[డా॥ చెళ్లపిళ్ల సూర్య లక్ష్మి గారు రచించిన ‘మహాయోగం’ అనే కథని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
[dropcap]ఆ[/dropcap] ప్రాంతాల్లో తెలుగు చదవగలిగిన వాళ్ళంతా చదివే దినపత్రిక ‘మల్లెపూదండ.’ ఆ పత్రికలో టీవీ చానెళ్లలో దొరకని విరగ్గొట్టబడుతున్న (అదేనండీ, ఈనాటి తెంగ్లీష్‌లో బ్రేకింగ్ అంటారుకదా!) వార్తలు, బోలెడన్ని స్థానిక వార్తలు, మరికొన్ని చలనచిత్ర వార్తలు, నిజమో అబద్ధమో తెలియని తారల వ్యక్తిగత జీవితపు కబుర్లు, ఇంకా కక్షలు-కావేషాలు, మోసాలు-ద్రోహాలు- ఇలా అన్ని వయసుల వారికీ కావలసిన మసాలా ఉండే విషయాలు అందులో పొందుపరచి, ఆ పత్రికలో ప్రచురింపబడేవి.
ఇక స్థానిక విషయాలకి వస్తే, వార్తలే వార్తలు! ఫలానా వాళ్లింట్లో మండ్రగబ్బ కనిపించిందనో, మరొకరింట్లో బ్రహ్మకమలం పూసిందనో, ఇంకొకరి టెర్రేస్ గార్డెన్ అందాలు చూపిస్తూనో, పేజీలు నిండిపోయేవి. వీటితోబాటు ఫలానా కాలనీలో చెత్త పేరుకుపోయిందని, మున్సిపల్ కార్పొరేషన్‌పై కారాలు-మిరియాలు నూరడం, వానకి కొట్టుకుపోయిన కార్ల పరిస్థితిని గురించిన నివేదిక, పిల్లల నుడికారం, మొదలైన ఎన్నో విశేషాలుండేవి.
వాటిలో ముఖ్యమైనవి మరణవార్తలు. మామూలు వాళ్లవాళ్లు పోయినా పత్రికలో వేసే స్తోమత ఉండదు. పాపం, కొంతమందైతే, అసలు అపరకర్మలకి డబ్బుంటే చాలునని కోరుకుంటారు. మరి వాళ్ళు వార్తాపత్రికలో ఒక ప్రకటన ఇవ్వాలంటే హడలిపోతారు కదా! అందుకని, ఆ చుట్టుపక్కల అయిదారు జిల్లాల్లో, ధనికుల ఇళ్ళలో ఎవరు పోయినా, ఈ పత్రికలోనే ప్రకటన ఇచ్చేవారు.
ఆ ప్రకటనలు ఎంత ఆసక్తికరంగా ఉండేవంటే, చదువరులు వాటిని మళ్ళీ, మళ్ళీ చదివితేగాని వదిలేవారు కారు. దానికి కారణం ‘మహాయోగం’ అనే సబ్ ఎడిటర్ భాషాప్రయోగ మహిమ అని ఆ చుట్టుపక్కల ఆరేడు జిల్లాల వారికి ముందరే తెలుసు.
ఆ పత్రికాఫీసులో మహాయోగం కీర్తిశేషుల కీర్తిని కీర్తించడంలో తనదైన నైపుణ్యాన్ని సంపాదించుకున్నాడు! ఒక ధనిక వృద్ధుడు చనిపోయినప్పుడు, ఆయన పిల్లలు ఆస్తి విషయంలో శవం ముందరే పేచీ పెట్టుకున్నారని ఊరంతా తెలిసినా, మహాయోగంతో చెప్పి, ఆయన గురించీ, తమ గురించీ గొప్పగా వ్రాయమని ఆ పిల్లలు కోరారు.
మరునాటి పత్రికలో పెద్దాయనకు అంజలి ఘటిస్తూ ఇలా ఉంది:
“మనిషి పుట్టినప్పుడు వట్టి చేత్తో వస్తాడు
పోయినప్పుడు చేతులను ఖాళీ చేసుకుని మరీ పోతాడు;
కానీ ఈయన తన వెనుక ఒక ఆత్మీయ కుటుంబాన్ని వదిలారు!
ప్రేమాభిమానాలతో అల్లిన కుటుంబాన్ని వదిలారు!”
