అధ్యాయం 62: ఆమ్రపాలి రహస్యం
పగటి సమయాన్ని గరిష్టంగా ఉపయోగించుకోవాలనుకున్నాం, అందుకని పొద్దున్నే లేచి బయల్దేరాం. దూరంగా తుపాకుల మోతలు, యుద్ధ విమానాల రొదలు, అప్పుడప్పుడు పేలుళ్ళ శబ్దాలతో ఉదయపు ప్రశాంతత చెదిరిపోయింది.
యుద్ధంలో ధ్వంసమైన గ్రామీణ ప్రాంతంవైపు నడక సాగించాం. ప్రకృతి పట్టుదల చూసినప్పుడు, “సరే మాస్టర్” అంటూ తనూ కూడ నడవడానికి యురేకస్ 7776 సిద్ధమైనప్పుడు పరిస్థితి పట్ల నా అభిప్రాయం నెమ్మదిగా మారుతోంది. “అవును మాస్టర్! నేనూ నడుస్తాను. దాడుల నుండి మిమ్మల్ని కాపాడటానికి జిపిఆర్ఎస్, ఇంకా ఉపగ్రహ చిత్రాల ద్వారా మీకు మార్గనిర్దేశం చేస్తాను” అంది యురేకస్. వీళ్ళందరికీ అద్భుతమైన సంకల్పబలం కలిగి ఉంది. ఇప్పటి వరకు అధికారం నాకు మదమెక్కించింది, దురాశ నన్ను గుడ్దివాడ్ని చేసింది. దుష్ట సమూరాను ఓడించి నా దేశస్థులను, అమాయక గ్రామస్థులను కాపాడాలనే సంకల్పం నాలో మళ్ళీ బలపడింది.
ఆ ఊర్లో ఓ శిథిలమైన, బుల్లెట్ల తాకిడికి గురైన ఓ కిరాణ కొట్లో దొరికిన ఆహార దినుసులను మూటగట్టుకుని ఒక్కొక్కరం ఒక్కో సంచిలో వీపుకి పెట్టుకుని, ఆ ఉదయం బయలుదేరాం.
హైవే మీద నడవడం ప్రమాదకరం కాబట్టి మేము చిన్న సందుల గుండా నడిచాం. అప్పుడప్పుడు ఆమ్రపాలికి వైపు దారితీసే హైవేలను దాటాం. సూర్యోదయమయ్యాక, దారుల వెంబడి గ్రామాలలో చెదురుముదురు గృహదహనాలు తారసిల్లాయి, తుపాకుల వల్ల లేదంటే అఘోరీల త్రిశూలాల వల్ల మరణించిన గ్రామస్థుల శవాలు గుట్టల కొద్దీ కనబడ్దాయి. త్రిశూలాలతో శవాలని ఛిద్రం చేశారు. కొన్ని శవాలు కుళ్ళిపోయి దుర్వాసన వేస్తూంటే, వాటి చుట్టూ రాబందులు మూగుతున్నాయి.
హైవే నిర్జనంగా ఉంది. దాని మీద నడవడం మాకు సౌకర్యంగా ఉంది. ఎప్పుడైనా ఏదైనా మిలిటరీ ట్రక్కు లేదా ఆకాశంలో ఫైటర్ జెట్ వస్తోందని యురేకస్ హెచ్చరిస్తే, పక్కదారులు తీసుకున్నాం. లేదా చుట్టుపక్కల చెట్ల వెనక దాక్కున్నాము.
ఏడుస్తున్న పిల్లల్ని ఎత్తుకుని మాతో పాటే చాలా మంది శరణార్థులు నడుస్తున్నారు. మేము వారితో మాట్లాడాము, మధ్యాహ్నం వారితో కలిసి ఆహారం తీసుకున్నాము. ఎన్నో భయంకరమైన కధలు వినిపించారు వాళ్ళు. సనాతన సాధువుల వల్లా, తాంత్రిక అఘోరాల వల్ల దేశం ఎంత నాశనమైందో చెప్పారు. మానవులకీ, అఘోరాలకీ మధ్య కొత్త యుద్ధాలలో గ్రామాలు, పట్టణాలు ఎలా నాశనం అవుతున్నారో చెప్పారు.
