కన్నీళ్ల భాష

[box type=’note’ fontsize=’16’] మరాఠీలో శ్రీ వసంత్ కేశవ్ పాటిల్ వ్రాసిన కథని తెలుగులో ‘కన్నీళ్ల భాష’ అనే పేరుతో అనువదించి అందిస్తున్నారు శ్రీ వ్యంకటేశ దేవనపల్లి. [/box]

[dropcap]బ్ర[/dropcap]హ్మదేవుడు విశ్వ నిర్మాణ పనిలోనున్నాడు. అతను తన మనస్సుకు వచ్చిన ప్రతిదాన్ని చేస్తున్నాడు; కానీ ఆ పనుల్లో అతనికి ఏమీ నచ్చలేదు. అతను పదేపదే కూడిక మరియు తీసివేతలో నిమగ్నమై ఉన్నాడు. చివరగా, సుదీర్ఘ ప్రయత్నం తర్వాత, అతను ఒక మనిషిని సృష్టించాడు. అతను వాటిని చాలా ఇష్టపడ్డాడు, వారు అలాంటి విగ్రహాలను తయారు చేయడం కొనసాగించాడు. రాత్రి పగలు ఒకే పిచ్చిలో మునిగిపోయాడు. అనేక విగ్రహాలు తయారు చేయబడ్డాయి, స్వర్గమంతా విగ్రహాలతో నిండిపోయింది. విగ్రహాలను ఉంచడానికి స్వర్గంలో స్థలం లేని సమయం వచ్చింది.

ఈ సమస్య నుండి బయటపడటానికి, బ్రహ్మదేవుడు సకల దేవతల సమావేశాన్ని పిలిచాడు. ఆ సమయంలో భూమిపై ఏమీ లేదు. ప్రతిచోటా ఎత్తైన పర్వతాలు, విశాలమైన దట్టమైన అడవులు, విస్తారమైన నదులు మరియు సరస్సులు మరియు చెరువులు ఉన్నాయి. అతిపెద్ద పీఠభూమిగా ఉండేది. కాబట్టి భూమిపై కొన్ని మనిషి విగ్రహాలు పెట్టాలని అందరూ అంగీకరించారు. ఆ విగ్రహాలు బ్రహ్మదేవుడికి చాలా ప్రీతికరమైనవి కాబట్టి, అతను చాలా అందమైన రెండు విగ్రహాలను ఎంచుకుని వాటిని ప్రాణం పోసి విమానంలో భూమికి తీసుకొచ్చాడు.

ఆ తర్వాత బ్రహ్మదేవుడు స్వర్గానికి తిరిగి వెళ్లారు.

ఇప్పుడు ఆ మానవుల విగ్రహాలు భూమిపై ఉన్న విశాలమైన జలాశయము ఒడ్డున నివసించడం ప్రారంభించాయి. ఒక పురుషుడు, మరొ స్త్రీ, వారి ఇద్దరు తప్ప భూమిపై మరే జీవ జంతువులు లేవు. ఇద్దరి శరీరాలు చాలా అందంగా ఉన్నాయి. చాలాసేపు ఇద్దరూ ఒకరినొకరు చాలా సేపు చూస్తూనే నిలబడ్డారు. వారి శరీరాలపై వస్త్ర ప్రావరణాలు ఉండటమనే ప్రశ్నే లేదు. వారు నిర్వస్త్రంగా ఉన్నారు.

పదాల భాష తెలియకపోవడంతో వారు మాట్లాడలేకపోయారు. వారు కొన్ని సైగలతో మరియు హస్త సంకేతాలతో ఒకరితో ఒకరు సంభాషించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు.

స్త్రీ ఆకలితో ఉంది మరియు ఆ పురుషుడి కళ్ళలో కళ్లు వేసి మాత్రమే చూస్తోంది. పురుషుడు కూడా ఆకలితో ఉన్నాడు. లేచి అటూ ఇటూ నడుస్తూ వెళ్ళాడు. అడవిలో అతని ఆకృతి అదృశ్యమై పోవడంతో ఆ స్త్రీకి ఏం చేయాలో తోచలేదు.

