[box type=’note’ fontsize=’16’] విలువలున్న మానవజాతికీ, క్షుద్రశక్తులున్న మాంత్రికులకీ…. అంటే మంచికి చెడుకి మధ్య జరిగే పోరాటాన్ని ఒక స్పేస్ ఒపెరా ఫాంటసీ సైన్స్ ఫిక్షన్ నవలగా అందిస్తున్నారు డా. చిత్తర్వు మధు. తెలుగు సేత: కొల్లూరి సోమ శంకర్. [/box]
అధ్యాయం 63: కుజుడి కోసం ఆఖరి పోరాటం
[dropcap]ఈ[/dropcap] విశ్వంలో త్వరిత ప్రయాణానికి గొప్ప ప్రత్యామ్నాయం – కాంతివేగంతో వార్మ్‌హోల్స్ గుండా ప్రయాణించడమే. ఒకప్పుడు వీటిని మరో విశ్వంతోనూ, మరో మితితోనూ భావప్రసారంలా ఉపయోగించారేమో. వాటిని సౌర వ్యవస్థల ద్వారా తక్షణ ప్రయాణానికి వినియోగించవచ్చని ఎర్త్ కౌన్సిల్ నాకు ఇప్పుడే చెప్పింది. ఇది మార్మికత, శాస్త్రీయతల మేళవింపు. ఇదే అందరూ అనుకునే ‘విశ్వశక్తి’, మాంత్రిక గ్రంథాలలో ఉన్న శక్తి ఇదే!
నాల్గవ సహస్రాబ్ది యొక్క శాస్త్రీయ పరిభాషలో చెప్పాలంటే ఇది ఇంటర్ డైమెన్షనల్ కమ్యూనికేషన్ యొక్క వార్మ్‌హోల్. నేనూ, ఇంకా నాలాంటి ఉత్పరివర్తులు (మ్యూటంట్స్) ఉపయోగించగల ఓ ప్రత్యేక శక్తిగా పిలవచ్చు. లేదా మీరు మమ్మల్ని పిసియుఎఫ్‌లు అనీ లేదా చెడుపై పోరాటానికి నిర్ణయించుకున్న ఎంపికైన వ్యక్తులని పిలవచ్చు.
ఇదంతా పదజాలం! నాల్గవ సహస్రాబ్దిలో మార్మికత, శాస్త్రీయత – రెండూ దాదాపు సంపూర్ణ స్థాయికి వచ్చాయి.
కానీ అవి వరణాత్మకమైనవి.
19వ శతాబ్దపు మాంత్రిక గ్రంథాలలో ప్రస్తావించిన ‘పోర్ట్‌కీ’ ఇది. బహుశా ఇది మా నాన్న ఇతర గ్రహాలకు ప్రయాణించడానికి ఉపయోగిందినది కావచ్చు, దీని ద్వారానే భావప్రసారం చేసుండవచ్చు. ఈ మార్గం గుండానే గ్రహాంతర రాక్షసులు భూమిపైకి వచ్చి నా తల్లిదండ్రులను బెదిరించారు, ఆపై హత్య చేశారు.
ఈ ప్రాచీన, మార్మిక, భారీ మర్రిచెట్టు యొక్క మందపాటి వేర్లు, ఆకులు, కొమ్మలు, దాని కాండంలోని తొర్ర…. ఇవన్నీ వార్మ్‌హోల్‌కు ప్రవేశద్వారంలా ఉన్నాయి.
మీరు నమ్మినా నమ్మకపోయినా నేను కాలాతీతమైన ఒక మగతలో తిరుగుతున్నాను. తరువాత ఒక గొప్ప ఆధ్యాత్మిక అనుభవాన్ని పొందాను.
సమయం ఒక గంటే గడిచిందో లేదా అనంతకాలమే గడిచిందో తెలియదు కానీ, నేను కళ్ళు తెరిచేసరికి కుజుడి వివర్ణ ఆకాశం దర్శనమిచ్చింది.
కుజుడి ఎర్రటి భూతలం, అంగారకుడి బండరాళ్లు ఇంకా బిలాలు… మేఘాలు లేని ఆకాశం.
గుమ్మటాలను కలిగి ఉన్న నిర్మాణాలతో నిండిన నగరాలు.
యుద్ధంవల్ల ధ్వంసమైన లిబర్టీ సిటీ.
నా ముందు ఒక హోటల్ గోడలో ఒక రంధ్రం ఉంది. నేను దాని గుండా వెళ్ళి ధబ్‌మన్న చప్పుడుతో కిందపడ్డాను.
తర్వాత ప్రకృతి.
ఆపై నీలిరంగు కాంతిని వెలువరిస్తున్న యురేకస్‌ని పట్టుకుని ఏనిమాయిడ్.
మేమంతా ఇప్పుడే ఒక వార్మ్‌హోల్ అనుభవం పొందాం. దేవుని దయ, నేను కుజగ్రహానికి మళ్ళీ వచ్చినందుకు నాకు సంతోషంగా లేదూ? ఏమో?
ఊడిపోయిన వాల్‌పేపర్, పురాతన ఇటుకలతో చేసిన గచ్చు, ఇంకా భారీ అద్దాల కిటికీ.
ఇది కుజ గ్రహపు ప్రభుత్వంలో ఏదైనా ‘మంత్రి’ గారిల్లా? లేక ఒక హోటలా?
మేము నెమ్మదిగా మా ఇంద్రియాలకు స్వాధీనంలోకి తెచ్చుకున్నాం. 300 మిలియన్ మైళ్ళ దూరంలో పడవేసిన విసురును మా శరీరాలు సర్దుకుంటుండగా, భారీ చెక్క తలుపులు తెరుచుకున్నాయి. ఇద్దరు వ్యక్తులు లోపలికి వచ్చారు.
ఎర్రటి ముఖం, మీసాలు, పదునుదేరిన క్రూరమైన కళ్ళతో… ఇంకెవరు… గ్యానీ అంగారక్ .. ఇక రెండో వ్యక్తి… ఆశ్చర్యంలో కెల్లా ఆశ్చర్యం – వయసుపైబడిన లూనా… మార్స్ హోటల్ సందర్శనలో ఒకప్పుడు నాకు సహాయపడిన గైడ్.. అది ఎప్పుడో యుగాల క్రితం జరిగినట్లు అనిపించింది.
కుజుడు…. ఇక్కడే అన్నీ మొదలయ్యాయి.
కుజుడు…. ఇక్కడే అన్నీ ముగియబోతున్నాయి.
అందమైన సయోనీ కలలతో నన్ను ఆకర్షించిన కుజగ్రహం, నా జీవితాన్ని ఒక పీడకలగా మార్చింది. కలలు కల్లలయ్యాయి!
“రక్షణ మంత్రి భవనంలో స్థానిక సమయం 4.00 గంటలకు ఒక సమావేశం ఉంది. మీరు మరియు మీ బృందం వివరాల కోసం ఆ సమావేశానికి హాజరవ్వాలని కోరుతున్నాను” చెప్పాడు జనరల్ గ్యాని. “సౌకర్యవంతంగా ఉండండి. ఏ అవాంతరాలు లేని వార్మ్‌హోల్ అనుభవాన్ని మీరు పొంది ఉంటారని ఆశిస్తున్నాము.”
“ఓహ్! అవును. కొద్దిగా మగత, అంతే” అన్నాను. “మీరెలా ఉన్నారు జనరల్? ఇది ఇప్పుడు చిన్న విశ్వం. మనమెప్పుడూ విపత్కర పరిస్థితులలోనే ఒకరికొకరు కలుసుకుంటున్నాం.”
గదిలో ఉన్న ఫుడ్ బార్ నుంచి ఓ శాండ్‌విచ్ తీసుకున్నాడు జనరల్ గ్యాని. తానే రంగంలోకి దిగి చర్య తీసుకున్నాడు. ఒక నిజమైన అలసటతో యుద్ధ అనుభవజ్ఞునిలా నిట్టూర్పులు విడిచాడు.
