[హస్మిత ప్రచురణల నుండి ఇటీవల వెలువడిన ‘స్వయంసిద్ధ’ కథా సంకలనానికి సంపాదకులుగా వ్యవహరించిన భండారు విజయ, పి. జ్యోతి గార్లతో సంచిక టీమ్ జరిపిన ప్రత్యేక ఇంటర్వ్యూ.]
~
1.ప్రశ్న. తెలుగు పాఠకులు తగ్గిపోతున్నారు. పుస్తకలు కొనడంలేదు. అచ్చువేసుకుని ఉచితంగా పంచుకోవాలని అంటున్నారు. అలాంటి సమయంలో పుస్తకాన్ని ప్రచురించే దుస్సాహసం ఎందుకని చేయవల్సి వచ్చింది.
గత రెండు దశాబ్దాలుగా రచయితలు తమ సొంత డబ్బులు ఖర్చుపెట్టుకుని పుస్తకాలు అచ్చువేసుకోవడం, వాటి మార్కెటింగ్ ఎలా చేసుకోవాలో తెలియక మథనపడేవారు. ఇంట్లో పెట్టుకుని ఏం చేసుకుంటాం? చదువరులకు ఎవరికి ఇచ్చినా, కనీసం వారైన తమ రచనలు చదివి తమ అభిప్రాయాలను చెబుతారనో, లేక తమ ఆలోచనలను ఇతరులతో పంచుతారనో అని తమ రచనలను ఇచ్చి ఆత్మతృప్తి పొందుతారు. నచ్చితే పుస్తకం బాగుంది అన్నమంచి మాట వినవచ్చన్న చిన్నఆశ వుండడం వల్ల తమ రచనలను ఇతర రచయితలకు ఇచ్చి, పుచ్చుకోవడాలు చేసేవారు. అది ఒప్పుకొని తీరవల్సిన వాస్తవo. కానీ, కరోనా పాండమిక్ వాతావరణం ప్రజల్లో మంచి చలనగతిని నేర్పింది. ఆ సందర్భంలో మనమందరం కూడా అనేక మానసిక,శారీరక సమస్యలను ఎదుర్కొన్నాo. వాటిని ఒక వైపు పెట్టినా.. ఆ దొరికిన సమయంలోనే పఠనాశక్తి వున్నవారు అనేకులు మరుగునపడిన తమ సృజనాత్మకతను తిరిగి పొందే ప్రయత్నంలో పుస్తక పఠన, దృశ్య, శ్రవణ సాధనాలైన, టీవి, రేడియో, పుస్తకాలను ఆశ్రయించారని చెప్పక తప్పదు. కొన్ని నివేదికల ద్వారా ఎన్నో వేల (సాహిత్యంతో పాటు ఇతర) పుస్తకాలు, (కథకుల రచనలు, నవలలు (అన్నీ భాషలలో) అమ్ముడుపోయాయని సమాజానికి తెలియవచ్చింది. ఆ దైర్యంతోనే కవిత్వం కన్న కథా సాహిత్యానికి వున్న గొప్ప స్థానాన్ని, ప్రాచుర్యాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని ఈ సంకలనం తేవడానికి సంకల్పించాం. అందుకు ఆనందంగా వుంది.
2.ప్రశ్న: ఒంటరి మహిళ కేంద్రంగా కథలు రాయించాలన్న ఆలోచన ఎలా వచ్చింది?
3.ప్రశ్న: ఈ ఆలోచనలను ఆచరణలో పెట్టడంలో ఎదుర్కొన్న సాధక బాధలేoటి?