అతను వెళ్ళిపోయి చాలా కాలం గడిచింది.

ఆమె ఆందోళన భంగిమలో కూర్చుని అతని కోసం ఎదురుచూస్తోంది.

ఇంతలో ఒక్కసారిగా దట్టమైన మేఘాలు ఆకాశాన్ని కప్పేశాయి. నలుపు మరియు పొగమంచు మేఘాలు గుమిగూడి ఉరుములు మెరుపులతో అత్యంత ఉధృతమైన కుంభవృష్టి ఎడతెరిపి లేకుండా కురుస్తోంది. ఇదంతా ఆ స్త్రీకి ప్రత్యేకమైనది. జలాశయము నిండడంతో చుట్టూ నీరు పొంగిపొర్లుతోంది. దీంతో పరిసరము మొత్తం జలమయం అయి పోయింది.

అప్పుడే ఆకాశవాణి వినబడింది.

కానీ మెరుపుల ఉరుములు మధ్య ఏమీ అర్థం కాలేదు.

ఆ పురుషుడు ఎప్పటి నుంచో వచ్చి జలాశయము ఒడ్డున నిలబడ్డాడు. కానీ వర్షము ఆగడం అనే మాటే లేదు. చుట్టుపక్కల నీటిమట్టం పెరుగుతూనే పోతోంది.

స్త్రీ నిలబడి ఉన్న ఒడ్డుకు పురుషుడు మార్గం కనుగొనలేకపోయాడు. ఆ దీనమైన పురుషుడు చాలా సేపు నిరీక్షిస్తూ మరియు వర్షం ఆగిపోవడానికి ఎదురు చూస్తూ నిలబడ్డాడు. ఎడతెరిపి లేకుండా వర్షం కురుస్తూనే ఉంది. ఉరుములు మెరుపుల తాండవం ఇంకా కొనసాగుతూనే ఉంది.

చివరికి, తన పాదాలు కూడా చూడలేనంతగా చీకట్లు కమ్ముకున్నాయి. జోరున వర్షం కురుస్తోంది. ఆ స్త్రీ పురుషుడు ఇద్దరికీ సమయం, ప్రదేశం, పగలు మరియు రాత్రి మొదలైన వాటిపై అవగాహన లేదు. అకస్మాత్తుగా మెరుపులు మెరిపించినప్పుడు, ఒక్క క్షణం వరకు ఇద్దరూ ఒకరి ఆకృతులూ ఒకరు చూసుకున్నారు. మరో క్షణం మళ్ళీ చీకటిగా అయి పోయింది.

అవతలివైపు నిల్చున్న స్త్రీ కలఁతఁబడి బెదరి పోయింది. చీకట్లు చుట్టుముట్టిన ఆ క్షణంలో, జలాశయములో ఏదో పడిన శబ్దం పెద్దగా వినిపించింది. ఆ స్త్రీ ఒక్కసారిగా భయపడింది. కళ్ళు గట్టిగా బిగించుకుంది. తన రెండు చెవుల మీదా తన చేతులను గట్టిగా అదుముకుని, హడావిడిగా కూర్చుంది.

అంతటా చీకటి రాజ్యం ఉంది. భయంకరమైన మేఘాల ఉరుములు, మెరుపుల దాగుడుమూతలు ఆడుతున్నాయి మరియు వర్షపు జల్లుల ఎడతెగని తాండవం తప్ప మరేమీ కనిపించడం లేదు, మరియు వినిపించడం లేదు.