“ఇది యుద్ధం, ఎల్లప్పుడూ యుద్ధమే! ఇప్పుడు మానవత్వం యొక్క భవిష్యత్తే ప్రమాదంలో పడింది. అయినప్పటికీ, ఎప్పటిలాగానే, సమూరా లొంగడంలేదు. అతను మాతో పోరాడటానికి తన అన్ని భూతవిద్యలనీ, మంత్ర తంత్ర యుక్తులని ఉపయోగిస్తున్నాడు” చెప్పాడు గ్యాని. మంచి మాంత్రికుడైనా, దుష్టతాంత్రికుడైనా… గ్యానీ అసలే మాంత్రికుడిని ఇష్టపడడన్న విషయం నాకు గుర్తొచ్చింది. అతను మమ్మల్ని తరిమిన తీరు… అతని పశువుల కొట్టంలో వింత జంతువులు… నాకు అన్నీ గుర్తున్నాయి. కాని వాటిని అతనికి గుర్తుచేయకూడదని నిర్ణయించుకున్నాను.
“జనరల్, అన్ని ఇతర గ్రహాలు సమూరా సైన్యాలని ఓడించినప్పుడు మీరు ఎందుకు ఓడిపోతున్నారు?” అని అడిగాను.
“అదే మాకూ ఆశ్చర్యంగా ఉంది. బహుశా కొన్ని రాజకీయ అవకతవకల వల్ల కావచ్చు. మాంత్రికుల పాలన ప్రజలకు అనుకూలం కాదు; అది మాంత్రికులకు అనుకూలం.. విశ్వశక్తి, క్షుద్రపూజల అధ్యయనం, సాధనను ప్రోత్సహించింది. వ్యవసాయం, వినియోగదారుల వస్తువులు ఉత్పత్తి చేసే కర్మాగారాలు, విద్యుత్, విద్య మొదలైనటువంటివి విస్మరించబడ్డాయి. అందుకే కొందరు, ప్రభుత్వంలో కూడా తిరుగుబాటు చేశారు, సమూరాకి వ్యతిరేకంగా యుద్ధానికి వెర్రిగా మద్దతునిచ్చారు. కానీ ఇక్కడ అతను నిలదొక్కుకున్నాడు, ఎందుకంటే అతని దగ్గర అనేక వింత ఆయుధాలున్నాయి.”
“ఎలాంటివి?” అడిగాను, నాలో ఏదో అపరాధ భావం తలెత్తుతుండగా.
“ఇక్కడి మానవ కాలనీని నాశనం చేయడానికి అతను మాయా ఆయుధం ఉపయోగిస్తానని బెదిరించాడు. ఉపయోగించాడు కూడా. చంద్రునిలోని అమృతా కాలనీ రాజధానిలో ఒక చిన్న భాగాన్ని నాశనం చేయడం ద్వారా అతను తన శక్తిని చూపించాడు.”
“ఇవన్నీ నాకు తెలుసు జనరల్! నన్ను బ్లాక్‌మెయిల్ చేయడం వల్ల నేనే ఆ వింత వస్తువులు సంపాదించి అతనికి ఇవ్వాల్సి వచ్చింది. కానీ ఇప్పుడు నేను అతనిని చంపాలి. అతను మళ్ళీ శక్తియుక్తులు కూడగట్టుకుని, అనుచరులను సమీకరించుకుని తన దుర్మార్గపు ప్రణాళికలను అమలు చేసే లోపు అతన్ని నాశనం చేయడం ఒక్కటే ఈ సమస్యకు పరిష్కారం. అతను అమరుడు. అమృత ఔషధం సేవించినందున అతనికి మరణం లేదు” చెప్పాను.
“యుద్ధాలు రోజూ మొదలవుతున్నాయి” చెప్పాడు గ్యానీ అంగారక్.
“ఒకప్పటిలానే” మరొక మానవ మంత్రి అన్నారు.
“మేము మా యుద్ధ విమానాలు, క్షిపణులతో వెళ్ళి అరుణభూములను నాశనం చేశాం. కానీ ఎక్కడ నుండో మాపై అగ్ని, విద్యుత్ ప్రసరించి మా విమానాలు కాలిపోయాయి, పేలిపోయాయి. మేము ఎగిరే రోవర్ క్రాఫ్టులతో మా రోవర్లతో దాడి చేస్తాము. వాళ్ళేమో అరుణ భూములలోని కనిపించని గోడ నుండి విశ్వశక్తితో మా దాడులను తిప్పికొడతారు.”
“అప్పుడు వారు మా గుమ్మటాలపై యుద్ధ విమానాలతో దాడి చేస్తారు, మేము వారిపై దాడి చేస్తాం, వారి క్షిపణులను విజయవంతంగా తిప్పికొడతాం. కానీ వారు చాలా పురాతనమైన నకిలీ విమానాలతో… కొన్నిసార్లు అచేతనమైన రోబోలను పైలట్లుగా కలిగి ఉండడంతో మేమేమి చేయలేకపోతున్నాం.
ఇదంతా అతను కావాలనే చేస్తున్నాడు, ప్రతిష్టంభన కలిగేలా, మమ్మలి ఎప్పుడూ అయోమయంలోనే ఉంచుతున్నాడు.”
“సౌరవ్యవస్థలోని ఏ స్థలాన్నైనా నాశనం చేయటానికి అతను ఒక కొత్త ఆయుధం కలిగి ఉన్నాడని నాకు తెలుసు. నేను లాండిస్ లోని ఫ్లోటింగ్ కాలనీలో ఆ అద్భుత వస్తువుని కనుగొని అతనికిచ్చాను. శత్రు సైనికుల నియామకాలను గుర్తించడానికి అతనికా అద్దం ఉపయోగపడుతుంది. ఇది ఒక మాయా వస్తువు. ఇన్ని అద్భుత వస్తువులు పొందాకా కూడా అతను మానవ కాలనీల్లో ఓడిపోవడం ఆశ్చర్యంగా ఉంది, వాటిని చేజిక్కించుకుని ఒక దశాబ్దం లేదా అంతకంటే ఎక్కువ కాలం వారిని పాలించిన తర్వాత కూడా… “
“పాలన అనేది రాజకీయాలు మరియు పరిపాలనకి సంబంధించినది. పాలన అంటే ప్రక్రియలు, అభివృద్ధి, ప్రజల అవసరాలు తీర్చడం, వారి సంక్షేమం కోసం పాటుపడడం, వారి సంస్కృతిని సంరక్షించడం” చెప్పాడు గ్యానీ.
“స్వీయ-మమకారం ఉన్న తాంత్రికుడు సమూరా. అతని మంత్రులు క్షుద్రశక్తులు, మంత్రతంత్రాలలో బాగా ప్రావీణ్యం ఉన్నవారు. అయితే… రాజకీయాలు, ఆర్థిక శాస్త్రం, ఆధునిక శాస్త్ర విజ్ఞానంలో వారికి అవగాహన లేదు. సహజంగానే విరోధాలు తలెత్తుతాయి, అందుకే మానవులు అజ్ఞాతంలో ఉండి తిరుగుబాటుకు దిగారు” అన్నాను.
“విప్లవం! ఇది ఒక వృత్తము. అందువల్ల దీనిని రెవల్యూషన్ అని పిలుస్తారు. “
“కానీ కుజుడిలో మేము ఇరుక్కుపోయాం” చెప్పాడు గ్యానీ. “ఇప్పుడు మీరు మాత్రమే మాకు సహాయం చేయగలరు!”
నేను కిటికీ లోంచి బయటకు చూశాను. నేనేం చేయాలో నాకు తెలుసు, ఇప్పుడిక నేనో అతనో. ‘అతను’ అంటే సమూరా!
నేను చారిత్రక పత్రాలలో చదివాను.
మానవుల అధ్యక్షుడు చెన్ లీ సందేశాలను నాకు వివరించారు.
రాబోయే పరిణామాల గురించి యురేకస్ చెప్పింది.
ఎర్రటి భూతలం, బండరాళ్లు. బిలాలు. వివర్ణ ఆకాశం.. భారీ గ్లాస్ డోమ్డ్ కాలనీలు. ఇవన్నీ మానవ నాగరికతకి నిదర్శనాలు. గాజు గుమ్మటాలపై ఉన్న దట్టమైన మరకలు యుద్ధ ప్రభావానికి ఋజువులుగా నిలిచాయి.
భూఉపరితలానికి కొద్దిగా పైనుంచి ఎగురుతూ రోవర్ క్రాఫ్ట్స్ సైనికులను తీసుకెళ్తున్నాయి. కొన్ని యుద్ధ విమానాలు వివర్ణమైన ఆకాశంలో అప్పుడప్పుడు ఎగురుతున్నాయి.
ప్రకృతి నాతో ఉంది, ఏనిమోయిడ్ నాతోనే ఉన్నాడు.
మమ్మల్ని ప్రభుత్వ అతిథులుగా పరిగణించారు. ఘనమైన విందుని ఏర్పాటు చేశారు.