ఇక వస్తు సేకరణ నుంచి పుస్తక రూపం వరకు మేం ఎదుర్కొన్న బాధలు చాలానే వున్నాయి. ముందుగా సీనియర్ రచయితలతో ఒక 20 నుంచి 25 కథలు తీసుకుని రావాలని అనుకున్నాం. వారిని పలుసార్లు మా కాన్సెప్ట్ చెప్పి కథలను రాయమని కోరినా, వారి నుండి సరైన స్పందన రాకపోవడంతో దాదాపు ఆరునెలలు నిరాశతోనే కాలాన్ని గడిపాo. ఆ తర్వాత పట్టువదలని విక్రమార్కుడిలా ముందుగా రెండు వాట్సప్ గ్రూపులను క్రియేట్ చేసి, నాకు బాగా పరిచయం వున్న రచయితలకు మా కాన్సెప్ట్‌ను చెబుతూ, మాకు కావల్సిన కోణాలను వివరిస్తూ, వాళ్ళు కథల్లో చూపించాల్సిన వైవిద్యాలను చెబూతు కథలను ఆహ్వానించాం. దాదాపు 60మందికి పైగా రచయితలు తమ కథలను పంపినప్పటికినీ, వాటిలో మా కాన్సెప్ట్‌కు దగ్గరగా వున్న కథలను ఎంచుకోవడంలో చాలా శ్రమ పడవలసి వచ్చింది. కొందరికి మా ఆలోచనకు దగ్గరగా కథలను పంపినప్పటికి, శైలి, శిల్పాలతో పాటు కథ ముగింపు విషయాలలో కొన్ని మార్పులు, చేర్పులు చేస్తూ సూచనలు ఇవ్వడం జరిగింది. దాదాపుగా ఇందులో రాసిన రచయితలందరు మా సూచనలను స్వీకరించి మేం కోరినట్లుగా కథలను తీర్చిదిద్దడం జరిగింది. కొందరు రచయితలు వెసులుబాటు లేని కారణంగా మాపైనే ఆ భారాన్ని కూడా పెట్టడంతో వారి కథలను మా కాన్సెప్ట్‌కు దగ్గరగా తీసుకుని వచ్చే ప్రయత్నం చేశాం. అలాగే సంకలనం పేరు, ముఖ చిత్రం విషయంలో కూడా మేం ఎంతో శ్రమ పడాల్సి వచ్చింది. ముఖ చిత్రానికి ముందుగా అనుకున్న పేరుకు తగ్గట్టుగా ‘మన్నెం శారద’ గారి చిత్రం సెలెక్ట్ చేసుకుని అన్ని పనులు మొదలు పెట్టాం. కానీ ఆ పేరుకు దగ్గరగా వున్న కథా సంపుటిని మా మరో మిత్రురాలు ఆవిష్కరణ చేయడం చూసి, మా సంకలనం పేరు మార్చుకోవల్సిన స్థితి ఏర్పడింది. పేరుతో పాటు ముఖచిత్రం కూడా మార్చవల్సి వచ్చింది. ఈ సందర్భంలో ‘మన్నెం శారద ’ గారి చిత్రానికి బదులు ’పార్వతి’ గారి చిత్రాన్ని పుస్తక ముఖచిత్రంగా తీసుకోవాల్సి వచ్చింది. అందుకు ‘మన్నెం శారద’ గారికి మేo క్షమాపణలు చెబుతున్నాం. అలాగే జుగాష్ విలి గారు పుస్తక డిజైన్ చేయడం దగ్గర నుంచి, పుస్తక ప్రచురణ, పుస్తక ఆవిష్కరణ వరకు తమ ఆరోగ్యాన్ని ఫణంగా పెట్టి మాతో సహకరించి నందులకు వారికి, పుస్తక ముద్రణలో విద్యుత్తు ఆటంకాన్ని కూడా జయించి మాకు ఆవిష్కరణ సభకు మరికొన్ని పుస్తకాలను అందించిన ‘నవ్య ప్రింటిన్ ప్రెస్’ బాధ్యుడు సోదరుడు నానికి కూడా కృతజ్ఞతలు చెప్పి తీరాలి.
4.ప్రశ్న: ఒంటరి మహిళలను నిర్వచించండి?