మళ్లీ పిడుగు గర్జించపడ్డది మరియు ఆకాశం నుంచి నిప్పులాంటి బంతి నేల పై వచ్చి తాకింది. ఆ మెరుస్తున్న కాంతిలో, స్త్రీ తన ముందు నిలబడి ఉన్న తన పురుషునికి చూసింది. ఆపై, అణచివేయలేని ప్రేరణతో, ఆ స్త్రీ ఆ పురుషునికి గట్టిగా కౌగిలించుకుంది. చెట్టుకు నాజూకయిన తీగ చుట్టుకున్నట్లు, అదే విధంగా, ఆమె గట్టిగా కౌగిలించుకుని, అతనిని తన బాహుపాశంలోకి తీసుకుంది. ఇద్దరూ ఒకరినొకరు గట్టిగా పట్టుకున్నారు, అప్పుడు ఒక మత్తుకలుగఁజేసె గంధము వ్యాపించింది. వారిద్దరి శరీరంలోని తాన్‌పురా అద్వితీయమైన అనాహత స్వరాలతో వాయించబడినది. ఆహ్లాదకరమైన తీపిగా మరియు మత్తెక్కించే ఎగసిపడుతున్న తరంగాలు చర్మం యొక్క ప్రతి రంధ్రంలో అలలలో ప్రవహించుతున్నాయి. సిర – సిరలో ఎగిరిపడుతున్న రక్త కణాల కదలిక ప్రారంభించాయి. అవయవాల ద్వారా వారిలో మెరుపులు మాట్లాడుతున్నాయి.

చివరికి, స్త్రీ తన మడమల సహాయంతో లేచి ఆ పురుషుని పెదాలను ముద్దాడింది. తర్వాత ఒకరినొకరు ముద్దులు పెట్టుకుంటూ, ఊగిపోతూ ఉన్నారు. ఆ తర్వాత వారు అలసిపోతూ మెల్లగా నేలమీద పడుకున్నారు. అతని మధురమైన పెదవిపై పెదవి చేస్తున్న క్రీడ ఇంకా కొనసాగుతూనే ఉంది. వారు తన వాలుగా ఇరుక్కున్న కాలు పిండ్రియాలను మధ్యమధ్యలో తిప్పుకుంటున్నారు. కనురెప్పల రేకులు మూతపడ్డాయి. ఇద్దరి చెంపలపై, లలాటముపై చెమట చుక్కలు మెరుస్తున్నాయి. ఆమె విపులమైన కేశపాశం ఉన్ముక్తమై ఆమె మెడ మరియు వీపుపై చిందర వందర అయి విచ్చుకుపోయింది. ఆమె సౌకర్యవంతమైన శరీరాకృతి నిదానంగా మారింది, ఆనందంతో నిండిపోయింది. క్రమంగా కౌగిలి సడలించి చివరకు ఇద్దరూ విడిపోయి శాంతించారు. అప్పుడు నిద్రాదేవి వారిద్దరిని తన బాహుపాశంల్లోకి తీసుకుంది.

మరుసటి రోజు ఉదయం అయింది. వారు సూర్యోదయాన్ని మొదటిసారి చూస్తున్నారు.

మధ్యాహ్నపు మహాతేజాస్వీ సూర్యుడు వేయి కిరణాలతో అగ్నిని వెదజల్లుతున్నాడు. ఆ స్థితిలో కూడా అతడు లేచి అడవికి వెళ్ళాడు. సూర్యాస్తమయం తరువాత, అతను కొన్ని దుంపలు మరియు పండ్లతో తిరిగి వచ్చాడు.

అతను రాగానే, ఆ స్త్రీ తన మడమలను పైకెత్తి, అతని పెదాలపై పెదాల పెట్టింది. ఇప్పుడు ఇద్దరికీ నిన్నటిది మొదటి మరిచిపోలేని అనుభవం ఉంది కదా. దాంతో ఇద్దరూ ఇప్పటికి ఇంకా స్పృహ కోల్పోయారు. అతను తన ముక్కును ఆమె ముక్కుతో రుద్దాడు. రెచ్చిపోయిన ఇద్దరి శరీరాలు ఉత్సాహంతో ఒకదానికొకటి ఢీకొన్నాయి. చూస్తూ చూస్తూ రెండు దేహాలు ఏకం అయి పోయాయి.

వారి ఈ క్రీడా మళ్ళీ మళ్ళీ కొనసాగుతూనే ఉంది.

