ప్రేమానురాగాల పౌర్ణమి పండగ!

[శ్రీ విడదల సాంబశివరావు రచించిన ‘ప్రేమానురాగాల పౌర్ణమి పండగ!’ అనే కవితని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]

[dropcap]ప[/dropcap]ర్వదినపు ఆనందాల రోజిది!
నదీ జలమంత పవిత్రమైనది!
కాంతులీనే అన్నయ్యల నుదుట
చెల్లెళ్ళు దిద్దే మంగళతిలకంతో
రోజంతా శోభాయమానమై వెలుగులీనుతుంది!

వసంతాలు.. శిశిరాలు
ఎన్నో ఎన్నెన్నో కాలగర్భంలో..
జీవన ప్రవాహంలో..
కలిసి మాయమై పోయాయి!
బంగారుతల్లీ!
నువ్వెక్కడున్నా..
నీ జ్ఞాపకాల మధురిమలు మాత్రం
నా మది లోయలలో..
కదలాడుతూనే వున్నాయి!

శ్రావణ పూర్ణిమ పర్వదినాన
నాలుగు దశాబ్దాల కావల
నువ్వు కట్టిన ‘సిల్కుదారం’
మిగిల్చిన జ్ఞాపకాలు..
నా ముంజేయి చుట్టూ
ఇప్పటికీ అల్లుకునే వున్నాయి!

నువ్వు కట్టిన సప్తవర్ణాల ‘రాఖీ’
శాశ్వతం కాకపోవచ్చు..
నువ్వు నాకు పంచి ఇచ్చిన
ప్రేమానురాగాలకు ప్రతీకలా –
నేను నీపై పెంచుకున్న
నమ్మకానికి శ్వాసలా..
ఎంతో నాజూకైనది!
నా జీవితకాలంలో తుంచేయలేనిది!!

నువ్వు మాత్రం..
దానిని కేవలం
సిల్కుదారమనే అనుకున్నావు!
కానీ.. నేను మాత్రం
ఆ దారాన్ని నా హృదయబంధంగా..
జీవితమంతా నిలబడే ప్రాణశక్తిగా..
అపురూపమైన భావనను అనుభూతించి..
హిమవత్ పర్వతమంత నమ్మకాన్ని పెంచుకున్నాను!

ఎంత దృఢమైనవైనా –
భౌతికమైన వస్తుబంధాలు..
ఎప్పటికైనా తెగిపోతాయి!
కానీ.. కంటికి కనిపించనిది
ఎవరి చేతికి దొరకనిది
హృదయ బంధమే కదా!
దానిని ఎవరు తుంచేయగలరు!?

సిరిసంపదలు.. అధికారాలు
అహంకారాన్ని పెంచుతాయి!
అంతస్తులు.. ఆస్తులు
అనుబంధాలను దూరం చేస్తాయి!
అన్నాచెల్లెళ్ళ ఆత్మీయ బంధానికి..
జీవిత కాలమంతా
ఒకరికొకరం
తోడు నీడగా వుండామనే ప్రేమ భావనకు..
ప్రతీకగా నిలిచేది
రక్షాబంధన మొక్కలే కదా!
ఇదిగో..
ఈ రోజు కూడా..
నా జ్ఞాపకాల దొంతరలో
గత సంవత్సరం లాగే కలిసిపోయింది!
మళ్ళీ వచ్చే శ్రావణ పూర్ణిమ దాకా
నువ్వు పంచి ఇచ్చిన
జ్ఞాపకాలను అనుభూతిస్తూ..
బ్రతుకు బరువును భారంగా మోస్తూ..!?