మార్షియన్ సలాడ్లు; చిక్కుళ్ళు; సూప్; భూగ్రహం శైలిలో తయారు చేసిన ప్రత్యేక బిర్యానీ, కూరలు; పండ్లు ఇంకా డెజర్ట్స్. ఇవన్నీ చూస్తుంటే అసలేమాత్రం యుద్ధ భయం లేనట్టు, లేదా బయట ఎటువంటి ముప్పు లేనట్లుగా అనిపిస్తుంది.
మానవులు, తాంత్రికుల మధ్య ప్రతిష్టంభన ఏర్పడినట్లు గ్రహించాను. ఒక వైపు వృద్ధ, దుర్బలమైన మాంత్రిక చక్రవర్తి. అమరుడు, మోసకారి. మానవాళికి ఎల్లప్పుడూ ముప్పుగా ఉండేవాడు. రెండో వైపు మానవ అధ్యక్షుడు చెన్ లీ, మార్షియన్ రక్షణ మంత్రి గ్యానీ అంగారక్ ఉన్నారు.
ఇదంతా కుజుడిలో ఓ చదరంగం ఆటలా ఉంది. ఒకరు ఒక పోరు గెలిచినప్పటికీ, యుద్ధం ముగియదు.
ఈ అడ్డంకి ఎవరంటే సమూరా. అతన్ని నాశనం చేస్తే గాని యుద్ధం ఆగదు.
దుష్ట చక్రవర్తిపై విజయం సాధించడానికి నన్ను నేను బలిగా అర్పించాలని ఆ క్షణంలో నా మనసులో మెరుపులా తట్టింది. చెస్ బోర్డు మీద బంటులా.
నేను మంత్రశక్తులున్న మానవ బంటుని, బలి కావాల్సినవాడిని.
మానవజాతిని లోబరుచుకున్న దుష్ట శక్తిని నా రక్తం నాశనం చేస్తుందని మాంత్రిక పత్రాలు వెల్లడించాయి.
ఎప్పటిలానే బలిపశువుని నేనే… త్యాగం చేయాల్సిందీ నేనే!
ఎప్పటిలాగానే నన్ను – దుష్ట మాంత్రికులు, మానవజాతి – ఇద్దరూ ఒకేలా ఉపయోగించుకుంటున్నారు. వెంటాడుతున్నారు, వాడుకుంటున్నారు. నాతో త్యాగం చేయిస్తున్నారు.
ఈ విందు భోజనం ఈ బలిపశువుకి చివరి వీడ్కోలు లాంటిదేమో.
అధ్యాయం 64: ‘ఎంపికైన వ్యక్తి’
ఇది పాత కాలం లాంటి కుజగ్రహమే. మేము రెండు రోవర్ క్రాఫ్ట్‌లలో యుద్ధ క్షేత్రానికి బయల్దేరాం. ఒక దాంట్లో నేనూ, ప్రకృతీ; మరొక దానిలో ఏనిమోయిడ్, యురేకస్. దాన్నెలా నడపాలో నాకు తెలుసు, అయినా నావిగేటర్ కోసం అభ్యర్థించాను. నా వద్ద వెండి పైతొడుగు ఉన్న ఒక బంగారు దండం మాత్రమే మంత్రదండంగా లేదా ఆయుధంగా ఉంది. దీనిని నేను మార్షియన్ సైన్యంలోని మాంత్రికదళం నుంచి తెప్పించుకున్నాను.
దండాలనేవి లోహం లేదా ఫైబర్ లేదా చెట్ల కొమ్మలతో తయారవుతాయి, జడమైన, నిర్జీవమైన వస్తువులు మాత్రమే. వాటికి శక్తి వాటిని ధరించిన వ్యక్తి శరీరం నుండి – విశ్వశక్తి, శక్తి తరంగాలను పంపడం ద్వారా మాత్రమే లభిస్తుంది. లేకపోతే అవి కేవలం వస్తువులు అంతే.
కుజుడి మీద తెల్లారింది, సూర్యుడు ఆకాశం పైకి వచ్చే సమయానికి మేము అరుణ భూములలోని అదృశ్య గోడకు దగ్గరగా ఉన్నాము.
అప్పుడు మేము యుద్ధపు తీవ్రతని చూడగలిగాము.
ఉన్నట్టుండి మానవ కాలనీ యుద్ధ విమానాల గుంపుగా వచ్చాయి, అగ్ని వర్షంలా బాంబులను విసురుతూ గోడవైపు ఎగిరాయి. ఇంకా అణుయుద్ధం మొదలవలేదు. ఇరు పక్షాలు అణ్వాయుధ ప్రయోగానికి దూరంగా ఉంటున్నాయని నాకు చెప్పారు.
అరుణ భూముల వైపు నుండి క్షిపణి నిరోధక తుపాకులు బులెట్లు కురిపించడంతో, మొత్తం అన్ని యుద్ధ విమానాలు మంటల్లో కాలిపోయాయి.
అసలే ఎరుపు రంగు నేల, దీనితో ఇప్పుడు ఈ మార్షియన్ నేల మంటలతో మెరిసిపోయింది. ఆకాశం ఎర్రబారింది.
మార్షియన్ నిముషంలో, క్షిపణుల దళాన్ని నాశనం చేశారు. అప్పుడు అదృశ్య గోడ కూడా కనిపించసాగింది. పెద్ద నల్లటి ఇనుప ద్వారాలు కనిపించాయి.
“గోడ నాక్కూడా కనిపిస్తోంది!” అంది ప్రకృతి.
గడ్డాలతో ఉన్న నల్లటి దుస్తుల తాంత్రికుల పదాతిదళం మాకు వైపు దూసుకువస్తున్నారు. వాళ్ళ చేతుల్లో తుపాకీల వంటి ఆయుధాలు ఉన్నాయి, ఏవో శ్లోకాలు ఉచ్చరిస్తూ వస్తున్నారు.
తరువాత వారు మాపై అగ్ని కిరణాలను ప్రసరించారు.
నా రోవర్ నావిగేటర్ పక్కకి జరిగింది. ఏనిమాయిడ్ కూడా పక్కకి జరగడానికి ప్రయత్నించాడు. కళ్ళు మిరమిట్లుగొలిపే ఎర్ర లేజర్ కిరణాలు కీచుమనే శబ్దంతో మమ్మల్ని చుట్టుముట్టాయి.
నా రేడియో మ్రోగింది. లిబర్టీ సిటీ నుండి జనరల్ గ్యానీ స్వరం వినిపించింది.
“హనీ! మీ వెనుక ఒక మానవ రెజిమెంట్ ఉంది. వారు మీకు వెనుకనుండి రక్షణ కల్పిస్తారు. మీరు వారిని ముందుకు నడిపించి నగరంలోకి ప్రవేశించవలసి ఉంటుంది.”
సరేనని, వెనక్కి తిరిగి చూశాను, ఎర్రని దుమ్ములో అంతం లేని వరుసలలో రోవర్ క్రాఫ్ట్‌లు వస్తున్నాయి. వాటి నుండి బుల్లెట్లు వెలువడుతున్నాయి.
వ్యూహాత్మక వివరణలలో మంత్ర రాజధాని నగరంలో సైన్యాన్ని నడిపించడానికి, దాడి చేయడానికి నేను నేతృత్వం వహించాలని చెప్పారు.
కానీ ఇంత త్వరగా అని నేను అనుకోలేదు! నేను గూఢచర్య దృష్టితో పరిశీలించాలని మాత్రమే అనుకున్నాను. కానీ ఇప్పుడు ‘మంత్ర’లో యుద్ధం ప్రారంభమైంది.
నేను ఏకాగ్రతతో నా బంగారు మంత్రదండాన్ని వారి వైపు పెట్టి మంత్రాలు చదువుతూ నిప్పులు కురిపించేందుకు ప్రయత్నించాను.
నా మంత్రదండం నుండి కొన్ని మెరుపులు వెళ్ళాయి. ప్రకృతి చేతిలో ఉన్న ప్లాటినం మంత్రదండం నుండి మరికొన్ని మెరుపులు వెళ్ళాయి.
కానీ అరుణ భూముల లేజర్ కిరణాలు మా రోవర్లను కాల్చివేశాయి. వాటికి నిప్పు అంటుకుంది.
“బయటకు దూకేయండి!” అన్నాడు నావిగేటర్ అరుస్తూ. నా రోవర్ భయంకరమైన మంటలలో ఉంది.
