[శ్రీమతి వారణాసి నాగలక్ష్మి రచించిన ‘పోస్ట్‌మ్యాన్’ అనే కవితని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
[dropcap]ప[/dropcap]ట్టు పీతాంబరాలు లేవు,
పసిడి హారాలూ లేవు
రత్నఖచితమైన మకుటం లేదు,
రవ్వల కంకణాల పేరైనా వినలేదు
ఖాకీ దుస్తుల్లో తలపై టోపీతో
వరాలిచ్చే మురారిలా వస్తాడతను!
ఎండనక వాననక
పురవీధుల్లో అతను సంచరిస్తుంటే
గణగణమోగే ఆ ఘంటానాదం
మురళీరవమై వినపడుతుంది
పరుగులతో గుమ్మాలు దాటొచ్చే జనసమూహం
ఆలమందలా కనిపిస్తుంది!
సైకిలే రథంగా, తన కాళ్లే అశ్వద్వయంగా
ఉత్తరాల సంచులతో ఆ రథసారథి
ఆగుతూ సాగుతుంటే ప్రతి పల్లే రేపల్లైపోతుంది!
పుట్టుకా చావూ పెళ్లీ పేరంటం..
కబురేదైనా కర్మయోగిలా
ఎవరి లేఖలను వారికందించే అతగాడు
ఆ కొద్ది క్షణాల్లోనూ ఎవరి కర్మఫలాలను
వారికందించే అంతర్యామిలా గోచరిస్తూ
అందరికీ బంధువనిపిస్తాడు!
