[శ్రీ ఆవుల వెంకటరమణ రచించిన ‘ఆకుపచ్చని సంతకం’ అనే కవితని అందిస్తున్నాము.]
[dropcap]స[/dropcap]మ్మెట దెబ్బలు తిన్న ఇనుప కడ్డీలా,
ఉలి దెబ్బలు తిన్న గండ శిలలా
ఉక్కపోతతో అట్టుడికిన సగటు మనిషిలా..
రోహిణి ఎండల్లో నెర్లిచ్చి నోళ్ళు తెరిచిన భూమాత ఒళ్ళు..
తొలకరి జల్లులకు ఎంతగా పులకరించి పోయిందో..!
పగిలిన భూమి నోటిలో పన్నీటి చిలకరింత..!
తనువెల్లా పులకరింతల ఆనంద పారవశ్యపు
అంచుల మీదుగా గాడ పరిషంగ్వంలోకి
జారిపోతుంది భూమాత.
ఎప్పుడు ఇంకెప్పుడంటూ ఎండిన నోళ్లు
తెరచి ఎదురుచూస్తున్న భూమితో..
వస్తున్నా నేవస్తున్నానిదిగో నంటూ
ఊరిస్తుంది నీళ్లు నిండిన మబ్బు తెమ్మెర.
అంతా సరిగ్గా ఉంటే మేఘం వర్షించడం
ప్రకృతి పులకించడం అన్నీ మామూలే.,!
జలవృష్టితో తడిసి పునీతమైన బీజం
క్షేత్రంలో అనేకానేక జీవ క్రియలనంతరం బీజమై
అంకురిస్తుంది.
లేలేత పల్లవాలతో, చిరుగాలికి హోయలుపోతూ
బాపు బొమ్మలా వయ్యార మౌతుంది.
ఆకుపచ్చని కోకతో భూగోళ మంతా
ఆనంద పరవశ మౌతుంది.
సుదీర్ఘకాల పురిటి నొప్పలనంతరం
ప్రసవించిన శిశువుని
చూసుకొని ఆనంద ముగ్ధ యైన మాతృమూర్తిలా
తొలకరి ముందరి ఉష్ణ వేదన నంతా
ఒక చిన్న నిట్టూర్పుతో పారదోలి
హృదయ తంత్రుల నిండా
ఆనంద భైరవి నాలపిస్తుంది.
