[box type=’note’ fontsize=’16’] విశ్వకవి రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్ రచించిన ‘Fireflies’ కవితా సంపుటిని అనువదించి సంచిక పాఠకులకు అందిస్తున్నారు శ్రీ ముకుంద రామారావు. [/box]
121
[dropcap]ప్ర[/dropcap]పంచం నాతో చిత్రాలతో మాటాడుతుంది
గానంతో నా ఆత్మ జవాబిస్తుంది
122
రాత్రంతా ఆకాశం దాని పూసలకు చెబుతుంది
సూర్యుని స్మృతిలో
అసంఖ్యాక నక్షత్రాల గురించి
123
రాత్రి చీకటి, నొప్పిలా మూగ
వేకువ చీకటి, శాంతిలా మౌనం
124
అప్రసన్నతని అహంకారం తన రాళ్లలో మలుస్తుంది
ప్రేమ పూలలో దాని సమర్పణని అర్పిస్తుంది
125
పరిమితమైన కేన్వాసులా వినయంగా కాక
అతివినయంతో కుంచె సత్యాన్ని తక్కువచేస్తుంది
126
దూరాకాశాన్ని కోరుతూ కొండ
అనంతమైన కోరికతో కదిలే
మేఘంలా అవాలనుకుంటుంది
127
ఒంపిన వాళ్ల సిరాని సమర్థించుకుందుకు
పగలుని రాత్రి అని వాళ్లు ఉచ్చరిస్తారు
128
మంచి అన్నది లాభమైనాక
మంచితనం మీద లాభం నవ్వుకుంటుంది
129
ఉబ్బిన దాని అహంకారంలో
సముద్ర సత్యాన్ని బుడగ అనుమానిస్తూ
శూన్యంలో నవ్వుతూ పగిలిపోతుంది
130
అనంత రహస్యం ప్రేమ
స్పష్టం చేయడానికి దానికి ఏమీ లేదు గనుక
131
సూర్యున్ని వాటికవే
దాచాయని మరచిపోయి
మేఘాలు చీకటిలో దుఃఖిస్తున్నాయి
132
దేవుడు తన కానుకలు అడగడానికొచ్చినపుడు
తన సొంత సంపదని మనిషి కనుగొంటాడు
133
నా ఏకాంత వియోగ ప్రమిదెకు
జ్వాలలా నీ జ్ఞాపకాన్ని నువు వదులుతావు
134
నీకు పుష్పాన్ని సమర్పించాలని వచ్చాను
కానీ నా తోటంతా నీదే అయినపుడు
అది నీదే
135
నీడ నిక్షేపించుకొన్న ఒక కాంతి జ్ఞాపకం
(మళ్ళీ వచ్చే వారం)
