కాఫీ ప్రియుడు

[dropcap]ఓ [/dropcap]పెద్ద బాంక్ ఫ్రాడ్‍ని నేను అరికట్టగలిగాను.

అదెలాగంటారా చెబుతాను. అది చెప్పాలి అంటే ముందుగా మీకు మదన్ గూర్చి చెప్పాలి.

మదన్ గూర్చి చెప్పాలంటే ఒకటా రెండా ఎన్నో సంగతులు చెప్పాలి, అతని గూర్చి ఎక్కడి నుంచి మొదలెట్టాలి అని ఆలోచిస్తే, ఎంతకూ ఆలోచనలు తెగటం లేదు. మా పరిచయం కాఫీతో మొదలయ్యింది కాబట్టి కాఫీ గూర్చిన విషయాల దగ్గర మొదలెట్టడమే సబబు.

మదన్ కాఫీ ప్రియుడు.

ఇతను కాఫీ ప్రియుడు అని ఒకే మాటలో చెప్పి వదిలేస్తే సరిపోదు, ఇతను నిరంతర కాఫీ దాత కూడాను. కాఫీ దాతలు ఉంటారా ఎక్కడైనా అని మీకనుమానం రావచ్చు. మదన్‍ని చూసే వరకు ఇలాంటి పదప్రయోగం ఒకటి చేయాలి నాకు కూడా అనిపించలేదు.

ఇంతకీ అతన్ని కాఫీ దాత అని ఎందుకన్నానంటే, అతను తాను మాత్రమే కాఫీ త్రాగి ఊరికే ఉండే రకం కాదు. ప్రతీ రోజు కనీసం ఓ వందమందికి కాఫీ తాగించే వాడు అని నా అంచనా.

మీరు అన్నదానం గూర్చి విని ఉంటారు, వస్త్రదానం గూర్చి విని ఉంటారు. భూదానం, గోదానం ఇలా రకరకాల దానాల గూర్చి విని ఉంటారు. అన్న సంతర్పణల గూర్చి కూడా వినే ఉంటారు మీరు. కానీ మీరు ఖచ్చితంగా కాఫీ సంతర్పణ గూర్చి విని ఉండరనుకుంటా.

మదన్ అనే ఈ కాఫీ ప్రియుడ్ని కలిసే వరకు నాకు కూడా తెలియదు ఇలాంటి ఒక వ్యక్తి ఉంటాడని, ఉచితంగా ఇలా వందలమందికి కాఫీలు త్రాగిస్తారని నాకు కూడా తెలియదు.

ఇటీవల కడపకి వెళ్ళినప్పుడు గుర్తు వచ్చాయి ఈ సంగతులన్నీ.

ఈయన ఒక పిల్ల జమిందార్ అని చెప్పవచ్చు. దగ్గర్లో ఉన్న కాజీపేట అనే ఊరి నుంచి వచ్చేవాడు రోజు కడపకి. ఈయన ఒక్కోసారి కైనెటిక్ హోండాలో, ఒక్కోసారి ప్రీమియర్ 118 ఎన్ ఈ అనే కారులో వచ్చేవాడు. ఆయనకి డబ్బుకి కొదవలేదు అన్నది నిర్వివాదాంశం. మంచి మాటకారి. కనుముక్కు తీరుగా, చూడంగానే చక్కగా ఆకర్షణీయంగా ఉండేవాడు.

అంత చక్కగా ఉండే ఆయనలో ఒక అవకరం చూసి నిజంగా అవాక్కయ్యాను ఒకసారి.

ఓ రోజు ఆయన స్కూటర్ పార్క్ చేసి, కాఫీ హోటల్ వంక వచ్చేటప్పుడు చూసి అవాక్కయ్యాను. ఆయనకి పోలియో. ఒక కాలు ఈడుస్తూ నడుస్తాడు.

దేవుడు ఎందుకు ఇలా అన్యాయం చేస్తాడు కొందరికి అని అనిపించింది నాకు క్షణంలో.