“మానవుల విమానాలు వస్తున్నాయనీ, మాంత్రికుల రాజధాని నగరాలపై దాడి చేస్తున్నాయని మేము విన్నాం. మాంత్రిక ప్రభుత్వ కార్యాలయాలపై గెరిల్లా దాడుల గురించి కూడా విన్నాం. కానీ కొన్నిసార్లు అమాయకులను చంపారు. రైళ్ళలో, మార్కెట్లలో, కార్యాలయాల్లో పేలుళ్ళు జరిగాయి. మానవులకి ఆశ్రయం ఇస్తున్నారనే అనుమానంతో పాఠశాలల వంటి పౌర భవనాలపై దాడులు చేశారు. అంతా గందరగోళంగా ఉంది, భయంకరంగా ఉంది” అని చెప్పారు.
ఏ కాలంలో అయినా యుద్ధం ఘోరమైనది. పోరాడుతున్న రెండు వర్గాలు గెలవాలన్న వారి లక్ష్యం కోసం హింసకు పాల్పడుతాయి.
కానీ బాధ పడేది ప్రజలే.
మానవులు విజయం సాధించి, పూర్వపు స్థితి పునరుద్ధరించబడేంత వరకు ఇది ఇలాగే ఉంటుంది.
ఇది కాలినడకన సాగిన అత్యంత సుదీర్ఘమైన దుర్భలమైన ప్రయాణం. మేము మాలోని శక్తినంతా కూడగట్టుకుని నడిచాం. ఇది ఒక ప్రబోధాత్మక అనుభవంగా మిగిలింది.
మొత్తానికి మేము ఆమ్రపాలి చేరాం. వెంటనే ఒక శుభవార్త విన్నాం.
కొందరు శరణార్థుల వద్ద చేతిలో ఇమిడిపోయే ఎలక్ట్రానిక్ పరికరాలు, మొబైల్ రేడియోలు ఉన్నాయి. అవి ఐజినెట్‌కి కనెక్ట్ చేయబడ్డాయి. కొందరు దాన్ని నోటి మాటగా విన్నారు.
వార్త తెలిసిపోయింది. శుభవార్త. ప్రజలు సంతోషపడ్డారు.
మానవుల ఎర్త్ కౌన్సిల్ గెలుపొందింది. అది న్యూ హోప్ సిటీను చేజిక్కించుకుంది, ఇప్పుడు న్యూ ఢిల్లీలోని మాంత్రికులను పూర్తిగా ఓడించింది. దక్షిణాసియా తమ ఆధీనంలో ఉందని ప్రకటించింది.
త్వరలోనే ఉత్తర అమెరికా భూభాగాలు మానవుల ఎర్త్ కౌన్సిల్ నియంత్రణలోకి వస్తాయని తెలిపింది.
ఆమ్రపాలి లోని మామిడి తోటలను చూశాము, నా హృదయం ఆనందంగా మారింది.
రంగురంగుల తలపాగాలు ధరించిన గ్రామస్తులు, కాగడాలతోనూ, దీపాలతో మాకు ఎదురొచ్చారు. బాణాసంచా పేల్చారు. నడిచి నడిచి అలసిపోయిన జనాలను తీసుకువెళ్ళడానికి ఒక డజను పెద్ద ఎర్ర బస్సులు ఎదురు చూస్తున్నాయి.
వారు ప్రతి ఒక్కరికి నీరు, పళ్ళరసాలు, రొట్టెలు, పండ్లు ఇచ్చారు. రోదిస్తున్న పిల్లలకి పాలు ఇచ్చారు.
రంగురంగుల తలపాగాల మధ్యలో, ఎర్ర తలపాగా ధరించిన ఒక పొడవైన బక్కపలచని శరీరం చేతూలూపుతూ మా వైపు నెమ్మదిగా వస్తోంది.