కానీ మనిషి సంఘజీవి. ప్రకృతిలో స్త్రీ,పురుషులిద్దరూ ఒకరిపై ఒకరు ఆధారపడి జీవించడం సహజసిద్ధం. అందువల్ల సమాజంలో ఏదో ఒక కారణం లేకుండా ఏ స్త్రీ, ఏ పురుషుడు ఒంటరిగా జీవించడం కుదరదు. ప్రకృతి కూడా స్త్రీ, పురుషులిద్దరూ ఒకరిపై ఒకరు ఆధారపడడాన్నే సమర్దిస్తుంది. అయినప్పటికి పితృస్వామిక వ్యవస్థలో స్త్రీలు రెండవ స్థాయి పౌరులుగానే చూడబడడం వల్ల, కుటుంబ, సామాజిక, రాజకీయ పరంగా వివక్ష, అణచివేతలకు గురౌతూవుంటారు. అవి భరించలేనప్పడు అవివాహితులుగానో, విడాకులు తీసుకున్నవారిగానో, లేక భర్త మరణానంతరం వితంతువులుగానో, వృద్ధాప్యంలో ఏ తోడూ లేకుండా స్త్రీలు జీవించడం జరుగుతుంది. భార్యాభర్తలుగా కల్సి ఒకే కప్పు కింద నివసిస్తూ కూడా మానసికంగా, శారీరకంగా దగ్గరితనం లేకపోవడాన్ని కూడా ఒంటరితనంగానే చూడాలని మానసిక శాస్త్రజ్ఞులు చెబుతున్నారు. వీటన్నింటితో పాటు ఆర్థికంగా ఏ సపోర్టు లేనివారు, బలవంతంగా కుటుంబాల నుండి లేదా సమాజం నుండి నెట్టి/గెంటి వేయబడిన వారు (జోగిని, బసివిని, దేవుడమ్మ లాంటి సామాజిక కట్టుబాట్లు, సంప్రదాయాలకు బలిచేయబడ్డ వారితో పాటు ఎల్జీబీటీ లాంటి వారు) కూడా ఆకోవలోకి వస్తారు. తమ శరీరాలను కూడు, గుడ్డల కోసం అమ్మకానికి పెట్టే వారిని మరొకరి, అండ, తోడు లేకుండా జీవించే స్త్రీలను ఒంటరి స్త్రీలుగానే మనం చూడాలి.
Jyothi – పైన విజయ ప్రస్తావించే విషయాల వైపుకు వెళ్ళకుండా నా వరకు మానసికంగా, ఆర్థికంగా, శారీరికంగా, తన జీవన మార్గంలో తోడు లేకుండా జీవించే స్థితిలోకి చేరిన స్త్రీ ‘ఒంటరి స్త్రీ’.
5.ప్రశ్న: కథల ఎంపికలో మీరు పాటించిన ప్రామాణికాలు ఏంటీ?
జవాబు: Vijaya – కథల ఎంపికలో మేము కోరిన కాన్సెప్ట్‌కు దగ్గరగా లేని కారణంగా దాదాపుగా ఒక ఇరవై కథలను తీసుకోలేమని కథకులకు చెప్పాం. శిల్పం, శైలి సరిచేసుకుంటూనే వస్తు నాణ్యతకు ప్రాధాన్యతను ఇచ్చాం. మాకు కావల్సిన మార్పులు, చేర్పులు, ముగింపు వాక్యాలను మార్చి రాయమని పదేపదే రచయితలను విసిగించి కూడా మాకు కావల్సిన ప్రామాణిక కొలతలలో కథలు రాయించగలిగాo.
Jyothi – ఏ స్త్రీ కూడా సెల్ప్ పిటీ మోడ్‌లో ఉండకుడదనుకున్నాం. వారి జీవితంలోని ఘర్షణను, ఎదుర్కున్న వివక్షను ప్రస్తావించే కథలనే ఎన్నుకున్నాం. సింగల్ స్టేటస్‌ను గ్లోరిఫై చేసి దాన్ని గ్లామరైజ్ చేసే రచనలను వద్దనుకున్నాం. తమ జీవిత కథలను నిజాయితీతో రచించిన వారికి పెద్ద పీట వేసాం. కొంత తడపాటు, శైలిలో కొంత అస్పష్టత ఉన్నా వారి ప్రెజెంటేషన్‌లో నిజాయితీని పరిగణించి ఆ కథలను ఎన్నుకున్నాం. కథలలో నిజాయితీ ముఖ్యం అన్నది నా అభిప్రాయం. మా కథలలో పాత్రలన్నీ సజీవ పాత్రలే. ఒక్కటి కూడా కల్పిత పాత్ర కాదు.
6.ప్రశ్న: మీరిద్దరూ కలిసి పుస్తక తయారీ ఎలా సమన్వయం చేశారు?
7 ప్రశ్న:నిజానికి మీరిద్దరు ఎక్కువగా కథలు రాయలేదు. ఇతర రచయితలు మీ నిర్ణయాన్ని ఎలా స్వీకరించారు? పుస్తకం తయారీలో మీ చేదు, చక్కటి అనుభవాలు చెప్పండి?