తీపి రాగాల ఆ కోకిలమ్మకు నల్ల రంగునలమినవాడినేమి కోరేది
కరకు గర్జనల మేఘముల మేనికి మెరుపు హంగు కూర్చినవాడినేది అడిగేది

తేనెలొలికే పూల బాలలకు మూన్నాళ్ళ ఆయువిచ్చినవాడినేది కోరేది
బండరాళ్ళను చిరాయువుగ జీవించమని ఆనతిచ్చినవాడినేది అడిగేది

ఎంత బాధపడకుంటే సీతారామశాస్త్రి గారు ఈ తరహా  పాట వ్రాసి ఉంటారు. ఇలాంటి ఏదో సంఘటన ఆయనతో ఆ పాట రాయించి ఉంటుందనుకుంటా.

మదన్ వయస్సు దాదాపు ముప్ఫై ఉంటుంది, అప్పటికి. నాకు తెలిసి ఆయనకి పెళ్ళి కాలేదు.

ఆయనికి ఆటోమొబైల్స్ అంటే పిచ్చి. వాహనాల గుర్చి ఆయనకి తెలియని విషయాలు ఉండేవి కావు. టూ స్ట్రోక్, ఫోర్ స్ట్రోక్ ఇంజన్ల గూర్చి, ఆటో స్టార్ట్, ఆటో గేర్, జర్మన్ డిజైన్, జపనీస్ డిజైన్ ఇలా ఆటోమొబైల్ ఇంజినీరింగ్‌కి సంబంధించి కూలంకషంగా మాట్లాడుతూ ఉండేవాడు నాతో. నాక్కూడా ఆటోమొబైల్స్ అంటే ఇష్టం కాబట్టి అతనితో జోరుగా మాట్లాడేవాడిని.

ఆ తర్వాత  నేను గమనించింది ఏమిటి అంటే, ఎవరికి ఏ విషయం ఆసక్తో గమనించి వారితో సాధికారికంగా ఆ విషయం గూర్చి లోతుగా మాట్లాడేవాడు. పొలాల్లో నాట్లు, ఎరువులు, విత్తనాలు, బ్యాంకింగ్ ఇండస్ట్రీ, క్రికెట్, ఫార్మాస్యూటికల్ ఇండస్ట్రీ , టెలికాం ఇండస్ట్రీలో రాగల పెనుమార్పులు, ఇలా ఆయన మాట్లాడే మాటల్లో వివిధ అంశాలు దొర్లేవి.

అప్పటికింకా ఇంటర్‍నెట్ విప్లవం రాలేదు దేశంలో. ఇంకా బీఎస్‍ఎన్‍ఎల్ మాత్రమే రాజ్యం చేస్తున్న రోజులు అవి. భారత్‌లో రాగల పెనుమార్పుల గూర్చి ఆయన చేసిన ఊహలు చాలా మట్టుకు నిజం అయ్యాయి.

ఈయన రాయలసీమ గ్రామీణ బ్యాంకులో పని చేసి, వాలంటరీ రిటయిర్మెంట్ తీస్కుని, ఏదో వ్యాపారాలు చేసేవాడు. రిజైన్ కాదు-పాడు కాదు ఏదో ఫ్రాడ్‌లో ఇరుక్కున్నాడు ఆయన్ని సస్పెండ్ చేశారు అని గిట్టని వాళ్ళు చెవులు కొరుక్కునేవారు. ఏది ఏమైనా అతని ముందు అందరూ చాలా తీయగా మాట్లాడి అతనందించే తియ్యటి కాఫీ త్రాగి వెళ్ళేవారు.

ఆ రోజుల్లో సెల్ ఫోన్లు అవీ ఉండేవి కావు. కానీ ఈయన్ని కలుసుకోవాలి అంటే ఎక్కడ ఉంటాడబ్బా అని కంగారు పడాల్సిన పని లేదు. కడప  పట్టణం  నడిబొడ్డున మద్రాసు రోడ్డులో ఉండే మిధున్ రెఫ్రెష్‍మెంట్స్ అనే రెస్టారెంట్ ఇతని అడ్డా.