పొగడ్త అనే అగడ్తలో పడని వాళ్ళెవరు? ఆ పిల్లలు, వాళ్ళ మధ్య ఐకమత్యం లేకపోయినా, ఏకహృదయంతో మహాయోగం ఫాన్స్ అయిపోయారు. వాళ్ళు ఎప్పుడు ఆ ఊరొచ్చినా, మరిచిపోకుండా మహాయోగానికి మాంఛి గిఫ్టులు తెస్తూ ఉండేవారు. అతని గురించి మంచిమాటలు చెప్తూ ఉండేవారు. అతని భార్య, ఇప్పుడు రకరకాల చీరెలూ, నగలూ వేసుకుని తిరగడం సర్వసాధారణం అయిపోయింది.
కులాల పేరిట జనాలని విడదీసిన వాణ్ణి ‘ప్రజానాయకుడ’నీ, ఐకమత్యం కోసం పాటుపడేవాడనీ కొనియాడాడు. పేద రైతులకి అవసరానికి అప్పిచ్చి, వాళ్ళ దగ్గరినుండి పెద్ద మొత్తంలో వడ్డీని వసూలు చేసే వ్యాపారిది ‘ఆపన్నహస్తమ’న్నాడు. ఒక డబ్బున్న నేరస్థుడు పోతే, అతణ్ణి ‘పేదల పెన్నిధి’ అని కొనియాడాడు.
కొన్నేళ్ళకి అతని ప్రఖ్యాతి నలుదిశలా వ్యాపించి, అతనికి కొన్ని దినపత్రికల నుండి ఉద్యోగపుటవకాశాలు తెచ్చిపెట్టింది. మనవాడు వాటిని అడ్డుగా పెట్టుకుని, సంపాదకుణ్ణి బెదిరించి, తన జీతం పెంచే ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు.
అలాంటిది, ఒకానొకరోజునుండీ ఆఫీసుకి చెప్పా-పెట్టకుండా రావడం మానేశాడు. తన సహచరులు కనుక్కుంటే, రాత్రికి రాత్రే ఇల్లు ఖాళీ చేసి, భార్యాసమేతంగా ఊరు విడిచిపెట్టి, వెళ్ళిపోయాడని తెలిసింది.
***
మహాయోగం ఊరు విడిచిపెట్టిన మరుసటి రోజు..
రైలు వేగంగా కదులుతూ తన గమ్యం వైపు నడుస్తోంది. అంతా అగమ్యగోచరంగా ఉంది మహాయోగానికి. ఆ ముందురోజు జరిగిన విషయాలు గుర్తుకొచ్చాయి అతనికి.
***
తనకి తలనొప్పిగా ఉంది గనుక, త్వరగా ఇంటికి బయల్దేరిన మహాయోగం దారిలో ఒక సందు దాటుతుండగా ఒక దృశ్యాన్ని చూశాడు. అప్పుడే ఒక శవం ఊరే,గి దాటిపోయింది. కొంతమంది బిచ్చగాళ్ళు కింద పడ్డ డబ్బులను ఆబగా ఏరుకుంటున్నారు. బుద్ధుడికి రావి చెట్టు కింద జ్ఞానోదయమైనట్టు, ఈ దృశ్యాన్ని చూసిన మహాయోగానికి కూడా అలాగే అయ్యింది. ఎటొచ్చీ, తానొక హై క్లాస్ బిచ్చగాడు – అదే తేడా.
అంతే! వచ్చే దారిలోనే కర్తవ్యం ఆలోచించి, భార్యని ఒప్పించి, ఆ పాడు సొమ్ముతో ఆమె కొనుకున్న నగలు, చీరెలు వగైరా దగ్గరలో ఉన్న మురికివాడ వాళ్ళకి ఇప్పించాడు. ఆమె ముందు ససేమిరా అన్నా, తరువాత అర్థం చేసుకుని, అంగీకరించింది. నిజానికి, ఈ సిరి పొందిన తరువాత ఆమె అనుకున్నంత సంతోషం పొందని మాట వాస్తవమే! తనకు సంతోషం ఇవ్వని సిరిని ఇచ్చేసి, సాంత్వన పొందింది.
మహాయోగం, రైల్వే స్టేషన్‌కి వెళ్ళాక, మొదట వచ్చిన రైలుకి రెండు టికెట్లు తీసుకుని భార్యతో సహా ఎక్కేశాడు.
***
ప్రజలకి మేలు చేయడం ద్వారా సార్థక నామధేయుడవాలని కోరుకుని, ఏ సామాజిక వర్గంతోనూ సంబంధం లేకుండా, ఏ ఊరు వెళ్ళి, పేదలకి ఏ విధంగా సహాయపడాలో ప్రణాళికలు వేస్తూ, భార్యతో చర్చిస్తూ, రైల్లా, రైల్లో ముందుకు దూసుకుపోయారు మహాయోగం, అతని మనసూనూ!