1984లోనే నా కవితా సంపుటి ‘దీపిక’ను తీసుకుని వచ్చాను. మధ్యలో ఒక 25 సంవత్సరాలు సాహిత్యపరంగా అజ్ఞాతoలోనే వుండి పోవాల్సిన స్థితి నాది. అయినా నాకున్న ఉద్యమ, సాహితీ మిత్రులు ఎవ్వరూ నన్ను వీడిపోలేదు. 2000 తర్వాత వారందరూ నా పునఃప్రవేశాన్ని ఆహ్వానించారు. అందువల్ల రచయితల నుండి కథలను ఆహ్వానిచడం నాకు పెద్ద శ్రమగా అనిపించలేదు. నేను కోరిన వెంటనే అందరూ అంగీకరించి కథలు పంపారు. నేను అటు సీనియార్ రచయతలకు ఇటు ఇప్పుడు రాస్తున్న రచయితలకు మధ్యన వున్న తరం నాది. కాబట్టి కథల ఆహ్వానంకు పెద్దగా నేనేమీ కష్టపడలేదనే చెప్పాలి. వాళ్ళతో ఉన్న అనుబంధం తోటే నేను ఏ విధంగా కోరితే ఆ విధంగా మార్పులు, చేర్పులు చేయడానికి ఉపయోగపడిందని భావిస్తాను. ఈ కథా సంకలనం విషయంలో చేదు అనుభవం అంటే ముగ్గురు నలుగురు రచయితలు మా మీద కొంత తప్పుడు ప్రచారం చేయడం జరిగింది. మేం తమ కథలను కుదిస్తున్నామని, పేరాపేరాలు ఎడిట్ చేస్తూ తీసివేస్తున్నామని పుకారు పుట్టించారు. అందువల్ల కొందరు రచయితలు తమ రచనల్లో మా ఎడిట్‌ను నిరాకరించడం వల్ల వారి కథలను తీసివేయడం జరిగింది. కొందరు మా సంకలనానికి పంపిన కథలను ఇతర పత్రికలలో ప్రచురించుకోవడం వల్ల వారి కథలను కూడా మేo తిరస్కరించడం జరిగింది. మరొక చేదు అనుభవం కూడా నేను ఇక్కడ చెప్పడానికి సాహసం చేస్తున్నాను. అది పుస్తకం తయారీ విషయంలో కాదు, పుస్తకం ఆవిష్కరణ అనంతరం మా పుస్తకం వెనుక అట్ట మీద వున్న ఒక వాక్యాన్ని పట్టుకుని, దాని పూర్వాపర వాక్యాలను విస్మరించి Facebook వేదికగా “కంటిలో నలుసులా, పంటికింద రాయిలా సలుపుతున్నదని” భావిస్తూ కొందరు స్త్రీవాదులు వాదించడం నన్ను బాధపెట్టిన విషయం. అదేదో పెద్ద తప్పులా చూపిస్తూ (నెగటివ్ ప్రచారం) మాపై మా కథా సంకలనంపై ఆరోపణలు చేస్తూ మూకుమ్మడి దాడి చేయడం ఎంత ధారుణమో అందరూ చూసారు. దాన్ని ఖండిస్తున్నాను. ఆ సంఘటనల వెనుక ఎవరి స్వలాభం ఎంతున్నా మాకు, మా పుస్తకానికి పాచుర్యం కలిగిందనే నేను భావిస్తాను. అది కూడా మాకు మంచి చేసిందనే అనుకుంటున్నాను. ఇక పుస్తక ముఖచిత్ర విషయంలో, పుస్తక పేరు విషయంలో మేము ఎంతో కొట్టుమిట్టాడం. ఎన్నో నెలలు తర్జనభర్జనలు పడ్డాం. చివరికి పార్వతి గారు మరచిపోయిన ముఖచిత్రాన్ని వెతికి పట్టుకోవడానికి చాలా కష్టపడ్డాను. ఆ చిత్రాన్ని పొందిన తర్వాత నా ఆనందానికి అంతులేదు. అలాగే ఎంతోమంది మిత్రులు కథా సంకలనానికి అనేక పేర్లు సూచించినప్పటికీ, వాటిలో ఏ పేరు నాకు చిత్రానికి దగ్గరగా లేకపోవడం బాధించినా, చివరికి ‘ఓల్గా’ గారు ‘స్వయంసిద్ధ’ అని సూచించడo, ఆ పేరుకు వున్న చరిత్రను చెప్పడంతో నాకు మరింత ఆనందాన్ని ఇవ్వడం మరువలేనిది. అనేక సంఘర్షణల తర్వాత ఆ పుస్తకo పాఠకులను ఆకర్షించడం మా కష్టానికి ఫలితంగా భావిస్తాను.
