[టర్మీ భూంకప మృతుల హృదయ విదారక దృశ్యాలను చూసిన నేపథ్యంలో తన హృదయ స్పందనను కవితా రూపంలో అందిస్తున్నారు శ్రీ విడదల సాంబశివరావు.]
[dropcap]న[/dropcap]డిరేయి దాటినా
నిదుర రాని నా కన్నులు..
అంతు తెలియని అగాధాన్ని
శోధించాలని ఆరాటపడుతున్నాయి!
నిన్ను తెలుసుకోవాలని..
నీ సృష్టి రహస్యాన్ని ఛేదించాలని..
బలీయమైన ఓ కోరిక
నా మదిలో చేరి
అలజడి సృష్టిస్తోంది!
ఓ ప్రభూ..!
అనంతమైన నీ సృష్టిలో
అసమానతలను చూస్తూ..
మౌనవేదనను అనుభూతిస్తూ..
విచలితుడనై తల్లడిల్లిపోతున్నాను!
ఈ ఆధునిక విశ్వమానవుడు
ఎల్లలు లేని నీ సృష్టికి
ప్రతిసృష్టిని ప్రతిబింబించే రీతిలో
అద్భుతాలను ఆవిష్కరిస్తూ..
నిన్ను అవహేళన చేస్తున్న వేళ
నీ ఉనికిని చాటుకోవడానికేనా..
ఈ ధరిత్రీ ప్రకంపనలు!?
సృష్టి స్థితి లయలను శాసించే
అద్భుతమూర్తి సృష్టి బ్రహ్మను
మానవజాతి అపహాస్యం చేస్తున్నందుకా..
ఈ విలయ తాండవ హేల?
ప్రకృతిని
పంచభూతాలను
నిర్లక్ష్యం చేసి..
తానే జగజ్జేతనని
నవీన యుగ మనుష్య జాతి విర్రవీగుతున్నందుకా..
ఈ ప్రళయ తాండవ బీభత్సం!?
సత్య ధర్మ శాంతి ప్రేమ అహింసలను
ఆలంబనగా జేసుకొని..
విలువైన జీవన మార్గంలో
పయనించాల్సిన మానవకోటి..
కక్షలు కార్పణ్యాలతో
ఆధునిక అణ్వాయుధాలతో
ఒకరిపై మరొకరు కాలు దువ్వుతూ..
మతాల మారణ హోమంలో
అమాయక జీవితాలను బలి చేస్తూ..
వికృత వికటాట్టహాసాలు చేస్తోన్న
మానవ మృగాలను కట్టడి చేసేందుకా..
ఈ భయంకర మృత్యు నర్తనం!?
నీ సృష్టి విన్యాసాల అంతరార్థాన్ని
హృదయం లోతుల్లో దాచుకొని..
నా మానవ జాతి ప్రతినిధిగా
‘మన్నింపు’ను వేడుకుంటూ..
నీ చరణ కమలముల చెంత
ప్రణమిల్లుతున్నాను ప్రభూ..
వినమ్ర అంతరంగానుభూతితో!
