“నిజ జీవితంలోని చాలా కాంప్లెక్ష్ కథను, సినెమా కోసం కొంచెం స్వేచ్చ తీసుకుని నడిపారు” అంటూ ‘Evening Shadows’ సినిమాని సమీక్షిస్తున్నారు పరేష్ ఎన్. దోషి.
కొన్నిసార్లు ముందు రావాల్సిన చిత్రాలు తర్వాత, తర్వాత రావాల్సిన చిత్రాలు ముందూ వస్తుంటాయి. ఈ వారం నిరుడు వచ్చిన “ఈవెనింగ్ షేడోస్” అన్న హిందీ చిత్రం గురించి చూద్దాం. ఇది నెట్ఫ్లిక్స్ లో వుంది.
అది శ్రీరంగపట్టణం. ఇంట్లో యేదో పూజా కార్యక్రమానికి నాలుగేళ్ళ తర్వాత ముంబై నుంచి కొడుకు కార్తీక్ (దేవాంశ్ దోశి) వస్తున్నాడు. అయితే పూజతో పాటు అతనికోసం వో సర్ప్రైస్ వేచి వుంటుంది. అతనికోసం పెళ్ళిచూపుల యేర్పాట్లూ చేసి వుంచుతారు తల్లి వసుధ (మోనా అంబేగాఁవ్‌కర్), తండ్రి దామోదర్ (అనంత్ మహాదేవన్) లు. తండ్రి కోపిష్టి, టిపికల్ పురుషస్వామ్యం ప్రదర్శించే వ్యక్తి, అతనికి తగ్గట్టుగా తల వంచుకు పోయే తల్లి. ఇప్పుడు కార్తీక్ ఇరకాటంలో పడతాడు. రేపో యెల్లుండో సుప్రీం కోర్టు తీర్పు రావాల్సి వుంది. హై కోర్టు ఆర్టికల్ 377 ని పాక్షికంగా రద్దు చేసినతర్వాత పై కోర్టుకు అప్పీల్ చేస్తే అది తీర్పు చెప్పే దశకొచ్చింది. ముంబైలో కార్తీక్ రూం మేట్ అమన్ (అర్పిత్ చౌధరి) తో అతను ప్రేమలో వుంటాడు. ఇప్పుడు అనుకోకుండా వచ్చిన ఈ పెళ్ళి సంబంధాన్ని యెదో చెప్పి దాటేస్తాడు కాని తల్లిదండ్రుల వత్తిడి పెరిగి పోతుంది. యేకాంతం చూసుకుని తల్లితో చెబుతాడు తను గే అని. ఆమె మొదట నిర్ఘాంత పోతుంది, యేడుస్తుంది, అలుగుతుంది, బాధపడుతుంది, వాదిస్తుంది. కాని వాస్తవాన్ని యెవరూ మార్చలేరు కదా. తండ్రి దృష్టికి కార్తీక్ లాప్టాప్ లో ఇద్దరి ఫొటో వచ్చి, కోపంతో వూగిపోతాడు. కొడుకుని ఇంటినుంచి గెంటేసి, మర్నాడే కొడుకుకు తద్దినం యేర్పాటు చేస్తాడు. అప్పటిదాకా వూగిసలాడుతున్న తల్లి వొక్కసారిగా ఈ లోకంలో వచ్చి భర్తను యెదిరిస్తుంది. “మీకేం తెలుస్తుంది తల్లి హృదయం. నవమాసాలూ మోసి, కని, పెంచి పెద్ద చేసిన నా కొడుకు బతికుండగానే క్రియాకాండలు చేస్తారా. వాడు యెలాంటివాడైనా నా వాడు, నేనున్నాను అతనితో” అంటుంది.
ఇది క్లుప్తంగా కథ. నేపథ్యం సుప్రీం కోర్టు లో నడుస్తున్న కేసు. అది గేలకు వ్యతిరేకంగా వస్తుంది. అలాంటి వ్యక్తుల సంఘర్షణ అనేక విధాలుగా వుంటుంది. ముందు తనతో తనకు, తర్వాత కుటుంబంతో, తర్వాత సంఘంతో, చట్టంతో సంఘర్షణ. ఈ సినెమా వరకూ కుటుంబంలో ఈ విషయాన్ని సభ్యులు అర్థం చేసుకుని ఆమోదం తెలిపి, చేయూతనిచ్చేలా వొక దిశను ప్రేక్షకులకు అందించప్రయత్నించాడు. అంత వరకూ బాగానే వుంది. నిజ జీవితంలో చాలా కాంప్లెక్ష్ కథను, సినెమా కోసం కొంచెం స్వేచ్చ తీసుకుని కథను నడిపాడు. కొన్ని విషయాలు తెలివిగా కథలో అల్లుకురావడం మెచ్చుకోతగ్గది. యెలాంటివంటే తల్లితో కార్తీక్ చెబుతాడు, తను చిన్నప్పటినుంచే గే అనీ, మొదట్లో అర్థంచేసుకోలేక లోలోపల చాలా మథన పడ్డాడనీ, ముందు తను వాస్తవాన్ని ఒప్పుకున్నాక కాస్త ధైర్యం చేజిక్కించుకుని చెబుతున్నాడనీ, యెంత వద్దనుకున్నా కొంత అపరాధభావన — తను కుటుంబాన్ని బాధపెట్టినందుకు — వుందనీనూ. మరో ఉదంతం చెబుతాడు, తనను చిన్నప్పుడే మేనమామ ఇది అలవాటు చేశాడనీ, అయితే బలవంత పెట్టలేదనీనూ. ఆ మేనమామ ఇప్పటికీ వద్దన్నా కార్తీక్ వెంట పడుతుంటాడు పొందు కోసం. ఇలాంటి చిన్న చిన్న అల్లికలు కథకు కొంచెం ఉపయోగించాయి.
ఇప్పుడు నా సంజాయిషి. కష్టసాధ్యమైన చిత్రాలు మనకు ముందు వచ్చాయి. కాస్త తేలికైన చిత్రం ఇప్పుడు. అందుకే నా మొదటి వాక్యం అలా వ్రాశా. అయినా రెండు విషయాలు తలచుకుందాం. “దోస్తానా” లాని వెకిలి హాస్యం చిత్రాలతో పోలిస్తే ఇది వెయ్యి రెట్లు నయం. రెండు తెలుగులో కూడా అపహాస్యంగా తప్పిస్తే సీరియస్ గా ఈ అంశంతో సినెమా వచ్చినట్లు లేదు, నాకు తెలిసినంత వరకు. అన్నట్టు ఈ చిత్రానికి 16 అంతర్జాతీయ అవార్డులు వచ్చాయి.