నేను ఆ రోజుల్లో కడపలో మెడికల్ రెప్రజెంటేటివ్‌గా పని చేస్తూ ఉండేవాడిని.

నేను మిత్ర బృందంతో తరచు అక్కడికి వెళ్ళే వాడిని. అక్కడ కాఫీ చాలా బాగా ఉంటుంది.

కడపలో ఈ మిథున్ రెఫ్రెష్‌మెంట్స్ లోనే కాదు, మణీ హోటల్, సుజాత హోటల్, అశోకా హోటల్, మయురా టిఫిన్స్, ఇలా ప్రతి చోటా కాఫీ బాగా ఉండేది. అప్పట్లో గవర్నమెంట్ హాస్పిటల్ సందు ఎదురుగా క్రిష్టియన్ లేన్ ప్రారంభం మలుపులో, ఒక హోటల్  ఉండేది, పేరు గుర్తు లేదు, అక్కడ కూడా కాఫీ చాలా బాగా ఉండేది.

ఇన్ని హోటళ్ళు ఉన్నా మన మదన్ మాత్రం మిధున్ రిఫ్రెష్‍మెంట్స్ వద్దనే ఉండేవాడు. ఈ మిధున్ రిఫ్రెష్‍మెంట్స్ అనే హోటల్‌కి ఇతను మహరాజ పోషకుడు అని చెప్పవచ్చు. ఇక్కడ కాఫీ, టీ, టిపిన్స్ మాత్రమే దొరికేవి. భోజన సౌకర్యం లేదు. అక్కడ దొరికే పదార్థాలు అన్నీ ఆరగిస్తూ, ఆరారా కాఫీ సేవనం చేస్తు కులాసాగా గడిపేవాడు. లోపల టేబుల్ వద్ద కాసేపేమన్నా కూర్చుంటాడేమో, అధిక భాగం,. బయట రోడ్డు కనపడేలా నిలుచుని కాఫీ త్రాగే వాడు. నిలువెత్తు రౌండ్ టేబుల్స్ రెండు ఉండేవి బయట. ఆయన చుట్టూ ఎప్పుడు మిత్రులు ఉండేవారు. ఆయన ఎన్నిసార్లు కాఫీ త్రాగుతాడో లెక్కలేదు. ఎప్పటి లెక్క అప్పుడే తేల్చేసేవాడు, అప్పు గిప్పు వంటి తలకాయ నొప్పులు ఏమి పెట్టుకునేవాడు కాదు. అందుకే హోటల్ వారు కూడా ఆయన్ని గౌరవంగా చూసుకునేవారు.

కొత్త వారితో పరిచయం చేసుకోవడంలో నేను పెద్ద నైపుణ్యం ఉన్న వాడిని కాను. ఆయనతో నా పరిచయం కూడా ఆయన స్నేహశీలత వల్లనే సాధ్యమయింది అని చెప్పటంలో సందేహం లేదు.

మెడికల్ రెప్రెజెంటేటివ్స్ అంటే ఆయనకి ప్రత్యేక అభిమానం కద్దు.

అందునా అతనికి నేనంటే చాలా అభిమానం ఎందుకో. ఒక సారి ఆ రహస్యం కూడా బయట పెట్టేశాడు. ‘మీ కులపోళ్ళు అంటే నాకు చాలా గౌరవం, మీరు గురువులు సర్’ అని అనేశాడు  అందరి ముందూ ఒకసారి. ఆ మాట తరచు అనేవాడు. నాకు ఇబ్బందిగా అనిపించేవి అతని ఆ మాటలు.

