఇంతటి ఘనచరిత్ర ఉన్న ఇంట్లో మా అమ్మాయి నివ్వడం నాకెంతో గర్వంగా ఉందమ్మా!” అన్నాడు మేయర్. బదులుగా – “అంతా మీ మంచితనం అన్నయ్యగారూ!” అంటూ సిగ్గుపడింది విజయలక్ష్మి. ఆ తరువాత, జంటలిద్దరూ, మేయర్, చంద్రశేఖర్ దంపతులతో పాటు పార్వతమ్మ ఆశీర్వాదం కూడా తీసుకున్నారు.
“శాస్త్రీయంగా తాజ్‌లో పెళ్ళిచేద్దామని మా అభిలాష. సరేనా.. బావగారూ!” అన్న మేయర్ రెండు చేతులనూ నవ్వుతూ తన చేతుల్లోకి తీసుకొన్నాడు చంద్రశేఖర్. ఇంతలో అఖిలేష్ గ్యాంగ్ – “ఈ ఒక్క రోజుకీ … ప్లీజ్ … అంకుల్! “ అంటూ చంద్రశేఖర్ని ప్రాధేయపడసాగారు.
“పిల్లలేదో సరదాపడుతుంటే సందేహమెందుకు బావగారూ… అదీ కాక, మనం కూడా మనసులు విప్పి మాట్లాడుకోవాలిగా!” అంటుండగా, అతని గన్‌మేన్ అందించిన జానీ వాకర్ బ్లూ ని మేయర్ ఓపెన్ చేసి – “కమాన్ బాయ్స్.. లెటజ్ సెలెబ్రేట్!” అన్నాడు బాటిల్‌ని గాల్లోకి చూపిస్తూ.
‘హిప్ హిప్ హుర్రే!’ అని అంతా ఒకేసారి అరిచారు. ఇంతలో – “ఇందిరా మేడమ్ మీకిమ్మన్నారు సార్!” అంటూ ఓ వ్యక్తి చంద్రశేఖర్ చేతికి ఓ కవరిచ్చాడు. అందులో చందన, జానీలకి సింగపూర్‌కి హనీమూన్ వోచర్లు ఉన్నాయి.
“ఇంతకీ, ఈ ఇందిరాదేవి ఎవరండీ బావగారూ!” కుతూహలంగా అడిగాడు మేయర్.
“అదీ… అదీ..” అంటూ గుటకలు మింగసాగాడు చంద్రశేఖర్. ఇంతలో, ఉరుకులు పరుగులతో అక్కడికి చేరుకున్న విజయలక్ష్మి.. “తను… తను.. నా చెల్లెలండీ… మేమంటే తనకెంతో అపేక్ష” అంటూ కవర్ చెయ్యబోయింది.
“మరి అంత ముఖ్యమైన వ్యక్తిని ఇంత ఇంపార్టెంట్ అకేషన్‌కి పిలవలేదేంటి బావగారూ!” అన్న మేయర్ ప్రశ్నకు ఏం సమాధానం చెప్పాలా అని తబ్బిబ్బు అవుతుతున్న భర్తను కవర్ చేస్తూ, విజయలక్ష్మి కల్పించుకొని, “తనో పెద్ద జర్నలిస్ట్ అన్నయ్యగారూ… ప్రస్తుతం ఢిల్లీలో జరిగే ఓ కాన్ఫెరెన్స్‌లో ఉంది” అంది. మేయర్ ఇంకా ఏదో అడగబోతుండగా, చంద్రశేఖర్ మొబైల్‌లో బీప్ శబ్దం వినిపించింది.
“టుమారో… నోవాటెల్… యూజువల్ టైం… గుడ్ నైట్ – ఇందూ” మెసేజ్ చదువుకొని, కె అని జవాబిచ్చి, పక్కకి తిరిగి, “మా ఫామిలీ ఫ్రెండ్… గ్రీటింగ్ మెసేజ్” అంటూ వేరే ప్రశ్నలకు ఛాన్సివ్వకుండా మేయర్ నోరు మూయించేసాడు చంద్రశేఖర్.
పాశ్చాత్య సంగీతం మెల్లగా జోరందుకొంది. తన మెడ చుట్టూ ఉన్న ఎర్రని కుర్చీఫ్ మరింత బిగించి బొంగరంలా తిరుగుతూ గాల్లోకెగిరి పల్టీలు కొడుతూ స్లోగా ల్యాండ్ అయి – “ఇట్స్ టైమ్ టు పార్టీ నౌ!” అని గట్టిగా అరిచాడు అఖిలేష్. అంతా ముక్తకంఠంతో ‘చీర్స్!’ అన్నారు.
“ఫర్ ద గుడ్ హెల్త్ ఆఫ్ మై చైల్డ్ రక్షకా!” అని అల్లుణ్ణి గట్టిగా హత్తుకున్నాడు మేయర్.
అందరి హర్షధ్వానాలతో సీవ్యూ హైట్స్ కమ్మూనిటీ అంతా దద్ధరిల్లింది.
సర్వే జనా సుఖినోభవంతు!