నేను, ప్రకృతి బయటకు దూకి, నేలపై దొర్లాం. ఏనినాయిడ్, యురేకస్ కూడా మాలానే చేశారు.
నా చర్మం మండింది.
ప్రకృతి దుస్తులకు నిప్పంటుకుంది. దూకినప్పుడు ఆమె పడిపోయింది, దొర్లడం ద్వారా మంటల్ని ఆర్పుకోడానికి ప్రయత్నించింది. ఒక నిమిషం తర్వాత కాని ఆమె విజయవంతం కాలేదు.
నాలో క్రోధం చెలరేగింది.
“Laissez le feu brûler!” (అగ్ని వారిని దహించు గాక!) అని ఫ్రెంచ్‍లో మంత్రం ఉచ్చరించాను. వేల వోల్ట్‌ల స్థిరశక్తి పొందేందుకు నా శరీరంలో కణాలన్నిటా ఇప్పుడు విశ్వశక్తిని ఉపయోగించాను.
మా మంత్రదండాల నుంచి ఉద్భవించిన అగ్ని మావైపు వస్తున్న గడ్డాల తాంత్రిక దళాలపైకి వెళ్లింది.
వారు దీనిని ఊహించలేదు, వినాశకరమైన మంటలు అన్నివైపుల నుంచి తీవ్రంగా వ్యాపించాయి.
తలలు, శరీరాలు, దుస్తులు కాలిపోవడం చూశాను. భయంతోనూ, బాధతోనూ వాళ్ళు కేకలు పెడుతున్నారు.
నేను గట్టిగా కేకపెట్టి మళ్ళీ దాడి చేశాను.
ప్రకృతి వణుకుతున్న స్వరము, ఏనిమోయిడ్ జంతు స్వరం యుద్ధపు ధ్వనుల కన్నా తీవ్రంగా వినిపిస్తున్నాయి. మార్షియన్ నేల మీద మేం ముగ్గురు నిలబడ్డాం. తాంత్రిక దళాలపై అగ్నికీలల పంపడం ప్రారంభించాం.
మానవ రోవర్స్ మమ్మల్ని దాటి వెళ్ళి అదృశ్య గోడ భారీ ద్వారాలను పేల్చివేశాయి.
నేను ఆ గోడను బద్దలుకొట్టేందుకు నా శక్తిని కేంద్రీకరించాను.
“మాస్టర్! ప్రాచీన సంస్కృతంలోని ‘జ్వాలా మంత్రం’ ఉచ్చరించండి. గోడ ఇప్పుడు బలహీనంగా ఉంది. దానిని నాశనం చెయ్యండి!” లోహస్వరంతో చెప్పింది యురేకస్.
నేను నా శక్తినంతా ఉపయోగించి “జ్వాలాముఖి” మంత్రం గట్టిగా చదివాను. అదృశ్య గోడ కనిపించింది, దాని ఎరుపు నలుపు ఇటుకలు కాలిపోతున్నాయి. భారీ ఇనుప ద్వారాలు నెమ్మదిగా తెరుచుకుంటున్నాయి. మొత్తానికి మానవ రోవర్ల సమూహాలు, పదాతిదళం నగరంలో దూసుకుపోయాయి.
అరుణ భూములపై మానవుల దండయాత్ర ఎట్టకేలకు ప్రారంభమైంది.
అప్పుడు లిబర్టీ నగరం నుండి మానవ విమానాలు మళ్ళీ గొప్ప శబ్దంతో వచ్చాయి, కానీ కుజుడి మీద శూన్యం ఉన్నందున ఆ శబ్దాలను మేము వినలేకపోయాము.
ఇప్పుడు మాయలు చేసి, మానవ విమానాలను అడ్డుకునే తాంత్రిక సైనికులు లేరు.
మానవుల విమానాలు ఆకాశం నుంచి ‘మంత్ర’ నగరంపై బాంబుల వాన కురిపించి, నగరాన్ని నరకంలా మార్చారు
పదాతిదళం వారిని అనుసరిస్తూ వచ్చింది.
ఇది 20వ శతాబ్దపు రెండవ ప్రపంచ యుద్ధంలో అనుసరించిన ‘బ్లిట్జ్‌క్రీగ్’ పద్ధతిలో చేసే దాడి.
నేను, ప్రకృతి కలసి ఒక ప్లాటూన్ తాంత్రికుల సైన్యాన్ని నాశనం చేశాం. మేము మానవ దళాలకు నాయకత్వం వహించాము. అదృశ్య గోడ అని పిలువబడే మంత్ర నగరపు నిగూఢ రక్షణ కవచం చివరికి నాశనమైంది.
అరుణ భూములపై మానవ దండయాత్ర ఎట్టకేలకు మొదలైంది.
మాలో శక్తి నశించడంతో, నేనూ ప్రకృతి సైనికులతో పాటు నెమ్మదిగా ముందుకు సాగుతున్నాం.
మా వెనుక నుంచి రెండు రోవర్లు వచ్చాయి. “లోపలికి రండి! లోపలికి రండి!” అని పిలుస్తూ, మమ్మల్ని ఎక్కించుకున్నారు.
“ఇది మన విజయానికి నాంది!” అంటూ చక్కెర పుష్కలంగా వేసిన తీపి నారింజ రసం ఒక గ్లాసులో ఇచ్చారు. నాకు కాస్త శక్తి వచ్చింది.
మాకు ఎదురుగా ‘మంత్ర’ నగరం ఎర్రటి ధూళితోనూ, జ్వాలల తోనూ నిండి ఉంది.
మంత్రగాళ్ళు అస్తవ్యస్తంగా పరిగెడుతున్నారు. ఇళ్ళు దహనమవుతున్నాయి. అక్కడ కొద్దిమంది పిల్లలు ఉన్నారు, కానీ మధ్య వయస్కులు మరియు ముసలి మంత్రగత్తెలు తమని మంటలు చుట్టుముడుతుండగా పరుగులు తీస్తున్నారు.
గ్రేట్ హాల్ కనబడుతోంది.
ఇది తాంత్రిక చక్రవర్తి సమూరా రాజకీయ కేంద్రం.
మానవ విమానాలు దానిపై బాంబులు వేశాయి, అది కూడా మంటల బారిన పడింది.
మేం ముగ్గురు ‘మంత్ర’ నగర వీధులలో అన్ని వైపులకు పరిగెత్తాం, ఎటు చూసినా విభ్రాంతి కలిగించేలా శవాలు, ఇళ్ళు దుకాణాల దహనం – భయంకరమైన దృశ్యాలు గోచరించాయి.
గత పది సంవత్సరాలలో తాంత్రిక సామ్రాజ్యం ఎంతో ఘనంగా అభివృద్ధి చెందింది, సమూరా తిరిగి వచ్చి సౌర వ్యవస్థను పాలించాడు. నా మిత్రుడు మీరోస్ ఉరితీయబడ్డాడు. అరుణ భూములంతా వింత వింత మంత్ర తంత్రవిద్యల అభ్యాసకులు, సాధకులతో నిండిపోయింది. గ్రేట్ హాల్ ముందు ఒక పెద్ద వేదిక కనబడింది.
ఇది ఎత్తులో ఉంది, ఇటుకలతో నిర్మితమై ఉంది. దానిపై ఉన్న లోహ వలయాలతో ఒక ఇనుప చట్రం ఉంది.
“ఇది సమూరా ఉరి వేదిక” చెప్పింది యురేకస్. “సామ్రాజ్యానికి వ్యతిరేకంగా పనిచేసిన అందరూ ఇక్కడ ఉరితీయబడ్డారు. చనిపోయే వరకూ ఉరి తీయబడ్డారు” చెప్పింది.
“బహిరంగ మరణశిక్షలు” అంది ప్రకృతి.
అలా బహిరంగంగా ఉరి తీస్తుంటే తాంత్రికులు, మంత్రగత్తెలందరూ ఈ వేదిక చుట్టూ నిలబడి చప్పట్లు కొట్టి ఉండొచ్చు.
మానవ పదాతిదళం దాన్ని బుల్లెట్లతో నాశనం చేశాక, మేము గ్రేట్ హాల్లోకి ప్రవేశించాము.
ఎక్కడ చూసినా పొగే!
“అతడెక్కడున్నాడో వెతుకు”అంటూ యురేకస్‌ని ఆదేశించాను. “సమూరా, అతని మంత్రులకున్న విశ్వశక్తి కారణంగా వారి చుట్టూ ప్రకాశం ఉంటుంది.”