“నాన్నా!” వేదనతో, సంతోషంతో అరిచింది ప్రకృతి. గ్రామాధికారి మహా, నోరారా నవ్వుతూ, చెమ్మగిల్లిన కళ్లతో వచ్చాడు.
శరణార్థుల తొక్కిసలాటనీ, ఏడుస్తున్న పిల్లలనీ దాటుకుని ముందుకు సాగాం, ఆయన్ని కలిశాం. ఆయన మమ్మల్ని ఆప్యాయంగా హత్తుకున్నాడు.
“ప్రకృతీ, నా తల్లీ!” అంటూ అరిచాడు. “మీరు ఎంత బాధపడ్డారో! దేవుడు, భైరవ స్వామి మనకు సాయం చేశారు. చీకటి రోజులు ముగిసాయి” అన్నాడు.
మేమంతా గ్రామాధికారి మహా ఇంటికి వెళ్ళాం. అప్పటికే ఆ ఇంటిని శుభ్రపర్చారు. మా కోసం ఎదురు చూస్తున్నట్లుగా ఉందది.
అబ్బా, దేవుడా ఎన్ని రోజుల తర్వాత రుచికరమైన భోజనం చేశాం! అనేక గంటలపాటు ఎటువంటి పీడకలలు లేకుండా హాయిగా నిద్రపోయాను.
భూమిపై యుద్ధం ముగిసింది! కమ్యూనికేషన్లు పునరుద్ధరించబడ్డాయి. విద్యుత్ సరఫరా కొనసాగింది. టీవీ వార్తలను ప్రసారం చేసింది.
మేము మరుసటి రోజున సాధారణంగా మేల్కొనగలిగినందుకు సంతోషించాము. మరుగుతున్న కాఫీ వాసన, కాల్చిన రొట్టెలు, ఇంకా రుచికరమైన పండ్ల సువాసనలు మమ్మల్ని మేల్కొలిపాయి.
రోబో యురేకస్ వచ్చి, లోహస్వరంలో చెప్పింది.
“మాస్టర్! చెన్ లీ మీకు స్వయంగా పంపిన నిగూఢ సందేశం” అంది.
నేను తినడం పూర్తి చేసి, దాని తెరకేసి చూశాను.
అది చాలా వివరాలతో కూడిన సుదీర్ఘ నిగూఢ సందేశం. నేను చేసిన సహాయానికి, అందించిన సేవలకీ నన్ను అభినందించింది.
ఆ సందేశంలోని చివరి మాటలు చదవగానే నా గుండె ఆగిపోయినట్లయ్యింది.
“హనీ… ఇంకా పూర్తవలేదు! అన్ని గ్రహాలపై యుద్ధం ముగిసింది, మనం గెల్చాం. మాంత్రికుల చీకటి శక్తులు ఓడించబడ్డాయి, పారిపోతున్నాయి. వాళ్ళలో చాలామంది భూమిపై నాశనమయ్యారు. కానీ అసలైన దుష్టుడు సజీవంగా ఉన్నాడు. అతని ప్రధాన రాజ్యాన్ని మనమింకా గెలవలేదు. కుజగ్రహం! సమూరా, అతని అందరు మిత్రులు ఇప్పుడు కుజగ్రహంలోని అరుణభూములలో చేరారు. అక్కడి మానవ కాలనీ వారితో యుద్ధం చేస్తోంది, కానీ ఓడిపోతోంది. ఎందుకంటే కీలక వ్యక్తి సమూరా! అతను మరణించినప్పుడు మాత్రమే యుద్ధంలో గెలుస్తాం!