నేననే కాదు, రోడ్డు మీద మిత్రులు ఎవ్వరు వెళుతూ కనిపించినా “అన్నా, అన్నా, ఇది అన్యాయం… చూడకుండా వెళుతున్నావు” అని కేకలు వేసి మరీ పిలిచేవాడు. వారు మోటార్ సైకిల్ పార్క్ చేసి వచ్చేలోగా కౌంటర్లో వ్యక్తికి సైగ చేసి కాఫీకి ఆర్డర్ ఇచ్చేవాడు. మనం ఆ రోడ్డు గుండా ఎన్ని సార్లు వెళ్ళినా ఇలా బలవంతంగా కాఫీ ఇప్పించేవాడు. వద్దంటే వినడు. అలుగుతాడు. మనం డబ్బివ్వబోతే “ఏదీ ఇవ్వు చూద్దాం” అని చిలిపిగా నవ్వుతూ అనేవాడు. మనం ఇవ్వబోయినా ఆ కౌంటర్‌లో వ్యక్తి తీస్కునేవాడు కాదు.

వయసుతో నిమిత్తం లేదు, అందర్నీఅన్నా అనే పిలిచేవాడు, పెద్దవారినీ, చిన్నవారిని కూడా అన్నా అని పిల్చేవాడు.

ఇలా ఉదయం నుంచి, సాయంత్రం దాకా కాఫీ సంతర్పణ జరిగేది మదన్ ఆధ్వర్యంలో. మధ్యాహ్నం ఏదయినా హోటల్లో స్నేహితులకు, లంచ్ పెట్టించి, తానూ లంచ్ ముగించి ఏదయినా మాటినీ ఆట చూసుకుని, మళ్ళీ సాయంత్రానికల్లా మిధున్ రిఫ్రెష్‍మెంట్స్ ముందు వాలిపోయేవాడు. రాత్రి తొమ్మిది గంటల ప్రాంతంలో ఇంటి ముఖం పట్టేవాడు. ఇది అతని దినచర్య.

ప్రపంచ ప్రఖ్యాత శాస్త్రవేత్త ఐన్‌స్టీన్ గాంధీ మహాత్ముడి గూర్చి ఇలా చెప్పాడు అంటారు “గాంధీ అనే వ్యక్తి ఈ భూమ్మీద నడయాడాడు అని చెప్పినా రాబోయే తరాల వారు అసలు నమ్మరేమో అని నేను బాధపడుతున్నాను” అని.

నేను మదన్ గూర్చి ఇంచుమించు ఇలాగే చెప్పాల్సి వస్తుంది. ఇలా జనాలకు ఉచితంగా నిరంతరం కాఫీలు వితరణ చేసే ఒక వ్యక్తి ఉన్నాడు అంటే ఎవ్వరూ నమ్మరేమో. ఇలా నిరంతర కాఫీ యజ్ఞానికి అతను ఎంత డబ్బు తగలేసేవాడో నాకు అర్థం కాదు ఎప్పటికీ.

కడపలో ఫాక్షనిస్టులు ఉన్నారు అని చెప్పి, సినిమాలు తీసే దర్శకులకు ఈ మదన్‌ని చూపాలి అనిపిస్తు ఉంటుంది.

ఇతని గూర్చి తెలియని మిత్రులకు నేను మదన్‍ని గూర్చి, అతని జీవిత శైలి గూర్చి చెబితే నమ్మలేక దిగ్భ్రాంతి చెందారు. ఆహా, ఇది కద లైఫ్ అంటే ఆని తెగ ఎక్సైట్ అయిపోయారు.

ఈ సంతర్పణ లో కాఫీ కప్పు ఎవరి చేతిలో అయినా వాలాలంటే, వారు మదన్‍కి పరిచయస్తులే అయి ఉండనక్కరలేదు. నాతో బాటు ఎవరైనా స్నేహితులు ఉన్నారంటే, నేను మొహమాటంగా మెహం అటు చేసి రోడ్డు మీద వెళుతుంటే కూడా వదిలే వాడు కాదు. ‘అన్నా … అన్నా’ అని కేకలేసి మరీ పిలిచేవాడు. మేము మోటార్ సైకిళ్ళు  పార్క్ చేసి వచ్చే లోగా మేం ఎంత మందిమి ఉన్నామో అన్ని కాఫీలు బయట ఉన్న నిలువెత్తు గుండ్రటి బల్ల మీద వాలి పోయేవి. ఆయన మనం వచ్చే లోగానే కౌంటర్ లోని వ్యక్తికి ఫలాన అన్ని కాఫీలు కావాలని ముందే సైగల భాషలో చెప్పేస్తాడు.