నేను అతన్ని చంపాలి, ఇప్పుడే!
రాజభవనాలు గ్రేట్ హాల్ వెనుక ఉన్నాయి. సమూరా, సయోనీ అక్కడే నివసించేవారు. ప్రక్కనే మంత్రుల కోసం భవనాలు ఉన్నాయి. వాటన్నిటికీ గాజు గుమ్మటాలు ఉన్నాయి, ఎరుపు రంగులో జ్యామితీయ నమూనాలలో ఉన్నాయి. అయితే ఇప్పుడు అన్ని గుమ్మటాలు విరిగిపోయాయి. కాసేపట్లో వాతావరణంలో ఆక్సిజన్ క్షీణిస్తుంది.
మేము రాజభవనంలోకి పరిగెత్తాం.
అది బంగారు తలుపులు మరియు వజ్రాల హ్యాండిల్స్‌తో అలంకరించబడినది. కానీ అన్ని గదుల నిండా పొగ, ఎక్కడ చూసినా కాలుతున్న వాసన!
మేము అన్ని గదులను వెతికాం. అతన్ని పట్టుకునే ఆశను దాదాపు విడిచిపెట్టాం. “దొరికారు! గ్రేట్ హాల్‌కి ఎదురుగా ఉన్న కూడలిలో ముగ్గురు వ్యక్తులున్నారు! అధికమైన రేడియోషన్ ఉంది, కాని ప్రధాన వ్యక్తి సమురా నుంచి ఏ రేడియేషనూ లేదు” చెప్పింది యురేకస్.
అతనికి శక్తులు లేవని నాకు తెలుసు. అయితే అతను చావడు. కానీ అతనికి వద్ద మాయా వస్తువులున్నాయి, అతని మంత్రుల వద్ద ఆయుధాలున్నాయి.
మేము గ్రేట్ హాల్‌కి ఎదురుగా ఉన్న ప్రధాన వీధికి మళ్ళీ వెళ్ళాము.
“రా… రా…! గుంట నక్కా…” సమూరా కీచుగొంతుతో కేకపెట్టాడు.
అస్థిపంజర ఆకారం ఉరి వేదికపై నిలబడి ఉంది. అతనికి ఇరువైపులా రెండు పొడవైన గడ్డాలు, తలపై యాంటెన్నాలు ఉన్న తాంత్రికులున్నారు. వారు ఇతర నక్షత్ర వ్యవస్థ నుండి వచ్చినవారిలా స్పష్టంగా తెలుస్తోంది.
అయితే నన్ను విస్తుపోయేలా చేసినదేంటంటే – పొడవాటి కోసు చెవులున్న ఓ స్త్రీని అస్థిపంజర సమూరా తన కుడి చేతితో పట్టుకుని, తన ఎడమ చేత్తో ఆమె మెడపై కత్తి గట్టిగా ఆనించి ఉంచడం!
వీధుల్లో జ్వలిస్తున్న మంటల ప్రభావానికి ఆ కత్తి ఎర్ర రంగులో మెరుస్తూ కనబడింది. కొంతమంది సైనికులు మా వెనకే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చారు.
“ఆపండి. కాల్చకండి!” అంటూ సైనికులను ఆదేశించాను.
ఆమె టైటాన్‌కి చెందిన డిమిట్రీ పొసయిడన్. ఆమెను బందీగా పట్టుకున్న సమూరా ఆమెను చంపుతానని బెదిరించాడు.
“ధూర్తుడా, ఆమెనేం చేయకు!” అంటూ అరిచాను. “మీరు ఓడిపోతున్నారు! లొంగిపొండి! లేదా మేము మిమ్మల్ని చంపుతాము! మీరు ఇప్పటికే యుద్ధంలో చాలా కోల్పోయారు!” అన్నాను.
“నేను ఈమెను చంపుతాను. ఇది నా వాగ్దానం” అంది అస్థిపంజర ఆకారం.
“నువ్వు నా గురించి పట్టించుకోవద్దు హనీ! అతన్ని చంపెయ్!” అని డిమిట్రీ అరిచింది. “యుద్ధం యుద్ధమే. హనీ అతన్ని చంపి, దీన్ని ముగించు! నేను సంతోషంగా చనిపోతాను!” అంది. ఆమె డిమిట్రీ, గొప్ప పోరాట యోధురాలు. నిజంగా శక్తివంతమైన మహిళ! ఆమె బాగా అలసిపోయిందనేది స్పష్టంగా తెలుస్తోంది.
చుట్టూ మండుతున్న మంటలు కుజుడి ఎర్రటి నేలపై… ఎరుపు రంగుని ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. మండుతూ, చుట్టూ వ్యాపిస్తున్నాయి.
అక్కడంతా పొగ, మంటలు, తుపాకీ కాల్పులు, విమానాలు ధ్వని! చివరిగా దుష్ట తాంత్రిక సామ్రాజ్య చక్రవర్తి అయిన సమూరాని ఎదుర్కొంటున్నాము.
ఉన్నట్టుండి నేను అతని పక్కన నిలబడి ఉన్న గ్రహాంతరవాసుల మీద మృత్యు మంత్రాన్ని ప్రయోగించాను.
“నిర్మూలించు!” అన్నాను. నా మంత్రదండం నుండి నీలి మంటలు వెళ్లి దీర్ఘశిరస్కులైన ఆల్ఫా సెంటారి తాంత్రికులను తాకాయి.
రబ్బరును కాలితే వచ్చే వాసన లాంటి వాసనతో వారి మాంసం దహించబడింది.
వాళ్ళూ నామీదకి మంటలని ప్రయోగించారు గానీ, ఏనిమాయిడ్ తన నోటితో కొన్ని జ్వాలలను వారి వైపే పంపాడు.
రెండు దిశల నుంచి వచ్చిన మంటలు మధ్యలో ఢీకొన్నాయి, కింద నిలబడి ఉన్న మాకూ, వేదిక మీద ఉన్న వాళ్ళకి మధ్య భారీ పేలుడు సంభవించింది.
మెడకి గురి పెట్టిన కత్తి గుచ్చుకుని రక్తం కారడంతో డిమిట్రీ నొప్పితో అరిచింది.
“ఈమె అంటే నీకు బాగా ఇష్టమని నాకు తెలుసు!” సమూరా ఒక దుష్ట ప్రతినాయకుడిలాగా నవ్వాడు. “ఈమె చనిపోవడం నీకు ఇష్టం ఉండదని నాకు తెలుసు. నన్నీ ఈ క్షణంలో ఒంటరిగా వదిలేయ్. నేను ఓడిపోయాను. అవును! నేను సౌర వ్యవస్థ యొక్క అధినేతగా పొందిన 10 సంవత్సరాల కీర్తిని కోల్పోయాను. నేను నిన్ను లేదా నీ స్నేహితులను చంపను. గతంలో నువ్వు నాకు సహాయం చేసావు. ఇప్పుడు నన్ను దూరంగా పారిపోనివ్వు! నేను ఆల్ఫా సెంటారీ వ్యవస్థకి వెళ్ళిపోతాను, ఇక తిరిగి రాను. ఖచ్చితంగా రాను. నన్ను ఆపద్దు!” అన్నాడు.
కొన్ని క్షణాలపాటు ఆగి, “ఓరి మానవ ధూర్తుడా! నువ్వు నన్ను అమరుడిని చేశావు, కానీ నా శక్తులు అన్నింటినీ పోగొట్టావు. నీకది తెలుసు. మీరు నన్ను చంపలేరు! ఎన్నటికీ!” అన్నాడు.
మా మాంత్రికుల మధ్య మంటలు అటూ ఇటూ ప్రవహిస్తున్నాయి. అది పాశవికంగా ఉంది, భయంకరంగా ఉంది. నా జ్వాలలు, లేజర్ కిరణాలు అతన్ని తాకాయి. ఏనిమాయిడ్, యురేకస్ కూడా అతనిపైకి లేజర్ కిరణాలు పంపారు. కానీ ఆ అస్థిపంజరానికి నిప్పు అంటుకోనే లేదు!
అదే సమయంలో జనరల్ గ్యానీ అక్కడికి ప్రవేశించాడు. వస్తూనే, అరిచాడు:
“హనీ అమ్రాపాలి! మీరు ఎంపికైన వ్యక్తి! అతన్ని చంపండి! మీరు అలా చేయకపోతే ఆ ధూర్తుడు మళ్ళీ వస్తాడు.”
