[dropcap]ఆ[/dropcap]కాశం మేఘావృతమైంది అంతులేని దిగులుతో ఆదిత్యునికి
తన మొగము చూపలేక దిగులెందుకు చెప్పు ఓ మేఘమాల!
సూర్య కిరణాలూ సోకనిదే… కమలం విరియదు
లోకం మసక వెలుతురులో బద్ధకంగా కదులుతుంది!
ఉరకలువేసే ఉత్సాహం చల్లారిపోతుంది ప్రకృతి మౌనం వహిస్తుంది
మేఘమా నీకు వాయువు తోడై ప్రచండమైన గాలి విజృంభిస్తుంది.
సకల జీవులను భయానికి లోనుచేస్తుంది పట్ట పగ్గాలు
లేకుండా చెట్లను ఇళ్లను కూల్చి జీవరాశులను నిరాశ్రయులను చేస్తుంది .
నీ దిగులంతా వానగా కురిపించి యెదలో భారాన్ని దింపుకొని
స్వచ్ఛమైన తెల్లని దూది పింజలుగా మారి తేలిపోయావు.
మేఘాలు తొలగి దినకరుడు వెలుగుతూ నీకు వీడుకోలు చెప్పగా
రాజీ పడి బిడియంతో దూర దేశాలకు తరలిపోయావు.
పంచభూతాలు వాటి కర్తవ్యాన్ని నెరవేర్చిన్నప్పుడే మనుగడ సాధ్యం
దిగులును దిగమింగినపుడే ధైర్యం ఊపిరి పోసుకుంటుంది.
ప్రకృతి నెరవేర్చు ధర్మాలు మానవ కోటి మనుగడకు సోపానాలు
మానవులు వాటిని కాపాడుకున్నప్పుడే జగతిపై నిల్చు శాశ్వత అందాలు.
సహజసిద్ధమైన వనరులతో అలరారు ప్రపంచం మనకు అద్భుత వరం
మానవుడు సక్రమంగా వినియోగించుకుంటే మరో సృష్టికి అంకురార్పణం.