నాతో పాటు వచ్చిన ఓ మిత్రుడు  ఓ పెద్ద మాటనేశాడు ఒకసారి.

“నీకు శాశ్వతంగా ఒక విగ్రహం పెట్టించాలి మదన్, అది కూడా ఎలాగంటే అంబేద్కర్ గారి విగ్రహంలా ఒక వేలు పైకెత్తి చూపుతూ ఉండాలి. ఆయన లాగా నీకు అందరూ ఒక్కటే, అలాగ కూడా సెట్ అవుతుంది విగ్రహం, అదే విధంగా ఒకటి కాఫీ అని ఆర్డర్ ఇస్తున్నట్టు ఉంటుంది” అని

ఏదో కాఫీ త్రాగి వెళ్ళకుండా ఈ విధమైన అప్రస్తుత ప్రసంగం చేస్తున్న మిత్రుడి వంక చూస్తూ తలపట్టుక్కూర్చున్నాను. కానీ ఈ భోళా శంకరుడు తెగ ఆనందపడిపోయాడు అ ప్రశంసకి.

“ఏదో అన్న మీ అభిమానం, ఇంకో కాఫీ చెప్పమంటావా” అని అడిగాడు ఆ అనందంలో. ఖర్మ.

ఈయన అభిమానం చల్లగుండా. తప్పించుకుని పోబొతే పోనీడు. బిల్లు కట్టబోతే కట్టనీడు. వద్దు అంటే వినడు. మనం బండి పార్క్ చేసి అతని దగ్గరికి వెళ్ళేలోగా టేబుల్‌పై కాఫీ రెడీగా ఉంటుంది. మనం వద్దు అంటే, ‘సరేలే అన్నా పారేద్దాము’ అంటూ నిష్ఠూరం చేస్తాడు. మనం కాఫీ త్రాగితే ఆయనకి తృప్తి. టీ త్రాగే వారంటే ఆయనకి ఒక విధమైన చిన్న చూపు కూడా కద్దు.  ఆ హోటల్లో టీ రేటు కూడా తక్కువ నిజానికి.

“అసలు మనిషనే వాడు టీ ఎలా త్రాగుతాడు అన్నా!” అని అనేశాడు ఒకసారి. నిజానికి నాకు వ్యక్తిగతంగా టీ త్రాగటమే ఇష్టం. కానీ కాఫీ పట్ల అయిష్టత లేదు. కానీ మదన్ అలా మధ్యే మార్గం ఎన్నుకున్నవాడు కాదు. టీ త్రాగే వారి పట్ల చిన్న చూపు, కాఫీ తాగేవారి పట్ల గౌరవభావం బాహటంగానే వ్యక్తపరిచేవాడు.

మొత్తానికి కొన్ని వందల కాఫీలు త్రాగి ఆయనకి ఋణపడి ఉన్నాను నేను. సరే ఆయన ఋణం తీర్చుకునే అవకాశం రానే వచ్చింది ఒకసారి.

నాకు తెలియకుండానే నేను ఆయనకి ఒక సాయం చేశాను. సామాన్యమయిన సాయం కాదు నేను చేసింది. కాకపోతే అది అనుకోకుండా జరిగింది.

ఒక పెద్ద బ్యాంకు ఫ్రాడ్‌కి కుట్ర జరిగింది ఈయన వెనుక అని తెలిస్తే మీరు ఆశ్చర్యపోతారు. ఇంత మంచి మనిషిని ముంచేందుకు తెగబడిన వారు ఊరికి చెందిన దగ్గరి బంధువులే కావడం విశేషం.

నాకు సిండికేట్ బ్యాంకులో స్టాన్లీ అని ఒక మిత్రుడు ఉండేవాడు. ఆయన్ని కలవటానికి తరచు స్టేషన్ రోడ్డు లోని సిండికేట్ బ్యాంకుకి వెళ్ళేవాడిని.