సమూరా డిమిట్రీతో నిలబడి ఉన్న ఉరి వేదిక వైపు పరిగెత్తుతున్నాను. నేనేం చేయాలో నాకు తెలుసు.
చుట్టూ చూసాను. గ్రేట్ హాల్ మంటల్లో ఉంది. భవనాలు దహనమవుతున్నాయి; రెండు వైపులా సైనికులు విస్తుపోయినట్లు నిశ్శబ్దంగా కాల్పులు ఆపి నిలబడిపోయారు. ఆశ్చర్యం ఘనీభవించిన క్షణాలవి! నేను నా ఛాతీని, ఛాతి పైన లోదుస్తులలో అమర్చుకున్న వస్తువుని తాకాను.
అణుబాంబులతో నిండిన దుస్తులవి! నేను పరిగెత్తుతున్నాను. పరుగెత్తుకు వెళ్ళి సమూరాని పట్టుకొని అతనిని కౌగిలించుకుని, ఆపై స్విచ్‌ని లాగుతాను. నేను నన్ను పేల్చుకుంటాను. అణు విస్ఫోటనం, నా రక్తం అతని మీద పడినప్పుడే అతన్ని నాశనం చేయగలను.
నేను పరిగెడుతూ వున్నాను.
కానీ నా మనసు నెమ్మదించింది.
మరి డిమిట్రీ సంగతో? ఆమె కూడా మరణిస్తుంది. ఆమె చనిపోవాలని నేను కోరుకోవడంలేదు.
గ్రహాంతర ఆల్ఫా సెంటౌరి తాంత్రికులపై ఏనిమాయిడ్, కొంతమంది మానవ మాంత్రిక సైనికులు ఆశ్చర్యకరమైన రీతిలో బుల్లెట్లను కురిపించగా, వారు నెమ్మదిగా కుప్పకూలిపోయారు.
నేను వేదికపై నెమ్మదిగా పరిగెత్తాను.
మానవ నాగరికత యొక్క భవిష్యత్తు పణంగా ఉంది. నా ఆత్మత్యాగంతో అతన్ని చంపకపోతే, అతను తిరిగి వస్తాడు.
చారిత్రక పత్రాలు అలాగే చెప్పాయి. నేను నా రక్తాన్ని అణు విస్ఫోటనంతో కలిపితేనే అతన్ని అంతమొందించగలను, అప్పుడే అస్థిపంజరం నిర్మూలనమవుతుంది.
మరి డిమిట్రీ కూడా బలి కావాలా?
నేను వేదికపైకి పరిగెత్తాను. నా దుస్తులలో ఉన్న అణుబాంబులను అతనికి మాత్రమే చూపించాను.
“ఆమెను వదిలేయ్! ఏది ఏమైనా నేను మీ ఇద్దరికి మీదకి దూకేస్తాను!” అన్నాను.
అతను నవ్వాడు.
“నీ వల్ల కాదు! నువ్వు నెమ్మదస్తుడివి, నీతిగల హనీ ఆమ్రపాలివి! ఆమ్రపాలి గ్రామంలోని నారా ఆమ్రపాలి, నయన ఆమ్రాపాలి కొడుకువి. నన్ను నాశనం చేసేందుకు ఎంపికైన వ్యక్తివి! నువ్వో ఉత్పరివర్తివి! నీ మొట్టమొదటి ప్రియురాలు టైటాన్‌కి చెందిన ఈ డిమిట్రీ అని నాకు తెలుసు! నీ తొలి ప్రియురాలు కూడా చనిపోతుంది. హా! హా! హా …!” వికటంగా నవ్వాడు సమూరా.
నేను కోపంతో ముందుకు వెళ్లాను “నిన్ను చంపేస్తాను!” అంటూ.
ఎవరో ఆమెని గాయపరిచినట్లుగా డిమిట్రీ గట్టిగా పెట్టిన కేకని విన్నాను.
లేదా ఎవరో ఆమెని లాగేసినట్లుగా…
ఇంతలో గాల్లో వేగంగా బుస్సుమన్న ధ్వని… నాకు చిరపరిచితమైన పరిమళం… ఆకుపచ్చ చీర ఒకటి వేగంగా నన్ను వెనక్కి లాగేస్తూ, తాను ముందుకు దూసుకుపోయింది… ఒక్క కుదుపుతో నన్ను బాగా వెనక్కి, వెనక్కి నెట్టేసింది.
“వెళ్ళిపో! వెళ్ళిపో!” జనాలు అరిచారు. డిమిట్రీ వేదిక మీద నుంచి దొర్లి వచ్చి నా పక్కనే పడింది.
“అందరూ గ్రేట్ హాల్లోకి పరిగెత్తండి. అణుబాంబు ప్రమాదం!” అంటూ అరిచాడు జనరల్ గ్యానీ.
ఎక్కడో భయంకరమైన ధ్వనితో అప్రమత్తం చేస్తూ సైరెన్లు మ్రోగాయి. సైనికులు నన్ను లోపలికి లాగారు, డిమిట్రీ లోపలికి లాగింది.
ఏనిమాయిడ్ లాగాడు, యురేకస్ లాగింది.
“మాస్టర్! నా తర్కాన్ని కాదని అచింత్యమైనది, అనూహ్యమైనది, మార్చలేనిది జరిగింది! కానీ చారిత్రక పత్రాల తర్కానికది సరిపోతోందని నేను అంగీకరిస్తున్నాను” చెప్పింది యురేకస్.
భద్రత కోసం నన్ను గ్రేట్ హాల్ లోకి తీసుకు వెళ్ళేటప్పుడు, జరుగుతున్నది నమ్మలేక నేను వెనక్కి తిరిగి చూసాను. అద్భుతమైన ఆకుపచ్చ చీర, ముదురు నలుపు కేశాలు, నుదుటిపై ఎరుపు బిందీ, నిప్పులు కురిపిస్తున్న కళ్ళకి ‘కాటుక’! అణుబాంబులతో నిండిన తెల్లని దుస్తులను ఛాతిపై ధరించిన ప్రకృతిని విస్మయంగా చూస్తుండిపోయాను.
ప్రకృతి… నా సఖి… నా భార్య… నా రక్తం…
… దుష్టుడు, మానవత్వానికి మరణ శాపమైన సమూరాని ఆలింగనం చేసుకుంటోంది!
“హనీ… తిరిగి వెళ్ళు! గుర్తుంచుకో… నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను. గుర్తుంచుకో! నేను ఎప్పటికీ నిన్ను ప్రేమిస్తునే ఉంటాను. నేను నీ రక్తంలో, నీ జన్యువులలో ఉంటాను…” ఆమె స్వరం ఆ కూడలిలో, నా చెవులలో ప్రతిధ్వనిస్తోంది.
సమారా యొక్క అస్థిపంజర రూపం భయముతో కదిలింది, అతని స్వరం ఉరుము ధ్వనిలో పలికింది.
“ఓ అంగారక దేవా! ఇంత కాలం నేను అతనినే చూస్తున్నాను!! కానీ ఎంపికైన వ్యక్తి అతను కాదు, ఈమె… ఎంపికైన వ్యక్తి ఈమే!!! హంతకి! రక్తం… సరిపోయింది! ఓహ్! ఓహ్! నేను నాశనమయ్యాను. నా పని అయిపోయింది!”
గత దశాబ్దంలో అనేక మంత్రగాళ్ళను, మానవులను ఉరితీసిన ఆ వేదికపై చెవులు బద్దలయ్యేటంతటి భారీ విస్ఫోటనం జరిగింది.
మేమంతా గ్రేట్ హాల్‌లోని గచ్చుపై పడిపోయాం. మంటలు, అణుధార్మికత ఆ ప్రాంతాన్నంతా కమ్మేసాయి.
“ప్రకృతి… ప్రకృతి… ప్రకృతి… నువ్వు వెళ్ళిపోయావు! నా రక్తానివి! నేను గమనించనేలేదు! నువ్వూ ఎప్పుడూ చెప్పలేదు!” అని గొణుక్కోడం మాత్రం ఆపలేదు నేను.
ఉపసంహారం
ధ్వంసమైన మార్షియన్ వాతావరణంలో అణు విస్ఫోటనాలు గొలుసుకట్టు ప్రతిక్రియలను కలిగించగలవు. కానీ ధ్వంసం చేయలేని పదార్థాలతో తయారైన ఓ దుష్టుడిని అంతమొందించడానికి అణు విస్ఫోటనం తప్ప మరో మార్గం లేదు. తెలివైన మానవ జనరల్ అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకున్నాడు. రేడియేషన్ షీల్డ్స్, వాటర్ స్ప్రేలు… అధునాతన రేడియేషన్ రెసిస్టెంట్ గాజు మూతలతో ఈ ప్రాంతాన్నంతా అత్యంత వేగంగా మూసివేయించాడు.
