తేజఃకవిత

0
4

[dropcap]న[/dropcap]డచి వెళ్ళిపోయింది
ఓ మబ్బు తునక
పొడసూపిన
నీరెండ బారినపడకుండా
నిన్నటి కాలాన్ని వెనక్కి తెచ్చుకోలేని
ఈ రోజు ఎలాగైనా సరే
రానున్న రోజుల్లో రాజీలేనిదై
చుక్కచుక్కగ కురిసేందుకు
తల్లి కేంద్రం సంద్రమని
అటుగా వెళ్లింది
వెళ్ళడం వెళ్ళడమే కన్నీరై కురిసింది
గుంపు గా తనలాగే వస్తున్న మబ్బుల విన్యాసాలు
పుడమి చలువగా తెలుసుకున్నవి
అచలాచల చరాచర జగత్తు
మరేదో కాదు
సర్వ సాధారణ భావాలేవీ లేవు
అక్కడ వెదజల్లిన అక్షరాలు సత్య వాక్కు ధీజడిమ వంటి పదాల పోహళింపులే కాదు
జానెడు పొట్టకు మూరెడు పని భారపు సంగతుల నుండి బొట్టు బొట్టుగా కారే
చెమటచుక్కలిప్పుడు
నిరక్షరాస్యత నిర్మూలన కోసం
మొదటి అడుగులా పాదపాదంలో
పాదుకున్న పండ్ల చెట్ల తాలూకు
మట్టి వాసన
అక్షరాస్యత సాధన
తల్లి వేరు భావన
ఎల్లకాలం కలం వీరులు
కాగడాలే
బడిపంతులు నల్లబల్లమీద
కవాతుల కాంతులు
పిడికెడు గుండె నిండా తీవరించిన ఆరాటాలను
ఎన్నింటినో ఏకరువుపెట్టాలనుకుంది ఓ తేజఃకవిత

 

 

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here