అనంతుడి నిర్ణయం

[dropcap]ప్ర[/dropcap]భవరాజ్యాన్ని ప్రభవసేనుడు అనే రాజు పరిపాలించేవాడు. ఆయన భార్య జయప్రభ. వారికి ప్రమధ్వరుడనే కుమారుడు. వాడికి మూడేళ్ళ వయస్సులో రాణి తన కుమారుడితో పుట్టింటికి బయల్దేరింది. పొరుగురాజ్యమే రాణి పుట్టిల్లు. అయితే రెండు రాజ్యాలకూ మధ్యలో దట్టమైన చిత్రిక అనే అరణ్యం ఉంది. ఆ అడవిలోకి కొత్తగా బందిపోటు దొంగలముఠా ఒకటి వచ్చి చేరింది. ఆ ముఠా రాణి పరివారంపై దాడి చేసింది. రాజభటులు దొంగలతో పోరాడుతుంటే, రాణి ప్రమధ్వరుడిని తీసుకుని ఒక చెట్టు చాటుకెళ్లింది. అక్కడొక పెద్ద కొండచిలువ ఆమెకు కనబడింది. భయకరమైన దాన్ని చూసి, రాణి భయంతో స్పృహతప్పింది. కొద్దిసేపటికి రాజభటులు దొంగలను బంధించి రాణివద్దకు వచ్చారు. ఆమెను మూర్ఛ నుండి తేరుకునేలా చేశారు. వారికెక్కడా ప్రమధ్వరుడు కనిపించలేదు. కొండచిలువా కనిపించలేదు. రాకుమారుడు కొండచిలువకు ఆహారమై ఉంటాడని అందరూ అనుకున్నారు. కానీ అలా జరగలేదు. కొండచిలువను చూసి రాణి భయపడింది. కానీ అది రాణిని చూడలేదు. తన వేట ప్రయత్నంలో హడావిడిగా పోతున్నదాచిలువ. తల్లి పెద్దగా కేకలుపెట్టి మూర్ఛపోవడంతో రాకుమారుడు కంగారుపడి అక్కడనుండి పరుగెత్తాడు. ఈవిధంగా అతడు దారితప్పాడు. కాసేపటికి పొరుగు రాజ్యానికి చెందిన ధర్మయ్య అనే రైతు తేనె కోసం అడవిలో వెదుకుతుండగా బాలుడు కనిపించాడు. అతని దుస్తులను బట్టి ఉన్నత కుటుంబీకుడే అయుంటాడని అనుకున్నాడు. ధర్మయ్యకు పిల్లలు లేరు. ఆ పిల్లవాడిని చూసి ధర్మయ్య ఎంతో ముచ్చటపడి ఇంటికి తీసుకెళ్ళాడు. ఆ బాలుణ్ణి చూసి ధర్మయ్య భార్యకూడా ఎంతో సంతోషించింది. ఆ దంపతులు ఆ బాలుడికి అనంతుడనే పేరుపెట్టారు. అల్లారుముద్దుగా పెంచిపెద్దచేశారు. అనంతుడు వైద్యవిద్యను, చిత్రలేఖనాన్ని అభ్యసించాడు. చిన్నవయస్సులోనే ఘనవైద్యుడిగా పేరు సంపాదించాడు. ఎందరో పేదలకు ఉచితంగా వైద్యమందిస్తూ మంచి మనిషిగా పేరుపొందాడు. వైద్యం వృత్తిగా స్వీకరించాడు. చిత్రలేఖనం అతడి ప్రవృత్తి.

ప్రమధ్వరుడు కనిపించకుండా పోయిన తర్వాత రాజదంపతులకు ఇద్దరు కుమారులు జన్మించారు. ప్రభవసేనుడికి సాహిత్యం, సంగీతం, చిత్రలేఖనం అంటే చాలా అభిమానం.

