ఒక ఆహ్లాదం చిన్ని నీటి పిచ్చుకలై ముఖాన వాలి వుక్కిరి బిక్కిరి చేసి దాహాగ్నిని చల్లార్చేది ఎప్పుడో చెబుతున్నారు డా. విజయ్ కోగంటి “కొంచెం వాన కురవాలంటే” అనే ఈ కవితలో.
నెలల పాటు
ఫెళ్ళున ఎండ కాయాలి
నేల వేడెక్కాలి
వడగాలి తిరిగి
నీటి చెలమలు ఆవిరవ్వాలి
దాహంగా వెర్రితో భూమి బీటలు తేలాలి
ఎదురు చూసిన కనులు వేసారి
ఇక వానలే కురవవని దుఃఖం ముంచెత్తాలి
అంతలో ఉడుకుతో ఆవిరి పట్టిన మేఘాన్ని
ఓ చిరుగాలి నీలా తాకాలి
అప్పుడు కదా
సాగుతూ తూగుతూ తేలుతూ
ఒక ఆహ్లాదం చిన్ని నీటి పిచ్చుకలై ముఖాన వాలేది
వుక్కిరి బిక్కిరి చేసి దాహాగ్నిని చల్లార్చేది
కరిగించి ప్రవాహాలను చేసి
ఆనవాలందని సముద్రాలను చేసేది
ఇక ఈ ఆనందం ఎక్కడికీ పోదని మరిపించేది
గుండె వేడెక్కితేనే చాలదు
కొంచెం చల్లగాలీ తగలాలి.
