[dropcap]చి[/dropcap]న్నప్పుడు అమ్మ
రాజకుమారులూ ఏడుచేపల కథ చెప్తూ వుండేది
ఎన్నిసార్లు చేపలెండక పోయినా
కథలెందుకో వినాలనిపించేది
ఎక్కడో కొంచెం నిజం వున్నట్లనిపించేది
ఒకోసారి కథలు నిజాల్లా
నిజాలు కథల్లా అనిపించడం
అసహజం కాక పోవచ్చు
కానీ అన్నిసార్లూ
చాలా మాటలు కథల్లా మిగలటం
ఒయాసిసులకు బదులు ఎండమావులై
నిలవడం సహజమై పోతున్నపుడు
జీవితం కథకావడంలో వింతేముంటుంది
ఎన్నో మాటలు
నీవైనా నావైనా
అన్నీ కథలే
ఒకోటీ ఒకో ముగింపుతో
కానీ ఏ కథ లోనూ అమ్మ చెప్పిన కథలో లాటి
నిజమైతే ఇప్పటికీ కనిపించట్లేదు
కానీ తెల్లవారితే కథలు వినకా తప్పడంలేదు