హనీ ఆమ్రపాలీ! నువ్వు ఎంపిక చేసిన వ్యక్తివి. అతనిని నువ్వు లేదా నీ రక్తం చంపవచ్చు. ఈ విషయం మాంత్రిక గ్రంథాలన్నీ స్పష్టంగా చెబుతున్నాయి. నిజానికి, అన్ని గ్రంథాలూ, దేవవాక్యాలు, ఇంకా మాంత్రికుల విజ్ఞానం ఇవన్నీ ఇదే మాటని ఏకగ్రీవంగా చెబుతున్నాయి. మానవాళిని నువ్వే కాపాడాలి! వెళ్ళు, వాడిని చంపెయ్. కుజగ్రహానికి వెళ్ళు! ఇప్పుడు ‘కుజుడి కోసం’ జరిగే యుద్ధంలో చేరు! నీకు అసమానమైన శక్తులున్నాయి. అక్కడికి ఎలా చేరుకోవాలో తెలిపే సూచనలు నీకు రహస్యంగా అందజేయబడతాయి. ఇప్పుడు కొన్ని గంటల్లో మీ సంసిద్ధతను నిర్ధారించాలి!”
ఇప్పుడు నేను ఆశ్చర్యపోయాను, విస్తుపోయాను, మళ్ళీ తికమకపడ్డాను.
కుజగ్రహానికి తిరిగి వెళ్ళడం ఎలా?
ఎక్కడ? నేను ఎవరితో పోరాడగలను?
అప్పుడు నా శరీరంలోనూ, మనస్సులోనూ ప్రతీకారపు భావన చెలరేగింది.
ఇదేదో ముందే తెలిసిన భావన. ఈశ్వరాదేశం యొక్క చివరి క్షణాలు ఇవి.
ప్రతీకారం. దుష్ట సమూరా ప్రలోభాలకు లొంగకుండా, హత్యకి గురైన మంచి మాంత్రికులయిన మా నాన్న నారా, అమ్మ నాయన మరణాలకు ప్రతీకారం తీర్చుకోవాల్సి ఉంది.
నేను అతని రక్తాన్ని, పైగా నేను ఎంపికైన వ్యక్తిని. ఈ మాటని నేను మొదటి నుండి తరచుగా వింటున్నాను. ఇప్పటివరకు నేను ఏమీ చేయలేదు. అనేక సార్లు అతను నన్ను చిక్కుల్లో పడేసాడు, నన్ను బ్లాక్‌మెయిల్ చేసి, నా శక్తులు ఉపయోగించి, తనకు కావల్సిన అద్భుత వస్తువులను చేజిక్కించుకున్నాడు.
వద్దు. ఇకపై ఇలా సాగదు.
ఈ చివరి యుద్ధంలో గెలవాలి. అతనిని చంపేవాడిని నేనే.
ఈ విషయం గురించి నేను ప్రకృతితో లేదా మహా గారితో లేదా ఏనిమోయిడ్‌తో చర్చించలేదు.
నేను ‘సరే!! సరే! సరే మహాశయా. ఓ సాధారణ బలహీనమైన మానవుడిననైన నాకు శక్తులున్నాయనీ, తాంత్రిక చక్రవర్తిని చంపేందుకు నేను ఎంపికైన వ్యక్తినినని నాల్గవ సహస్రాబ్ది యొక్క అన్ని శాస్త్రాలు తెలిసినవారు, వివేకం కలిగినవారైన మీరు చెబితే సరే. అవును. నేను సిద్ధంగా ఉన్నాను. కుజుడిపైకి వెళ్ళడానికి ఏర్పాట్లు చెయ్యండి. కాని ఎలా? అక్కడికి చేరడానికి కనీసం ఒక సంవత్సరం లేదా అంతకన్నా ఎక్కువ సమయమే పడుతుంది” అని బదులిచ్చాను.
నిశ్శబ్దం! తెర చాలా సేపు ఖాళీగా ఉండిపోయింది. నాకు అనిశ్చితంగా ఉంది.
దూరంగా ప్రకృతి నవ్వుతూ గ్రామపు మహిళతో మాట్లాడుతోంది. మహా హుక్కా పీలుస్తూ కూర్చున్నాడు. యురేకస్ దాని ఛాతిపై స్క్రీన్‌తో నా ముందు వేచి ఉంచింది. తాజా పువ్వుల సువాసనని ఆఘ్రాణిస్తూ తోటలో తిరుగుతున్నాడు ఏనిమాయిడ్.