ఆ రాజ్యంలో చెన్నకేశవస్వామి ఉత్సవాల సందర్భంగా లలితకళల పోటీలు ఏర్పాటు చేశారు. చిత్రలేఖనం పోటీలకు అనంతుడు వచ్చాడు.

“మహారాజా! నాది సమీరరాజ్యం. మీరు దశాబ్దం క్రితం ఎలా ఉండేవారో, రెండు దశాబ్దాల క్రితం ఎలా ఉండేవారో, మూడు దశాబ్దాలక్రితం ఎలా ఉండేవారో చిత్రించగలను. ఈవిధంగా చిత్రీకరిస్తూ మీచిన్నప్పటి రూపాన్ని కూడా గీయగలను. అలాగే భవిష్యత్  కాలంలో ప్రతి పది సంవత్సరాలకూ మీరూపం ఎలా ఉంటుందో గీయగలను.”అన్నాడు అనంతుడు.

రాజు ఆ మాటలకు అబ్బురపడి అనుమతినిచ్చాడు. రాజును చూస్తూ ఆరు రకాల చిత్రాలను గీశాడు. రాజు అనంతుడి నుదిటిమీద ఉన్న చక్రం ఆకారం లోని పుట్టుమచ్చను గమనించాడు. అలాంటి మచ్చ కనిపించకుండా పోయిన తనకుమారుడి నుదుటిమీద ఉండేది. ఈ అనంతుడు నాకుమారుడు కాదుకదా! అనుకున్నాడు.

రాజు తన భవనంనుండి తన పాత చిత్రాలను తెప్పించాడు. ప్రభవసేనుడు దశాబ్దాలక్రితం ఆ పాత చిత్రాల్లో ఎలా ఉన్నాడో అచ్చం అలాగే అనంతుడు గీసిన చిత్రాలున్నాయి. అతని ప్రతిభకు రాజుతో సహా సభలో అందరూ ఆశ్చర్యపడ్డారు. సభాప్రాంగణం కరతాళధ్వనులతో మార్మోగింది. రాజు అనంతుడికి ప్రథమ బహుమతి ప్రకటించాడు. అనంతుడి కుటుంబ వివరాలు అడిగి తెలుసుకున్నాడు.

రాజు కోరిక మేరకు అనంతుడు ఆ రోజు రాజభవనంలో బసచేశాడు. రాజు ఘనంగా అతిథి మర్యాదలు ఏర్పాటు చేశాడు.

రాజు మంత్రితో సమీరరాజ్యం వెళ్ళి అనంతుడి వివరాలు సేకరించమని చెప్పాడు. మంత్రి అనంతుడి వివరాలు చెప్పి వేగులను పంపాడు. వారి విచారణలో అనంతుడు ధర్మయ్య దంపతులకు పెంపుడు కొడుకని, చిత్రిక అరణ్యంలో దొరికాడని తెలిసింది. అనంతుడే ప్రమధ్వరుడని రాజు నిర్ణయించుకున్నాడు.

రాత్రి భోజనానంతరం ప్రభవసేనుడు, అనంతుడు బసచేసిన భవనానికి వచ్చాడు. రాజు తనచేతిలోని చిత్రపటాన్ని అనంతుడికిచ్చాడు. ఆ పటంలో ముద్దులు మూటగట్టినట్లు, చంద్రబింబంలాంటి పిల్లవాడున్నాడు.

“ఈ పిల్లవాడు నా ప్రథమ పుత్రుడు. పాతిక సంవత్సరాల క్రితం ‘చిత్రికా’ అరణ్యంలో తప్పిపోయాడు. అప్పటికి వీడి వయస్సు మూడేళ్ళు. వీడు ఇప్పుడు ఎలాఉంటాడో నీవు గీసి చూపించాలి” చెబుతున్న రాజు కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి.

“అలాగే మహారాజా! ఉదయానికి పని పూర్తిచేస్తాను”అన్నాడు అనంతుడు.