కానీ నేను నా నెచ్చెలిని కోల్పోయాను. ఆమె ప్రణాళికలను ఎన్నడూ తెలుసుకోలేకపోయాను. నా స్వంత రక్తం… నా అంతటి శక్తులున్నది… నా మేనమామ కూతురు… నా భార్య…. కోల్పోయాను, నన్ను రక్షించటానికి, సమస్త మానవాళిని కాపాడడానికి తనను తాను బలి చేసుకుంది నా భార్య.
అతను అమరత్వం పొందినప్పటికీ. నారా ఆమ్రపాలితో రక్త సంబంధం ఉన్న వ్యక్తి మాత్రమే సమూరాని చంపగలరని చారిత్రక పత్రాలు తెలిపాయి, కానీ అణు విస్ఫోటనం జరగాలి.
ఆత్మబలిదానం కోసం జనరల్ గ్యానీ నన్ను సిద్ధం చేస్తుంటే – ప్రకృతి తన సొంత ప్రణాళికలను రూపొందించుకుంది. ఆమె నన్ను, డిమిట్రీని మాత్రమే కాదు, మొత్తం మానవ నాగరికతని కాపాడింది. నిరుపమానమైన త్యాగం చేసింది. నేను దిగ్భ్రాంత స్థితిలో ఉన్నాను. ఆహారం తీసుకోకుండా వారాలకూ వారాలకు రోదిస్తూ ఉన్నాను. రోజులు గడిచే కొద్దీ నన్ను ఆసుపత్రిలో చేర్చి ఇంట్రావీనస్ గ్లూకోజ్, యాంటీ-డిప్రెసెంట్ ఔషధాలను ఇవ్వసాగారు. ఆసుపత్రి కిటికీ లోంచి చూస్తే శిలలు, బండరాళ్లు కనిపించాయి, ఎర్రటి దుమ్ము తుఫానులతో జేగురు రంగు ఆకాశాన్ని చూశాను.
లిబర్టీ నగరంలోని ఆ ఆసుపత్రికి ఒక రోజు డిమిట్రీ, ఏనిమోయిడ్ వచ్చారు, రోజుకు ఇద్దరు సందర్శకులను మాత్రమే నన్ను చూడ్డానికి అనుమతి ఇచ్చారు.
“ఇలా ఇంకెంత కాలం?” అడిగింది డిమిట్రీ. “మూర్ఖంగా ఉండకు! వాస్తవాన్ని అంగీకరించడం కష్టమే… కాని ఎంత కాలం? విశ్వవిద్యాలయంలో బోధకుడిగా నీ అవసరం వాళ్ళకి ఎంతో ఉంది. యువతను ప్రోత్సహించటానికి వాళ్ళకి నువ్వేంతో అవసరం. వాళ్ళు నిన్నో నాయకుడిగా ఆరాధిస్తున్నారు. క్రుంగుబాటుతో నువ్విలా ఆసుపత్రిలో పడుంటే, భవిష్యత్ తరాల మానవులను గొప్ప పనులకు ఎవరు ప్రోత్సహిస్తారు?” అంది.
ఏనిమాయిడ్ గుర్రుపెట్టాడు. అతని కంట్లోంచి నీళ్ళు అతని గరుకు చర్మం మీదకి జారాయి.
జనరల్ గ్యానీ అంగరక్, కొంతమంది అధికారులు, వైద్యుడు లోపలికి వచ్చారు.
“చెన్ లీ మీ గురించి అనేక సార్లు అడిగారు. మీరు త్వరలోనే కోలుకోవాలని ఆశిస్తున్నారు” చెప్పాడు గ్యానీ.
అవును. ఇందులోంచి నేను బయటపడాలి. నాల్గవ సహస్రాబ్ది పురుషులు ప్రేమ లేకుండా మూడు వందల సంవత్సరాలు జీవించారు. జ్ఞానం కోసం తపించారు, కొత్త శక్తులను పొందారు.
నేనిప్పుడు విశ్వశక్తి యొక్క నూతన సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉన్నాను. విశ్వశక్తి యొక్క కొత్త కోణం.
నా జీవితమంతా ఒక సినిమాలాగా నా కళ్ళ ముందు కదలాడింది. దక్షిణ దిశలోని పొలాలతో ప్రారంభమై, మర్రిచెట్టు వద్ద మా తల్లిదండ్రుల హత్య, అరుణ భూములకు వెళ్ళడానికి నన్ను ప్రేరేపించిన ఆ స్వప్నం, సౌర వ్యవస్థ చుట్టూ నన్ను విసిరేసిన విధి, నా గ్రహాంతర మిత్రులు, నా మానవ యజమాని, నన్ను ప్రకృతిని ముడిపెట్టిన విధి… నా జీవితము పూర్తి ఆవృత్తం చేసి, మళ్ళీ మొదటికి వచ్చింది.
“సరే” అన్నాను బలహీనంగా. “నేను ఇండికా సెంట్రల్‌కి వెళ్తాను”
“నేను బోధన కొనసాగించాలనుకుంటున్నాను, విద్యార్థులకు విశ్వశక్తిని గురించి బోధిస్తాను” అన్నాను.
డిమిట్రీ ఏడుస్తోంది. ఏనిమాయిడ్ రోదిస్తున్నాడు. గ్యానీ కూడా కన్నీరు తుడుచుకున్నాడు.
***
ఇది క్రీ.శ. 3700 లో ఓ ఉదయం.
తరగతి కాస్త ముందుగానే ప్రారంభమైంది. ఆ పూట క్లాసులో నేను విశ్వశక్తి గురించి, కలలు గురించి, వాటి ప్రాముఖ్యత గురించి మాట్లాడాలి.
విద్యార్థులంతా యువతీయువకులు, అన్ని గ్రహ జాతీయతలకి, జాతులకి చెందినవారు.
వీరందరి మధ్య ఒక సాధారణ బంధం లేదా ఉమ్మడి లక్షణం ఉంది.
నాల్గవ సహస్రాబ్దిలో కనుగొన్న విశ్వశక్తి ఉపయోగించుకునే సామర్థ్యం కలిగిన జన్యుపరంగా మార్పు చెందిన ఉత్పరివర్తులు వీళ్ళు.
“కలలు” చెప్పాను. “రెండవ సహస్రాబ్దిలో… ఉపచేతన యొక్క నెరవేరని కోరికలను కలలుగా భావిస్తారు. ఎవరైనా ఎప్పుడైనా దేన్నైనా కోరుకుని పొందలేకపోతే, అప్పుడా కోరికలు కలల రూపం దాలుస్తాయి. కానీ నాల్గవ సహస్రాబ్ది కలలు… భావప్రసార మాధ్యమాలు…. విశ్వశక్తి సాధకులకు తప్పనిసరి…” అని చెబుతుండగా… ఓ తియ్యని కోకిల స్వరం.. నా ఉపన్యాసానికి అంతరాయం కలిగించింది.
“కానీ నువ్వు నా కలల్లోకి వస్తావే. ఎలా?”
నేను ఉలిక్కిపడి, తరగతి గది ప్రవేశద్వారం వైపు చూశాను.
విద్యార్ధులు ముసిముసిగా నవ్వుకున్నారు, మళ్లీ మౌనంగా ఉండిపోయారు.
ఒక గ్రామీణ భారతీయ యువతిలా ఆకుపచ్చ చీర, సిగలో పువ్వులు, కళ్ళకి ‘కాటుక’ చెవులకు రంగురాళ్ళ జూకాలతో డిమిట్రీ నిల్చుని ఉంది.
ఆమె తలపై ఉన్న యాంటెన్నా, వెబ్ ఆకారంలో ఉన్న చేతులు, వేళ్లు ఇంకా కోసు చెవుల ద్వారానే ఆమె వేరే గ్రహానికి చెందినదని తెలుస్తుంది.
“డిమిట్రీ! నువ్వేంటి ఇక్కడ? నువ్వొచ్చినందుకు సంతోషంగా ఉంది” అన్నాను.
“పిల్లలూ! పాఠం తర్వాత చెప్పుకుందాం. టైటాన్ యొక్క విశృంఖల కలల గురించి అధ్యయనం చేయండి!”