అంతా ప్రశాంతంగా ఉంది.
నేను ఆస్వాదించడానికి ఉద్దేశించబడని శాంతి ఇది. నాకెన్నడు శాంతి, ఆనందం లేవు.
ఉన్నట్టుండి తెరపై చాలా సూచనలు ఎరుపు అక్షరాలతో ప్రత్యక్షమయ్యాయి.
“దేవుడు నిన్ను దీవించుగాక. నువ్వు వెంటనే వెళ్లవలసి ఉంటుంది. మాయలు లేదా ‘విశ్వశక్తి’ ఉన్నవారు మాత్రమే వెళ్ళగలరు.
నేను పాటించాల్సిన సూచనలు తెరపై వరుసగా వచ్చాయి.
వాటిని చదువుతుంటే నా మతి పోయింది.
దక్షిణ దిశలో ఉన్న మా నాన్న పొలంలోని మర్రిచెట్టు రహస్యం వెల్లడైంది.
ఇది ఆమ్రపాలి రహస్యం.
అది నా విధి. కుజగ్రహానికి తక్షణమే చేరుకోవడానికి మార్గం ఆ మర్రిచెట్టే.
***
చీకటి పడుతోంది. ప్రకృతికి, మహాకి, ఏనిమోయిడ్‌కి చెప్పాలా వద్దా అని ఆందోళనతో ఉన్నాను. వాళ్ళని నాతో తీసుకెళ్ళి, ప్రమాదంలో పడేయలేను. అనేక సార్లు వారు నా ఆత్మీయుల్ని బంధించి ప్రమాదంలో పెట్టారు, నన్ను బ్లాక్‌మెయిల్ చేశారు. నేను ఒంటరిగానే వెళ్ళాలి.
కానీ నేను ఆమె చెప్పకుండా వెళ్ళలేను. ఆమె నా ప్రియమైనది. ఆమె నా జీవితానికి అర్థం. బహుశా నేను తిరిగి రాలేకపోవచ్చు.
రాత్రి భోజనం చేస్తున్నప్పుడు “మీకో విషయం చెప్పాలి” అన్నాను. వాళ్ళు భయపడ్డారు. మేము ఎర్ర వైన్, వేయించిన చేపలు, జున్ను మరియు ఎర్ర స్ట్రాబెర్రీలను తీసుకున్నాము. ఇదంతా నేను వాళ్ళకి చెబుతుంటే నాలో ఏవో దుశ్శకునాలు!
“నేను వస్తాను! నేను నిన్ను ఒంటరిగా వదలలేను” అంది ప్రకృతి.
“నేను విశ్వశక్తిని ఉపయోగించగలను. నేను మీతో ప్రయాణించటానికి శక్తి కలిగి ఉన్నాను” గట్టిగా అరిచాడు ఏనిమాయిడ్.
“నన్ను కూడా తీసుకువెళ్ళండి మాస్టర్! నేను మీతో వస్తాను. కుజగ్రహంలో తయారుచేయబడ్డ నేను అక్కడ మీకెంతగానో ఉపయోగపడతాను. పైగా మీరు నా యజమాని!” అంది యురేకస్.
అయితే మహా మాత్రం వెక్కి వెక్కి ఏడ్చాడు. “మీరు మళ్లీ వెళ్తున్నారు. ఇది అన్యాయం. నా ఆనందం ఇంత తక్కువ సేపా. నేనిక బతకలేను” అన్నాడు
“నాన్నా… ఆపు.” అంది ప్రకృతి. “మేము వెళ్ళితీరాలి, ఆ దుష్టుడి బారి నుంచి సౌర వ్యవస్థని కాపాడాలి. హనీ ఎంపికైన వ్యక్తి. నేను అతని భార్యను” అంది.
ఆకాశం నుంచి ఉరుములు వినబడ్డాయి, నల్లటి మబ్బులు కమ్మేశాయి. మెరుపులు మెరిసాయి. ఉన్నట్టుండి బలమైన గాలులు వీచసాగాయి. ఆమ్రపాలిపై కుండపోత కురవసాగింది. గ్రామంలో లావుపాటి ధారలతో వర్షం పడటం ప్రారంభమైంది.
