[సుగుణ అల్లాణి గారు రచించిన ‘శిశిరగీతం..!!’ అనే కవితని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
[dropcap]ఓ[/dropcap] మనసా..!
నీకిక సమయం లేదు,
జీవితపు పయనంలో-
ఎప్పుడు నీ పాదం ఆగుతుందో,
ఎక్కడ నీ గమనం ముగుస్తుందో,
ఎవరికి తెలుసు?
అయినా ఎన్నాళ్లుండాలని?
నాలుగడుగులు వేయడానికి నడుము సహకరించదు..
నీ పని చేయటానికే
నీకు చేతులు రావు..
ఏదీ స్పష్టంగా కనిపించదు..
ఏమీ వినిపించదు..
నీ పంచేంద్రియాలే నీ మాట వినవు!
నీకెందుకు,
ఈ అకారణ కోపాలు,
అర్థం లేని అలకలు,
దూరం పెంచే చేతలు,
మనుసును విరిచే మాటలు!
తరాలు తరిగిపోతున్నాయి,
అంతరాలు పెరిగి పోతున్నాయి,
అంతరంగాలు మారిపోతున్నాయి,
బాంధవ్యాలు మరుగవుతున్నాయి,
ఆత్మీయతలు అంతరిస్తున్నాయి,
ఇక నీకోసం ఓ మనిషిని వెతుక్కో
ఓ మనసా..!
ఎప్పుడో ఏదో అన్నారనో,
నీకు ద్రోహం చేసారనో,
నిన్ను అవమానించారనో,
నీకు సహాయ పడలేదనో,
నిన్ను అర్థం చేసుకోలేదనో,
ఇప్పుడు సాధింపులెందుకు?
గతమంటేనే మరుపు కదా!
చేసిన తప్పులు –
తెలుసుకునే రోజొకటి ఉంది,
క్షమాగుణంతో చక్కటి నవ్వు నవ్వు
ఆదరించి నీ మమతను పంచు..!
పరిచయమున్న ముఖం కనిపిస్తే-
బీరపువ్వుల్లా నీ కళ్లు విచ్చుకోనివ్వు,
చల్లని గాలి తెమ్మెరలా –
నీ చేతులును చుట్టుకోనివ్వు,
వెన్నుతట్టి నేనున్నానే ధైర్యాన్నివ్వు!
నిన్ను కావాలనుకునే వాళ్లను వెతుకు,
నిన్ను వద్దనుకునే వారిని వదిలేయి,
నిన్ను యిష్టపడే వారిని దగ్గరవు,
అవసరానికి వాడుకునే వారిని గమనించు,
అనవసరంగా నిందవేసే వారికి భయపడకు,
అవమానించడం అనుమానించడం-
లోకసహజమని తెలుసుకో..!
నీడలా నిలువెత్తు స్వార్థం,
పరుగులు పెడుతున్న లోకంలో,
నిస్వార్థ ప్రేమ కై తపించు..!
నీ తపస్సు ఫలించే రోజు –
ఎప్పుడో ఒకప్పుడు
రాక మానదు ఓ.. మనసా..!!