ఇద్దరిలోనూ ఆనంద కెరటాలు ఎగసిపడుతున్నాయి. చెట్టు ఆకులు నుంచి మీద పడుతున్న నీటి జలధారాలలో ఒకరినొకరు చూసుకుంటూ వారికి సుఖం దొరికి పోయింది. మెల్లమెల్లగా వారిద్దరికి కన్నీళ్ల భాష అర్థమవటం ప్రారంభించింది.

మరియు ఒక రోజు, ఆ స్త్రీ అకస్మాత్తుగా ఆ విశాలమైన చెరువు ఒడ్డున ఉన్న ఒక పెద్ద చెట్టు కింద పడిపోయింది. మరియు నిశ్శబ్దంగా భూమిపై పొర్లాడటం ప్రారంభించింది. ఆమె కళ్ళలో నుండి కన్నీళ్ళు కారుతున్నాయి. ఇద్దరికీ నోటిలో నాలుక లేదు. అందుకే ఆ స్త్రీ మౌనంగా రోదించడం చూసి అతడి కళ్లు నీళ్లతో నిండిపోయాయి. ఆ స్త్రీ పరిస్థితి చూసి అతడు ఏమీ తెలుసుకోలేక పోయాడు.

కొంతసేపటికి ఆ స్త్రీ రెండు తొడల మధ్య ఇద్దరు పిల్లలు కనిపించారు. ఆ స్త్రీ ఇప్పుడు ప్రశాంతంగా ఉంది. మరియు అతడు ఆ ఇద్దరు పిల్లలను పిచ్చివాడిగా చూస్తూ నిలబడ్డాడు.

కొంతసేపటి తర్వాత పిల్లలిద్దరినీ ఎత్తుకుని బ్రహ్మదేవుడు దగ్గరకు వెళ్లాడు. అతనికి పూర్తిగా స్తబ్దుగా మరియు మూగగా ఉండటం చూసి, బ్రహ్మదేవుడు కూడా కంగారు పడ్డాడు; కానీ ఒక్క క్షణం మాత్రమే. ఎందుకంటే మనం అతనికి నాలుక ఇవ్వనప్పుడు అతను ఎలా మాట్లాడగలడని అతను వెంటనే గ్రహించాడు! ఇప్పుడు నాలుక ఇవ్వాలి అనుకుని పిల్లల వైపు చూసాడు. తను చేసిన విగ్రహాల కంటే కూడా చాలా ముద్దుగా ఉన్న ఆ చిన్న పిల్లలవైపు చాలా సేపు చూస్తూ ఉండిపోయాడు.

బ్రహ్మదేవుడు ముందువైపు చూసేసరికి ఆ పురుషుడు అలాగే నిలబడి ఉన్నాడు.

బ్రహ్మదేవుడు లేచి విగ్రహాల భండారములోకి వెళ్లి, చాలా అందమైన ఒక స్త్రీ విగ్రహాన్ని తీసుకువచ్చి, దానిలో ప్రాణం పోసాడు మరియు ఆమె నాలుకను కూడా ఇచ్చాడు. అప్పుడు బ్రహ్మదేవుని కళ్ళు ఆ అందమైన పిల్లలపై పడ్డాయి. అతని మనసులో అసూయ భావం ఏర్పడింది.

తన ఎదురుగా ఉన్న స్త్రీని చూసి, ఆ పురుషుడు చాలా ఆకర్షితుడయ్యాడు మరియు ఆ స్త్రీతో అతను తిరిగి భూమిపైకి వచ్చాడు. ఆతను ఆప్పుడు మొదటి స్త్రీని చూడబోయాడు. ఆమె నది ఒడ్డున శిల్పమై పడి ఉండగా కనిపించింది. అతని కళ్ళలో నీళ్ళు నిండిపోయి హడావుడిగా కూర్చున్నాడు.

ఇప్పుడు అతని ఒడిలో తల పెట్టుకుని, రెండవ స్త్రీ చాలా మధురముగా విషయాలు మాట్లాడుతోంది. కానీ అతను ‘అవును-కాదు’ అనలేడు, ఎందుకంటే అతనికి మాట్లాడటం ఎక్కడ తెలుసు! అతను మౌనంగా ఆమె మాటలు వింటూనే ఉన్నాడు.