రాకుమారుడు పాతిక సంవత్సరాల వయస్సులో ఎలా ఉంటాడో చిత్రీకరిస్తే అనంతుడి రూపంలో చిత్రం తయారవుతుందని, అది చూసి తాను రాకుమారుడినని అనంతుడు గుర్తించి, ఆశ్చర్యపడతాడని రాజు అనుకున్నాడు.

తన భవనానికి వెళ్ళిపోయాడు.

రాకుమారుడి చిన్నప్పటి చిత్రాన్ని ఏకాగ్రతతో చూస్తూ పదిసంవత్సరాల వయస్సులో ఎలా ఉంటాడో చిత్రీకరించాడు. అప్పటికే అనంతుడికి ఆచిత్రంలో ఉన్న రాకుమారుడిని తానేయని అర్థమయింది. అనంతుడు చాలా ఆశ్చర్యపోయాడు. కొద్దిసేపటి తర్వాత తేరుకున్నాడు. తర్వాత రాకుమారుడు పాతిక సంవత్సరాల వయసులో ఎలా ఉంటాడో చిత్రీకరిస్తూ, తన రూపం రాకుండా జాగ్రత్తపడ్డాడు. మరోరూపాన్ని చిత్రీకరించి రాజుకు అందజేశాడు.

రాజు ఏకాంతంగా అనంతుడిని కలిసి “నీ నుదుటనున్న చక్రం ఆకారంలోని పుట్టుమచ్చ చిత్రిక అరణ్యంలో కనిపించకుండా పోయిన నా కుమారుడి నుదుటిపై ఉండేది. నీ గురించి వేగులు రహస్యంగా విచారించారు. నీవు  చిత్రికారణ్యంలో దొరికావని తేలింది. నా కుమారుడు పాతిక సంవత్సరాల తర్వాత ఎలా ఉంటాడో చిత్రీకరించే సమయంలో నీవే నాకుమారుడివని గుర్తించి ఉంటావు. మరి నీ రూపాన్ని కాకుండా వేరే రూపాన్ని ఎందుకు చిత్రీకరించావు. కుమారా! నీకు రాజవిద్యలు నేర్పి ఈ రాజ్యానికి రాజును చేయాలనుకుంటున్నాను. నిన్ను పెంచిన తల్లిదండ్రులు కూడా ఇక్కడే ఉండవచ్చు” అన్నాడు రాజు.

“మహారాజా! నా తల్లిదండ్రులు నన్ను ప్రాణంలా చూసుకుంటున్నారు. నేను రాజకుమారుడనని తెలిస్తే మునుపటిలా నాతో ఉండలేరు. మీరు కుమారుడిని పోగొట్టుకున్న దుఃఖం అనుభవించి ఉన్నారు. నేను మీ కుమారుడినని తెలిస్తే వారు దూరమవుతారు. ఆ దుఃఖాన్ని వారికి కల్గించలేను. అంతేకాకుండా నా వైద్యసేవల కోసం ఎంతోమంది ప్రజలు నాకోసం ఎదురుచూస్తున్నారు. వారికి దూరం కావడం నాకిష్టంలేదు. నాకిష్టమైన వైద్యం, చిత్రలేఖనంతో తృప్తిగా జీవిస్తున్నాను. మీకు నేను లేకున్నా ఇద్దరు కుమారులున్నారు.వారితో తృప్తిగా జీవించండి. ఎక్కడ ఉన్నా నేను సుఖంగా ఉన్నాను. మీరూ సంతోషంగా ఉండండి. రాణిగారికి నా విషయం తెలియనివ్వకండి. నా తల్లిదండ్రులు, ప్రజలు నాకోసం ఎదురుచూస్తుంటారు. నేను వెళ్తాను” అని చెప్పి ప్రయాణమయ్యాడు అనంతుడు.

తల్లిదండ్రులకు, ప్రజలకు నిస్వార్థంగా సేవలందించడానికి ఎంతో ఆదర్శంగా వెళ్తున్న తన కుమారుడిని ప్రభవసేనుడు గర్వంగా చూస్తూండిపోయాడు.