“మనం మర్రిచెట్టు దగ్గరికి వెళ్ళాలి” అన్నాను.
“ఓహ్, వద్దు!” అంటూ రోదించాడు మహా. అయితే నా తల్లిదండ్రులు మరణించినప్పుడు ఉన్నంత దట్టంగా చీకటి లేదు, తుఫాను కూడా ఆనాటిలా అంత ఉధృతంగా లేదు.
“పదండి వెళదాం!” నేను స్థిరంగా చెప్పాను.
మేము వానలో తడుస్తూ, జారుతున్న నేలపై చల్లగాలికి వణుకుతూ నడిచాము.
మేము ఆ భారీ మర్రిచెట్టుకు చేరుకున్నప్పుడు, అక్కడంతా బాగా చీకటిగా ఉంది. చేతి లైట్లు, ఇంకా ఆకాశంలో మెరుపులు మాత్రమే మాకు దారి చూపే కాంతి వనరులు. మా చేతిలో ఉన్న లైట్లు తప్ప మాకు వేరే సామాను లేదు.
“చెట్టు యొక్క ప్రధాన కాండం వైపు వెళ్ళండి” అరుస్తూ చెప్పాను.
మేం వెతికాం, చాలా సేపు వెతికాం. యురేకస్ కూడా తిరుగుతూ, గట్టిగా అరుస్తూ సంకేతాలు, సూచనలు అందించింది. ఈ చెట్టు అపారమైన శాఖలను, ఆకులను కలిగిఉంది.
ఎట్టకేలం మేం ఆ పాత మర్రిచెట్టు పెద్ద కాండంలో ఒక భారీ తొర్రని చూశాం. అది 12 అడుగుల వెడల్పు ఉంది. ఒకేసారి ఇద్దరు వ్యక్తులు సులభంగా దూరవచ్చు.
“అది ఇదే!” అన్నాను. “మొదట నేను వెళ్తాను!” చెప్పాను.
“దీంట్లో ఇద్దరు పడతారు. నేను నీతో వస్తాను” అంది ప్రకృతి.
“మాస్టర్‌తో నేను వెళ్తాను” అంది యురేకస్. ఎవరిని తీసుకెళ్ళాలి? ఇది లోహమానవుడు, రక్తమాంసాలున్న నా ప్రియమైన మహిళ మధ్య ఎంపిక.
“ముందు నేను, ప్రకృతి వెళతాం. తర్వాత నువ్వూ, ఏనిమాయిడ్.”
నేను ఆదేశించాను. ప్రమాదమని నాకు తెలుసు. నేను యురేకస్‌ని కోల్పోతే, కుజుడిపై విపత్తు తప్పదు.
కాని వారందరూ విధేయులుగా ఉన్నారు.
నేను చెట్టు రంధ్రంలోకి ప్రవేశించి, చెన్ లీ నాకు మెయిల్‌లో పంపిన మంత్రాలను చదివడం ప్రారంభించాను.
నేను మంత్రాలు చదువుతుంటే దడదడ శబ్దం పెరిగిపోయింది.
తనకంతా తెలిసినట్లు ప్రకృతి నాతో పాటు దూకేసింది. జన్యువులా? ఉత్పరివర్తనా? ఏమో నాకు తెలియదు.
ఆ చెట్టూ, చీకటి… గుండ్రంగా తిరిగాయి. అరగంటలో మేము అసాధారణ వేగంతో భ్రమణం చేశాము.
నేను స్పృహ కోల్పోయాను.
దక్షిణ దిశలోని పొలంలో ఉన్న మర్రిచెట్టు తొర్ర ఒక వార్మ్‌హోల్. అది మమ్మల్ని కుజగ్రహానికి చేరుస్తుంది. చేరుస్తుందా? ఆలోచిస్తుండానే ఆ భయంకర క్షణాలలో నేను చైతన్యం కోల్పోయాను.
(సశేషం)