ఇలాగే ఒకసారి సిండికేట్ బ్యాంక్‌కి నేను వెళ్ళగా, మదన్‌తో ఎప్పుడు కలిసి తిరిగే ఇద్దరు మిత్రులు అక్కడ తారసపడ్డారు.

వాళ్ళిద్దరూ మదన్ వాళ్ళ ఊరి వాళ్ళే. నిజానికి వారు మిత్రులు కాదు, ఆయన దగ్గర బంధువులు అని తర్వాత తెలిసింది. వీళ్ళిద్దరు బ్యాంకులో,  శర్మ అనే మేనేజర్‌తో ఏదో సీరియస్‌గా మాట్లాడ్తూ కనిపించారు.

నాకు ఈ శర్మ గారు పరిచయమే. నేను ఊరకే ఉంటే ఏ ఇబ్బంది ఉండకపోయేది.శర్మ గారిని చిరునవ్వుతో పరామర్శించి, వీరిద్దరి వంక చూస్తూ “హలో, మదన్ గారు రాలేదా” అని అడిగాను.

చచ్చిన ఎలకను మ్రింగిన వారిలా మొహం పెట్టారు వారిద్దరూ తక్షణం.

నేను ఆ సమయంలో అక్కడికి రావడం వారు అస్సలు ఊహించలేదు. నా రాక వారికి ఏ మాత్రం నచ్చలేదన్నది అర్థం అయింది. దానికి తోడు నా మాటలతో వాళ్ళ పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి. వాళ్ళ భంగిమ చూస్తూనే నాకర్థం అయింది ఆ విషయం. కత్తి వేటుకు నెత్తురు చుక్కలేదు వారిద్దరి మొహాలలో.

వారిద్దరూ తెగ కంగారు పడ్డారు నా పలకరింపుతో. నేను ఏమంత తప్పు మాట అన్నానబ్బా అని మరొక్కసారి నా మాటలని గుర్తు తెచ్చుకునే ప్రయత్నం చేశాను.

ఎవ్వరూ ఊహించని విధంగా అప్పుడు జరిగింది ఆ సంఘటన.

బ్యాంకు మేనేజర్ శర్మ గారు పక్కలో బాంబు పడ్డట్టు ఉలిక్కి పడి, కళ్ళు పెద్దవి చేసి, వారిద్దరిలో బక్క పలచటి వ్యక్తి వంక చూస్తూ “ఏమిటి, మీరు మదన్ కాదా?” అని కీచుగా అరిచారు.

ఆయన చటుక్కున వారి చేతిలోంచి పత్రాలు లాక్కుని, “ఏమిటి ఈయన మదన్ కాదా?” నా వంక చూస్తూ స్టీరియో ఫోనిక్ సౌండ్ తో అదే ప్రశ్నని సంధించారు.

నా అయోమయం పతాక స్థాయికి చేరుకుంది. “ఈయన మదన్ ఏమిటి నాన్సెన్స్. ఈయన సంజయ్ రెడ్డి కద” అని అన్నాను నేను నింపాదిగా.

ఆ సదరు సంజయ్ రెడ్డి మొహంలో కత్తివేటుకు నెత్తురు చుక్కలేదు. దొరికి పోయిన దొంగలా అతను నీళ్ళు నమలడం మొదలెట్టాడు.

తాను మదన్ అని బొంకి, అకౌంటు తెరిచే ప్రయత్నానికి తెర ఎత్తాడు పిల్లికి ఎలక సాక్ష్యం అని, ఇతనికి తోడుబోయిన మరొక బంధువు వచ్చి సాక్షి సంతకం పెట్టబోతున్నాడు.

అదిగో సరిగ్గా ఆ టైంకి నేను అడుగుపెట్టాను అక్కడికి.