Jyoti – ఈ మాట ఇక్కడ చెప్పడం అవసరం కాబట్టి చెబుతున్నాను. తెలుగు సాహిత్యంలో రచయిత్రులు ఎక్కువగా సాహిత్యాన్ని చదవరు. తెలుగులో వచ్చే కాంటెంపరరీ రచనల పట్ల కూడా వారికి అవగాహన తక్కువ. పన్నెండు సంవత్సరాలుగా సాహితీ ప్రపంచాన్ని దగ్గరగా గమనిస్తున్న నాకు తెలుగులో సాహిత్యాన్ని, అందునా ప్రపంచ సాహిత్యాన్ని బాగా చదివే రచయితలు ఓ ఇద్దరు ముగ్గురు తప్ప నాకు కనిపించలేదు. పుస్తక సమీక్షల కోసం వేదికలెక్కి మాట్లాడేవారు కూడ పుస్తకాన్ని పూర్తిగా చదవకుండా మాట్లాడడం నేను ఇన్ని సంవత్సరాలుగా స్వయంగా గమనిస్తున్న విషయం. మా పుస్తకం పట్ల అందువలన రచయిత్రులు అనబడే వారి కన్నా పాఠకుల స్పందనే ముఖ్యం అని భావిస్తాను.
8.ప్రశ్న: కథలు రాసిన మహిళలంతా ఒంటరి మహిళలే అన్న నిబంధన ఏమైనా వుందా?
జవాబు: Vijaya – లేదు. అలా అని మేము అనుకోలేదు. కాకపోతే, ఎవరైనా తాము తమ స్వీయ కథలను రాసుకున్నా అభ్యంతరం లేదని చెప్పాం. ఎవరైనా తమకు తెలిసిన, లేదా పరిచయం వున్న వారి యథార్ధ కథలు రాయదలచుకుంటే, మాత్రం ముందుగా వారిని తప్పనిసరిగా సంప్రదించి, వారి అంగీకార పత్రాన్ని తీసుకోవాలని చెప్పాం. అంతకు మించి మేం ఎలాంటి నిబంధనలు వారికి పెట్టలేదు.
Jyothi – ఏ నిబంధన లేకపోయినా ఎక్కువగా స్పందించింది మాత్రం ఒంటరి స్త్రీలుగా ఉన్న రచయితలే. అనుభవించిన వారికే ఈ కథా సంకలనం రావల్సిన అవసరం అర్థం అయింది అనుకుంటా. కొందరు మేం ఒంటరి స్త్రీలము కాము అంటూ ఈ సంకలనానికి కథను అందించడానికి నిరాకరించారు. కాని మేము ఎవరి కథనూ ఆ విషయంగా స్వీకరించలేదు, నిరాకరించలేదు.
9.ప్రశ్న: కథలు రాసినవారు మహిళలు. సంపాదకులు మహిళలు. కానీ ముందుమాట ఒక పురుషుడితో రాయించారు. ఎందుకని?
10ప్రశ్న: ఒంటరి మహిళకు, ఏకాంత మహిళకు వున్న బేధం చెప్పండి?
Jyothi – విజయ గారి జవాబు తరువాత నేను చెప్పేదేమీ లేదు. నా వరకు నేను ఓ ఏకాంత మహిళను. మా సంకలనంలోని స్త్రీల కథలన్నీ ఒంటరి మహిళల కథలే. ఒంటరి మహిళ నుండి ఏకాంత మహిళ వరకు నా ప్రయాణమే నన్ను ఈ కథసంకలనం వైపుకు నెట్టింది.
11ప్రశ్న: సంకలనంలో వ్యక్తిగతంగా మీకు అద్భుతంగా అనిపించిన కథ ఏది? ఎందుకు?