ఆకాశంలో చంద్రోదయం జరిగింది. రాత్రంతా ఇద్దరూ ఒకరి కౌగిళ్ళలో ఒకరు చుట్టుకొని సరదాగా గడిపారు. మధ్యమధ్యలో ఆ స్త్రీ అరుస్తూనే ఉంది మరియు కొన్నిసార్లు ఆమె మూలుగుతూనే ఉంది. రెండు మూడు పలుమారుల తరవాత, చివరికి ఇద్దరూ అలసిపోయి నిద్రపోయారు.

తెల్లవారుజామున సూర్యకిరణాలను చూసి ఇద్దరూ కళ్లు తెరిచారు.

ఆ స్త్రీకి ఇప్పుడు బాగా ఆకలి వేసింది. ఆమె ముందుగా తన నోటి వైపు, తర్వాత తన పొట్ట వైపు వేలిని చూపించడం ద్వారా ఆమెకు ఆకలిగా ఉన్నటు గమనించడానికి అతనికి సంకేతం చేసింది. ఆ తర్వాత ఆతను అడవికి వెళ్లిపోయాడు. కొంతదూరం నడిచాక జోరున వర్షం మొదలైంది. గాలివాన ప్రారంభం కాగానే ఆ స్త్రీ భయంతో కేకలు వేసింది. ఆమె గొంతు విని, అతను తిరిగి వచ్చి ఆ స్త్రీ ముందు నిలబడ్డాడు.

ఆ స్త్రీ చాలా కోపంగా అంది “నాకు చాలా ఆకలిగా ఉంది, కానీ నువ్వు ఏమీ తీసుకురాకుండా తిరిగి వచ్చావా?”

పాపం ఆ మూగవాడు మౌనంగా నిలబడ్డాడు.

ఇప్పుడు ఆ పదానికి అర్థం ఏమిటో అతనికి తెలియదు మరియు తెలిసే అవకాశం కూడా లేదు. అతని కళ్లలో నీళ్లు మాత్రమే ఉన్నాయి. అది అతని నీటి స్వరమే అనవచ్చు లేదా కన్నీళ్ల భాష అని అనవచ్చు, కానీ స్త్రీ ఆ భాష అర్థం చేసుకోలేకపోయింది.

స్త్రీ నాలుక చూసి పురుషుడు అసూయపడ్డాడు.

‘ఓహ్ అవును, ఇప్పుడు ఈ స్త్రీకి కూడా పిల్లలు పుడతారా, ఏమో ఎవరికి తెలుసు! అవును అలాగే కావచ్చు, కానీ పిల్లలు ఎక్కడ నుండి వస్తారూ మరియు ఎందుకు వస్తారూ? తనలాంటి చిన్న చిన్నవిగ్రహాలు….. అతనికి ఆ విషయం ఒక ప్రహేళికగా అనిపించింది.

‘నేను ఇప్పుడుగూడా బ్రహ్మదేవుడి వద్దకు వెళ్ళగలడు, కాని మొన్నటి రోజు అతను నాకు నాలుక ఇవ్వడం మర్చిపోయి ఒక స్త్రీకి అంట కట్టాడు, మళ్ళీ అలాగే చేస్తే ఏమి చేయాలి?’ ఈ ఆలోచనతో, అతను ఒక శిల్పంలాగా చెరువు ఒడ్డున నిలబడ్డాడు.

మళ్లీ వర్షం మొదలైంది. నీటి ప్రవాహాలతో లోయ ప్రతిధ్వనిస్తోంది.

పురుషుని కళ్లలో నిలిచిన కన్నీళ్ల నిశ్శబ్ద భాష వాన నీటిలో ఎక్కడో ప్రవహిస్తోంది.

అతను అలాగే స్తబ్దంగా నిల్చొని ఉండిపోయాడు.