ఇంతకూ విషయం ఏమిటి అంటే, మదన్ పేరిట వచ్చిన ఒక లక్ష రూపాయల చెక్కుని చేతబట్టుకుని వచ్చి వీరు, బ్యాంకు అకౌంటు ఓపెన్ చేయబోతున్నారు. ఫోటో ఐడీ, అడ్రెస్ ప్రూఫ్ ఇలా ఏవో  దొంగ డాక్యుమెంట్లు పట్టుకుని వచ్చి పని మొదలెట్టారు. ఇంతకూ చెక్కు వచ్చింది మదన్‌కి. వీళ్ళు దానిని తస్కరించి పెద్ద పన్నాగమే పన్నారు.

నిజానికి అకౌంట్ ఓపెన్ చేసిన తేదీ కంటే ముందరి డేట్‌తో జారీ చేయబడ్డ  చెక్కుని స్వీకరించకూడదు. వీరు ఏదో కల్లబొల్లి కబుర్లు చెప్పి అకౌంటు ఓపెన్ చేసి చెక్‌ని కూడా డిపాజిట్ చేయబోతున్నారు. అప్పట్లో ఇలా అధార్ కార్డ్, పాన్ కార్డ్ గట్రాలు ఏమీ ఉండేవి కావు. ఇంటర్‌నెట్ లేదు.

బాంక్ వారు అసలైన మదన్ ఎక్కడుంటాడో నన్ను అడిగి కనుక్కున్నారు.

చూస్తుండగానే మేనేజర్ గారు, ఇతర స్టాఫ్ అలర్ట్ అయిపోయారు. సెక్యూరిటీ ని పిలిపించారు. ఎవరో వెళ్ళి మదన్‌ని పిలుచుకు వచ్చారు.

ఆయన వద్ద స్టేట్‌మెంట్ తీసుకున్నారు ఆయనే మదన్ అని. డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ వగైరా పత్రాల ద్వారా నిర్దారించుకున్నారు. క్షణాలలో పోలీసులు వచ్చారు. వారందరినీ వ్యాన్ ఎక్కించుకుని వెళ్ళారు. ఆ ఇద్దరికీ కటకటాలు తప్పవని నిర్దారణ అయింది.

నన్ను ఆ ఇద్దరూ గుర్రు గుర్రు మని చూస్తూ వెళ్ళీపోయారు రక్షక భటుల వెంబడి. నాకు గొంతులో పచ్చి వెలక్కాయ పడ్డట్టు అయింది.

బ్యాంకు స్టాఫ్ అంతా నన్ను అభినందనలతో ముంచెత్తారు, ఓ పెద్ద మోసాన్ని అరికట్టడంలో నేను ప్రముఖ పాత్ర పోషించానని. రిటైర్ అవబోతున్న శర్మ గారి ఉద్యోగ జీవితంలో ఏర్పడబోయిన పెద్ద ఇబ్బందిని నా చాకచక్యం వల్ల తప్పించానని, అసలు సరైన టైంకి  నేను అక్కడికి రావడం దైవ లీల అని … ఇలా ఎవరికి తోచిన విధంగా వాళ్ళు ఆనందం వ్యక్తం చేశారు.

వీళ్ళ అభినందనలు నన్ను ఆనందపరచలేదు, చూపులతో బెదిరిస్తూ వెళ్ళిన ఆ ఇద్దరి చూపులు భయపెట్టలేదు. ఒక విధమైన అయోమయ స్థితిలోకి వెళ్ళిపోయాను నేను.

***

ఇవన్నీ ఒకెత్తు అయితే,  మదన్ చేసిన ఒక పని గూర్చి చెప్పాలి. ఈయన్ని మంచి మనిషి అనాలా, పిచ్చి మనిషి అనాలా నాకైతే ఏమీ అర్థం కాలేదు.