జవాబు: Vijaya – మా దృష్టిలో సంకలనంలో వున్న అన్ని కథలు అద్భుతమైనవే. ఎందుకంటే అన్నీ మా దృష్టి కోణం నుండి వచ్చినవే కాబట్టి అన్ని కథలు మాకు నచ్చినవే. అన్నింటిలో ఒక కథ గురించి చెప్పడం కష్టంతో కూడిన పనే. అయినా ‘గంగవరపు సునీత’ గారు రాసిన ‘తపన’ ఒక టీనేజ్ బిడ్డకు ఒంటరి తల్లి రాసిన వ్యథాభరిత లేఖనే ఈ కథ. టీనేజ్ వయసులో సహజ సిద్ధంగా కలిగే ఆకర్షణల నుండి పెద్ద బిడ్డను కాపాడుకోలేని తన అసహాయతను తెలియజేస్తూ తన రెండవ బిడ్డను అప్రమత్తం చేసే దిశగా ఒక లేఖలో తన అభిప్రాయాలను చెప్పే కథ. తనను అనుక్షణం అనుమానించే కూతురును కాపాడుకోవడానికి ఒక తల్లి పడే మౌన వేదనను అద్భుతంగా రచయిత ఈ కథలో చెప్పడం చాలా బాగుంది.
Jyothi – ‘తపన’ కథలో మేము ఎడిట్ చేసిన భాగం పెద్దగా ఏమీ లేదు. అంత పర్ఫెక్ట్ గా రచయిత్రి నుండి అందిన కథ అది. కాని నాకు వ్యక్తిగతంగా బాగా నచ్చిన కథ ‘చిన్న చిన్నవి’. అందులో నడిచే చర్చ లాంటిది రావాలనే ఈ కథా సంకలనానికి మేం పూనుకున్నాం. ఆ కథ కోసం ఎడిటింగ్ పరంగా కొంత కష్టపడవలసి వచ్చింది. కాని ఎంతో సంతృప్తితో నేను చేసిన పని అది. ఏ సంకలనాన్ని నేను విశ్లేషిస్తున్నా, నాకు నచ్చిన కథను ప్రస్తావించడం నాకు అలవాటు. ఇందులో ‘చిన్న చిన్నవి’ నా మనసుకు ఎంతో నచ్చిన కథ.
12 ప్రశ్న: సంకలనం తయారీలో మీ ఉద్దేశ్యం, లక్ష్యం ఏంటి?
జవాబు: Vijaya – స్త్రీలు తాము ఏ కారణాల వలన ఒంటరిగా కుటుంబాల నుండి బయటపడినా, తిరిగి వారు తమ పిల్లలనో, తమపై ఆధారపడి జీవిస్తున్న వారినో మొక్కువోని దైర్యంతో, ఆత్మవిశ్వాసంతో తమ స్వశక్తి మీద వారిని పోషించుకుంటూ ఆత్మగౌరవంతో జీవిస్తున్నారు. అలాంటివారిపై అపవాదులు, అవమానకర చూపులు, మాటలు విసిరి పితృస్వామిక వ్యవస్థ ధారుణంగా హింసిస్తుంది. వివక్ష, అణచివేతకు గురిచేస్తుంది. అలాంటి వారు ఆత్మగౌరవంతో ఎలా జీవిస్తున్నారో, సజీవంగా చూపించాలన్న ఉద్దేశం తోనే ఈ సంకలనం తీసుకుని వచ్చాం. ఈ సబ్జెక్ట్ మీద కథలు ఇంత వరకు ఏ భాషల్లో రాలేదని సాహితీకారులు సభలో చెప్పిన తర్వాత మా లక్ష్యం నెరవేరిందనే మేము అనుకుంటున్నాం.
Jyothi – ఉద్దేశం లక్ష్యం రెండూ ఒకటే, ఒంటరి స్త్రీలను సమాజం గౌరవంగా స్వీకరించే దిశగా చర్చ జరగాలని. ఒంటరి తనాన్ని కోరుకునే స్త్రీలు విచ్చలవిడి జీవితాల కోసం ఆ మార్గం ఎంచుకోరని, దాని వెనుక ఎంతో సంఘర్షణ ఉంటుందని, ఆ తరువాత కూడా వారి జీవితం ముళ్ల బాటే అని. కాని ఆత్మగౌరవ పోరాటంలో, వారు ఎన్నుకున్న ఆ కష్టమైన మార్గాన్ని ఇంకా కష్టమయం చేసే పరిస్థితుల నుండి వారిని విముక్తలను చేసే దిశగా చదివిన వారిలో ఆలోచన పెరగాలని.
