[‘పద్య కళాప్రవీణ’, ‘కవి దిగ్గజ’ ఆచార్య ఫణీంద్ర రచించిన ‘విషాద యశోద’ అనే పద్యకావ్యాన్ని అందిస్తున్నాము.]
ఆ.వె.
వెంట వెడలినట్టి ప్రియ మిత్రులును, నింక
నీదు తండ్రి – “నంద” యాదవ పతి
తిరిగి వచ్చినారు! ఎరుగనైతి నేను –
నీవు రావదేల నేటి వరకు! (6)
ఆ.వె.
మాయ గ్రమ్మెనేమొ – మధురా నగరి కేగి!
మరచినావొ నీదు మాత నిటుల?
కార్య మింక పూర్తి గాగ, నీ వింకేల
వెనుక కరుగ వేమి? ప్రేమ లేదొ? (7)
తే.గీ.
ఈ విలంబమునకు నేమి హేతువొ? నవ
భూమి నున్నయట్టి నవీన భూరి దృశ్య
మాల గాంచి, విస్మయమంది, మరచినావొ
మరి “వ్రజ”ను , పరివారమ్ము, మాత , పితల? (8)
తే.గీ.
నీకు తోడుగా బలరాముని ననిపితిమి –
జ్ఞప్తి నీకు లేకున్న, తా జ్ఞప్తి యొనర
జేయజాలడో? – తానును చిన్నవాడె!
బాల లెరుగరో తల్లుల బాధ ? అకట! (9)
ఆ.వె.
ఏ అపాయమైన నేర్పడెనా? లేక,
ఎవరి మోహమందొ ఏమరితివొ?
అతి బలులెవరైన నడ్డగించిరొ నిన్ను?
పరిపరి విధము లిటు ప్రశ్న లెగయు! (10)
మధ్యాక్కర.
పుట్టియు పుట్టని నాడె – పూతన పుట్టువు మాపి,
జట్టుల గట్టెడి నాడె – శకట నిశాచరు గూల్చి,
గట్టి విక్రమమొందు నాడె – కాళీయు గర్వమ్ము నడచి,
దిట్ట వీవు విజయ తిలకుడైతి, విపు డేమౌను? (11)
ఉ.
కంసుని కుట్ర యేమొ? కడు కర్కశుడంచు జనాళి పల్కురా!
“హింసకు బూనెనో?” యనుచు నేదొ మదిన్ జనియించె శంక! వి
ధ్వంసకులైన దుష్టులను ధ్వంసము సేయ గలాడవైన, మీ
మాంసయె – నీవు రాని యెడ మానస మందున గ్రుమ్మి నట్లయెన్! (12)
కం.
“ఇంచుక లేదు ప్రమాదము!
వంచించిన కంస విభుని వధియించితి” వీ
వంచును ముదమున తా ప్రవ
చించెను నీ తండ్రి! పైన నేదో చెప్పెన్ (13)
కం.
ఎన్న డెరుంగని విషయము –
మిన్ను విరిగి కూలి నాదు మీద పడినటున్
సన్నగ పలికె విభుడు నే
నెన్నగ – నిను కన్న తల్లినే కాదనుచున్! (14)
ఉ.
నమ్మను! – నమ్మగా తరమె! నమ్ముట కెల్ల గతం బసత్యమే?
అమ్మను నేను! నే “నమ్మతనంబు”న పొంగువారెడిన్
కమ్మదనంబు నెల్ల రుచి గాంచిన దానను! మీద నిప్పుడి
“ట్లమ్మవు గావుపో” యనిన అమ్మను! అమ్మను గాక పోదునే? (15)
(సశేషం)