“అన్నా అసలు ఇంత ద్రోహం ఎట్లా చేస్తారన్నా, మనుషులు ఎందుకు అందరూ మంచివాళ్ళుగా ఉండరన్నా. నన్ను అడిగితే ఎంత డబ్బు కావాలంటే అంత డబ్బు నేనే ఇస్తా కద అన్న ఇలా ఎందుకు చేశారన్నా?” అని వాపోయాడు ఈ కాఫీ దాత. పోలీసు వాళ్ళ ఫార్మాలిటీస్ ప్రకారం స్టేషన్‍౬లో సాక్ష్యం చెప్పటానికి వ్యాన్ ఎక్కే ముందు అయోమయంలో అతనన్న మాటలు అవి.

నేను కూడా వెళ్ళాను స్టేషన్ కి. ఈయన అసలే షాక్‌లో ఉన్నాడని చెప్పి.

వ్యాన్ స్టేషన్ చేరే వరకు ఎవ్వరూ ఏమీ మాట్లాడలేదు.

ఒన్ టవున్ పోలీస్ స్టేషన్ లో నన్ను వరండలోనే ఉండమన్నారు. కానీ నాకు లోపలి నుండి వాళ్ళ మాటలు వినిపిస్తునే ఉన్నాయి.

వాళ్ళ మీదకి నింద రాకుండా అక్కడ మదన్ చూపిన ఔదార్యం చూసి నాకు కళ్ళు చెమర్చాయి.

తానే వాళ్ళని చెక్ మార్చుకుని రమ్మని పంపానని, వాళ్ళదేమి తప్పు లేదని, బ్యాంకులో ఏదో కమ్యూనికేషన్ గాప్ ఏర్పడింది అని, తాను వాళ్ళ మీద కేసు పెట్టటం లేదని, వాళ్ళని వదిలియ్యమని చెప్పి, బయటకు వచ్చేశాడు ఈ కాఫీ దాత.

నేను గుడ్లప్పజెప్పి ఆయన్నే చూస్తూ ఆయన వెనకే మిధున్ రెఫ్రెష్‍మెంట్స్‌కి వచ్చి చేరుకున్నాను.

మా వెనుకే వచ్చారు చెక్కుతో కుట్ర పన్నిన ఆ ఇద్దరు.

“డబ్బు అవసరం ఉంటే నన్ను అడగవచ్చు కద సంజయ్ రెడ్డి, నేను ఇచ్చే వాడిని కద, ఇప్పుడు కేసయ్యుంటే నీకు ఎంత నామార్దా?”

ఇంత జరిగినా సంజయ్ రెడ్డికి చెడ్డ పేరు వస్తుందేమో అని  బాధపడుతున్నాడు ఈ బుద్ది మంతుడు.

నిర్లిప్తంగా పై మాటలని అనేసి “నాలుగు కాఫీ” అని ఆర్డర్ ఇచ్చాడు.

వాటిలో ఒక కాఫీ నాకు అన్నది ప్రత్యేకంగా చెప్పే పనే లేదు కద.

కాఫీ రాకముందే గుటకలు మింగాను ఈయన వింత ప్రవర్తనతో.

మీకు ఇంకో విషయం చెప్పాలి. ఈయనకి చెక్ ఈయన ఇదివరకు పని చేసి రిజైన్ చేసిన బాంక్ వారు పంపారు. అది రిజైన్ కాదు ఆయన సస్పెన్షన్‌కి గురయ్యాడు అని ప్రచారం చేసింది కూడా ఈ సంజయ్ రెడ్డి, అతని మిత్రులే అన్న విషయం నాకు ఆ తర్వాత మదన్ ద్వారానే తెలిసింది.

“అందరూ మంచి వాళ్ళుగా లేరని మనం కూడా మంచితనం వదిలేద్దామా అన్నా! మన తత్వం మనం మానద్దు. వాళ్ళ తత్వం వాళ్ళు మార్చుకోవాలని ఆశిద్దాం” ఇవి ఏ ప్రవచనకారుడో వేదిక మీద నుంచి చెబితే వింటానికి బాగుంటాయి.

కానీ ఒక సామాన్యుడు తన జీవిత విధానం ద్వారా ఈ మాటల్ని పాటించి చూపుతున్నాడంటే నమ్మలేము కద.