13 ప్రశ్న:ఈ పుస్తకాన్ని పాఠకుడు ఎందుకు కొని చదవాలి?
జవాబు: Vijaya – పితృస్వామిక వ్యవస్థలో నిఘా కళ్ళు ఎప్పుడూ ఆడవాళ్ళ మీదనే ఉంటాయన్నది నిర్విదాంశం. అందువల్ల స్త్రీల కథలు అనగానే, అందులో ఒంటరి స్త్రీల కథలు అనగానే పురుషులతో పాటు స్త్రీలలో కూడా ఉన్న ఒక ఉత్సుకత పాఠకునిగా మార్చుతుందన్న నమ్మకం మాకుంది. అందువలన పాఠకుడు ఇంట్రెస్ట్‌తో పుస్తకాన్ని కొని చదువుతారని నమ్ముతున్నాం.
Jyothi- ఎందుకంటే 40 జీవితాలలోని ఘర్షణను నిజాయితీతో చర్చకు పెట్టబడిన విషయం ఇందులో ఉంది కాబట్టి. తెలుగు సాహిత్యంలో నిజాయితీగా వచ్చిన పుస్తకాల సరసన ఇది నిలుస్తుంది కాబట్టి.
14ప్రశ్న: ఈ పుస్తకం తర్వాత మీ భవిష్యత్తు ప్రణాళిక ఏంటి?
జవాబు: Vijaya – ఈ పుస్తక ప్రచురణ తర్వాత మహిళలకు సంబంధించిన ప్రతి అంశాన్ని తీసుకుని ప్రతి సంవత్సరo ఒక కథా సంకలనం భవిష్యత్తులో తీసుకుని రావాలని అనుకుంటున్నాం. 2024 లో రాబోవు మా కథా సంకలనం యొక్క అంశాన్ని కూడా త్వరలో ప్రకటిస్తాం. ఇంతకు ముందు ఎవరూ తీసుకుని రాని ఒంటరి స్త్రీల వ్యథలను అన్ని కోణాలతో మా ఈ ‘స్వయంసిద్ధ’ లో ఈ సంవత్సరం ఆవిష్కరించ గలిగాం. అందుకు మాకు చాలా ఆనందంగా వుంది. సాహితీ ప్రియులందరూ మా ‘స్వయంసిద్ధను’ కొనుక్కొని చదివి ఆదరించాలని ఈ సందర్భంగా కోరుకుంటున్నాం. పాఠకుల ఆదరణనే మాకు కొండంత బలం అని చెప్పుతూ మాకు ఈ నాలుగు మాటలు మీ సంచిక పత్రిక ద్వారా పాఠకులతో పంచుకునే అవకాశం ఇచ్చిన ‘పత్రిక యజమాన్యాని’కి కృతజ్ఞతలు తెలియ జేస్తున్నాను.
Jyothi – ఓపికున్నంత వరకు కథా సంకలనాలకు పని చేయడం. ముఖ్యంగా ఈ సంకలనం వెనుక బ్లర్బ్‌లో వచ్చిన ఓ వాక్యంతో ఏ మాత్రం సంబంధం లేని ఓ అనవసర రచ్చను అనుభవించిన తరువాత మా బాధ్యత ఇంకా పెరిగిందని అనిపించింది. నేను చూసిన స్త్రీల జీవితాలతో ఓ కథా సంకలనాన్ని స్వయంగా తీసుకురావాలనే మరో నిర్ణయం నాలో కలిగింది. ఓ సంవత్సరంలో అది నేను తీసుకువచ్చే ప్రయత్నం చేస్తాను.
~
మీరు భవిష్యత్తులో చేపట్టబోయే కార్యక్రమాలు విజయవంతమవ్వాలని ఆశిస్తూ, సంచిక తరఫున మీకు ధన్యవాదాలు తెలియజేస్తున్నాము. – సంచిక టీమ్.