అతను తన మొదటి స్త్రీ యొక్క కన్నీరు నిండిన కళ్ళు జ్ఞాపకం చేసుకున్నాడు. ఆమె మడమలను పైకెత్తి ఇచ్చిన ఆ ముద్దులు, ఆ ఆహ్లాదకరమైన స్పర్శ తరంగం, ఆ పులకరింత మరియు ఆ మత్తు ఎక్కించే కౌగిలి…. ఎక్కడో దూరంగా తప్పిపోతూ ఉన్నటు మరియు ఎక్కడో తేలిపోతున్నటు అనిపించింది.

ఆ స్త్రీ మళ్ళీ అరిచింది, “నువ్వు ఇంకా ఇక్కడే స్తంభంలా నిలబడి ఉన్నావా? నీ కళ్ళలో ఈ నీరు ఏమిటి? నీకు మాట్లాడటానికి నోరు ఉంది! అప్పుడు మాట్లాడవచ్చు కదా-“

స్త్రీకి నాలుక ఇచ్చినందుకు ఇదంతా జరుగుతోందని, ఇది చూసి అతనికి తన మోసపోయినట్లు అనిపించింది. తన ముందు ఉన్న స్త్రీ నాలుక వల్లే ఇవన్నీ జరుగుతున్నాయని అనుకున్నాడు. ఆమె పిచ్చి దానిలా గొణుగుతోంది.

అతని కళ్ళు మళ్ళీ నిండిపోయాయి.

కన్నీళ్లు మాత్రమే ఆ పురుషుని మాటలు. మరియు ఆ స్త్రీకు ఆ విషయం అర్థం కాలేదు.

ఆమె మళ్ళీ అతని వైపు అరిచింది, “వెళ్ళు ఏదైనా తీసుకోని రా. నా అరుపు విని పరుగు ఎత్తుకుంటూ వచ్చావు! నాకు ఎలాంటి విపత్తు రాలేదు కదా. వెళ్ళు.”

ఆ పురుషుడు మళ్ళీ అడవి వైపు వెళ్ళాడు.

అతని కళ్లముందు మొదటి స్త్రీ రూపం పదే పదే తేలిపోతోంది. మరియు అతని కళ్ళ నుండి రాలుతున్న కన్నీళ్లు ఆగలేకపోతున్నాయి. ఆ పురుషునికి వెనక్కి తిరిగి చూడాలని కూడా అనిపించ లేదు. గుండెల్లో మెరిసే ఒక దీపంలా ఆతను వెలిగిపోతున్నాడు. కానీ ఈ జీవన దీపం ఇక ఆరిపోవాలని భావించాడు.

అప్పుడు ఒక అద్భుతం జరిగింది…

సప్తసాగరాల నీళ్లు అత్యంత భయంకరమైన నృత్యం చేస్తు ఆ పురుషుని పాదాల దగ్గరికి వచ్చి ఆగిపోయాయి…..

ఆకాశంలో మేఘాల బలమైన ఉరుముల కారణంగా, సూర్యుని బంతి కూడా అస్థిరంగా కలత పడుతున్నట్లు అయింది. ఇప్పుడు తను సంతులనం పోగుట్టుకొని పడిపోతున్నట్టు అనిపిస్తుంది.

మహాసాగరంలోనుంచి లేచిన విధ్వంసక చండమారుతము మొత్తం దుస్థితిని కలిగించాయి. ఆ భీకర తుఫాను తన విశాలమైన వెయ్యి రెక్కలను విప్పి అడవి మొత్తాన్ని నాశనం చేసింది.

దావానలం కూడా తన అఘోరమైన నాలుకతో ఎదురుగా కనిపించిన ప్రతి దాన్ని నాశనం చేస్తూ పోతుంది. తడి చెట్లు కాలి బూడిదయి పోతున్నాయి.

ఈ అపూర్వమైన, వినాశకరమైన మరియు ప్రళయంకరమైన సంఘటన యొక్క హడావిడిలో ఆ పురుషుడు మరియు ఆ స్త్రీ ఏమై అయిపోయారో బ్రహ్మదేవుడికి కూడా అర్థం కాలేదు.

***

మరాఠీ కథ: వసంత్ కేశవ్ పాటిల్

తెలుగు అనువాదం: వ్యంకటేశ దేవనపల్లి