విద్యార్థులు నవ్వుతూ బయటకు వెళ్ళారు. వాళ్లకి తెలుసు.
యురేకస్ గుమ్మం ముందు ప్రత్యక్షమైంది. “మాస్టర్, ముందే చెప్పనందుకు క్షమించండి. కానీ మేడం మిమ్మల్ని ఆశ్చర్యానికి గురిచేయాలనుకున్నారు” అంది.
“నువ్వో దద్దమ్మ యంత్రానివి! నేను మీ మేడ‌మ్‌ని కాదు! నేను హనీ ప్రియమైన స్నేహితురాలు డిమిట్రీని. అంతే.”
మేము బయటకు నడిచాము.
అన్ని గ్రహాలు నెమ్మదిగా కుదురుకున్నాయి. పునరావాస, పునర్నిర్మాణాలు మొదలయ్యాయి.
భూమి మీద విశ్వశక్తి సాధనపై ఆంక్షలను, నిషేధాన్ని తొలగించారు. మేము ఇకపై పి.సి.యు.ఎఫ్.లం కాము. తాంత్రికులు, మాంత్రికులు వంటి పదాలను ఉపయోగించవచ్చు. క్షుద్రవిద్యలు మాత్రమే నిషేధించబడ్డాయి.
మానవాళికి నేనందించిన సేవలకు గాను భూగ్రహపు అత్యున్నత పురస్కారం ‘ఆర్డర్ ఆఫ్ ది ఎర్త్ కౌన్సిల్’ నాకు లభించింది. నేను ఇండికా సెంట్రల్‌లో నివసించసాగాను, యువ విద్యార్థులకు విశ్వశక్తిలో శిక్షణ నిచ్చి వారికి డిప్లొమాలు ప్రదానం చేశాను.
నీలి మధ్యధరా తీరం వెంబడి మేము నడుస్తూండగా… వెచ్చని నారింజ రంగు సూర్యకాంతిలో నీలి సముద్ర జలాలు మిలమిలలాడుతున్నాయి. చల్లని గాలికి ఆకుపచ్చని చెట్లు తలలు ఊపుతున్నాయి.
“ఈ మధ్య మళ్ళీ కలలు వస్తున్నాయా?” అడిగింది డిమిట్రీ.
“ఎందుకు రావు” అన్నాను. “నీకు వచ్చినప్పుడు, నాకెందుకు రావు కలలు? నాక్కూడా వస్తాయి” అన్నాను.
ఇద్దరం హాయిగా నవ్వుకున్నాం.
నేను మర్చిపోలేనని ఆమెకు తెలుసు, కాని గాయాలు నయం అవుతున్నాయి. నేను విశ్వవిద్యాలయంలో పూర్తిగా సాధారణ అధ్యాపకుడినయ్యాను.
“కానీ, ఇది ఎప్పుడు జరుగుతుంది?” ఆమె ఆటపట్టించింది. “గ్రహాంతర వివాహం? అన్ని రకాలుగా రికార్డు సృష్టించే పెళ్ళి…?”
నేను నవ్వి -” డిమిట్రీ, నువ్వు నన్ను ఆట పట్టించడం ఆపవు కదా. పద, కొన్ని కేకులు తిని కాఫీ తాగుదాం. పద!” అంటూ రెస్టారెంట్ వైపు అడుగులు వేశాను.
అక్కడంతా నిశ్శబ్దంగా ఉంది. అది ఒక ప్రశాంత సముద్రం, అలల గర్జనలు లేవు.
మేము అవీ ఇవీ ఎన్నో విషయాల గురించి మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాము, కొన్ని విషయాలను జ్ఞాపకం చేసుకొని, మనస్ఫూర్తిగా నవ్వుకున్నాం. కొన్ని విషయాలను తలచుకుని నిశ్శబ్దంగా ఉండిపోయాం.
ఇలాంటి ఆశ్చర్యకరమైన ఘటనలతో జీవితం కొనసాగుతుంది.
అయితే కలలు కూడా కొనసాగుతున్నాయి, ఎప్పటికప్పుడు కొత్త సరిహద్దులను ఏర్పాటు చేసుకుంటున్నాయి.
నేను నాల్గవ సహస్రాబ్దిలో జీవిస్తూ నా కథని మీకు పంపగా… మీరు రెండవ సహస్రాబ్దిలోనే నా కథ చదివినందుకు నా ధన్యవాదాలు. ఏదేమైనా, విలువలు ఎప్పటికీ ఒకేలా ఉంటాయి.
***
తుది పలుకు
“కుజుడి కోసం” (నాల్గవ సహస్రాబ్ది కథ) అనే నవలాత్రయంలో ఇది మూడవది, చివరిది.
మొదటి నవల – “కుజుడి కోసం”. ఇది అంగారక గ్రహంలో జరిగిన యుద్ధల గురించి చెబుతుంది. రెండవది “నీలీ ఆకుపచ్చ” (భూమికి తిరిగి రాక). దీనిలోని కథంతా భూమి మీద జరుగుతుంది.
భవిష్యత్తులో జరగబోయే కథని భారతీయ నేపధ్యంతో ఒక స్పేస్ ఒపెరాలా సృష్టించాలనే దృష్టితో నేను ఈ సిరీస్‌ని 2007లో రాయడం ప్రారంభించాను. గ్రహాంతర ప్రయాణాలు, గ్రహ కాలనీలు, తనకి అతీంద్రియ శక్తులు ఉన్నాయని గ్రహించిన ఒక సాధారణ మనిషి సాహసాలను వివరించడానికి భవిష్యత్ ప్రపంచాన్ని సృష్టించడానికి కోరుకున్నాను. గ్రహ కాలనీలు మరియు ప్రయాణం గురించి వివరించే కథాభాగం ప్రస్తుత కల్పనలు, పరిశోధనా ఆధారంగా ఉంది. విశ్వశక్తి, మాయ, మంత్రవిద్య, తాంత్రికులకు సంబంధించిన కథాభాగం వాస్తవాతీత కల్పన. నేను అటువంటి సాహిత్యంలో ప్రస్తుత భావనలను ఉపయోగించుకున్నాను. శాస్త్ర సాంకేతిక రంగాలలో సాధారణంగా పురోగతి ఉన్నట్టే, తంత్రసాధన చేసేవారిలో కూడా సమాంతర అభివృద్ధి ఉంటుందని నేను ఊహించాను. నేను రెండు సంస్కృతుల మధ్య ఒక యుద్ధాన్ని చిత్రీకరించడానికి ప్రయత్నించాను, ఈ రెండు సంస్కృతుల పోరాటంలో చిక్కుకున్న సగం మానవుడు, సగం మాంత్రికుడైన హనీ ఆమ్రపాలి మానసిక గందరగోళాన్ని వివరించాను.
ఒక్కో గ్రహకాలనీ గురించి ఒక్కోటి చొప్పున ఏడు పుస్తకాలు రాయాలనుకున్నాను. కాని నా సమయంపైనా, కల్పనాశక్తిపైనా ఒత్తిడి కలిగించలేకపోయాను. పైగా ఇటువంటి కథాంశాల పట్ల పాఠకుల నుంచి పెద్దగా ప్రతిస్పందన లేదు. నేను ఈ మూడవ నవలలోని కథ – చంద్రుడు, గనీమీడ్, టైటాన్, వీనస్, నెప్ట్యూన్ యొక్క ఉపగ్రహం ట్రైటాన్, అసమగ్రంగా పరిస్థితులున్న స్థితిలో ఉన్న భూమికి సంబంధించినదిగా రాశాను. ఈ పుస్తకంతో నవలాత్రయం ముగిసింది.
నేను దీనిని వేగంగా చదివించే థ్రిల్లర్‌గా వ్రాశాను. మీరు దీన్ని చదువుతారనీ, ఆఖరి అధ్యాయం వరకు ఆనందిస్తారని ఆశిస్తున్నాను. భవిష్యత్తులో శాస్త్ర సాంకేతిక రంగాలలో; అతీంద్రియ శక్తులలో ఎటువంటి పురోగతి వచ్చినా – మానవీయ విలువలు – స్వేచ్ఛ, సమానత్వం, సౌభాతృత్వం శాశ్వతంగా నిలుస్తాయని గట్టిగా నమ్ముతున్నాను. ఇది భవిష్యత్తు సహస్రాబ్దిలో మంచికి, సౌశీల్యానికి మార్గనిర్దేశం చేస్తుందని భావిస్తున్నాను.
మధు చిత్తర్వు
(సమాప్తం)