క్విల్ట్

రాజ్ బోస్టన్ రాడని నిర్థారించుకున్నాను.

ఎమిలీ కోసమని ఫస్ట్ క్లాస్ టిక్కట్లు తీసుకున్నాను, కాస్త ఖరీదయినా.

కొన్న తరువాత రాజ్‌కి ఆ ప్రయాణం వివరాల ఈమెయిల్ పంపాను.

రాజ్ దానికి జవాబివ్వ లేదు. తరువాత టెక్స్ట్ మెసేజ్ పంపాను.

మా అమ్మకి మెసేజ్ ఇస్తే కాల్ చేసింది. నేను వెళ్ళడం తనకి సంతోషంగా ఉందని చెప్పింది. ముఖ్యంగా మామీ కోసం.  తనకీ రావాలని ఉంది కానీ, రాలేననీ, తను మెక్సికో వెళుతున్నాననీ చెప్పింది.

సర్‌ప్రైజ్ ఇవ్వాలని, మామీకి చెప్పొద్దనీ అమ్మకి చెప్పాను. క్రిస్‌మస్ దగ్గరకొచ్చాక చెప్పాలన్నది నా ఆలోచన.

ఇంటికొచ్చాక ఎందుకిలా చేసావని? – రాజ్‌మాటల యుద్ధం మొదలు పెడతాడనీ అనుకున్నాను.  ఫస్ట్ క్లాస్ టిక్కట్లు ఎందుకు అంటాడనుకున్నా.

ఏమీ ఎరగనట్లే ఉన్నాడు. నేనే ఉండ బట్టలేక అడిగాను – బోస్టన్ ప్రయాణం మెయిల్ చూసావాని.

చూసానన్నట్లు తలూపాడు కానీ ఏమీ మాట్లాడ లేదు.  అతని బాడీ లాంగ్వేజ్‌ లో అసహనం కనిపిస్తూనే వుంది.

మరలా బోస్టన్ ప్రసక్తే రాజ్ నా ముందర ఎత్త లేదు.

ఫోన్ మ్రోగింది.  సిల్వియా టెక్స్ట్ మెసేజ్.

Egodystonics are like water under carpet.

Not just the carpet, the whole house gets damaged.

000

ప్రయాణం ఇంకో వారం ఉందనగా – మామీకి క్రిస్‌మస్ గిఫ్ట్ ఏం కొనిస్తే బావుంటుందని రాజ్‌ని అడిగాను. ఏమో అన్నట్లు భుజాలు ఎగరేసాడు. మరలా రెట్టించాను.

“ఆవిడకేం ఇష్టమో నాకేం తెలుసు…? నన్నడిగితే ఓ అమేజాన్ గిఫ్ట్ కార్డ్ కొనియ్యి.

ఆవిడకి నచ్చినవి ఆర్డర్ చేసుకుంటుంది. కదలక్కర్లేకుండా ఇంటికి డెలివర్ చేస్తారు…” అన్నాడు.

మామీకి ఆస్తమా వుంది. బ్లూ యెయిర్ ఫిల్టర్ కొనిస్తే బావుంటుందనిపించింది.

ఇంటర్‌నెట్‌లో ఆర్డరిచ్చి,  క్రిస్మస్ ముందు రోజు డెలివరీ చెయ్యాలని ఆర్డర్ పెట్టాను.

ప్రయాణం దగ్గర పడింది. రాజ్ నన్నూ ఎమిలీనీ శాన్‌ఫ్రాన్‌సిస్కో ఎయిర్‌పోర్టులో విమానం ఎక్కించాడు. తను కూడా వస్తే బావుండేదనిపించింది. అదే అన్నాను. తను నవ్వేసాడు తప్ప జవాబివ్వ లేదు. నేనెక్కిన ఫ్లైట్ మధ్యాన్నం నాలుగు గంటలకి చేరుకుంటుంది.  వెళుతూ వెళుతూ ఎమిలీ జాగ్రత్తని పదే పదే చెప్పాడు రాజ్!

నాకు క్రిస్‌మస్ ముఖ్యమైన పండగ. నాకెన్నో జ్ఞాపకాలు ఉన్నాయి. ముఖ్యంగా మామీతోనూ, మా అమ్మా, నాన్నలతోనూ. క్రితం సారి ఫీనిక్స్ నుండి మా అమ్మ ఇక్కడికే వచ్చింది.

ముఖ్యంగా ఈ క్రిస్‌మస్‌కి రాజ్ రాకపోవడం బాధ కలిగింది.

మొదటి సారి నాకు తెలిసింది – కల్చరల్ డిఫరెన్స్ అంటే.

వెళ్ళేటప్పుడు మామీకి ఒక అయిదొందల డాలర్ల అమేజాన్ గిఫ్ట్ కార్డ్ కొనిచ్చాడు రాజ్.  మామీకి తప్పకుండా ఇస్తానని చెప్పాను.

నన్ను చూడగానే మామీ ఎంతో సంతోషించింది. ఎమిలీని చూసాక ఆమె ఆనందానికి అవధుల్లేవు. మామీ ఇల్లు చూడగానే నాకు ప్రాణం లేచొచ్చినట్లయ్యింది. నేను హైస్కూల్ వరకూ బిల్లరికాలోనే చదివాను.  ఆ ఇంటితో నా అనుబంధం మాటలతో చెప్పలేను. ఒక్కసారి ఇల్లంతా కలియ తిరిగాను.

ఇంటి వెనుక యార్డ్‌లో చిన్నప్పుడు మాకోసం మామీ కట్టించిన ఊయల ఇంకా అలాగే ఉంది.

నేను వస్తున్నానని తెలిసి ఓపిక లేకపోయినా క్రిస్‌మస్ ట్రీ అలంకరించింది.

ఇల్లంతా రంగు రంగు దీపాలు పెట్టింది. ఎందుకు ఇదంతా అనంటే – ఇవన్నీ తను చేయలేదనీ, పని వాళ్ళ చేత చేయించాననీ అంది.

మామీకి సాయంగా ఒక నానీ వస్తుంది రోజూ. ఒక్కోసారి అక్కడే ఉంటుంది కూడా. నానీ పేరు నాన్సీ. నాకూ ఇంతకుముందు పరిచయమే.  మామీ ఆరోగ్యం అంతంత మాత్రంగా ఉందనీ, ఆస్తమా ఎక్కువగా ఉంటుందనీ చెప్పింది.  మామీని చూస్తే బాధ కలిగింది. బక్క చిక్కిపోయింది. కళ్ళల్లో ఇదివరకటి కాంతి లేదు.

రాజ్ రాలేదని మామీ కాస్త చిన్నబుచ్చుకుంది.

పని వల్ల రాలేకపోయాడనీ, వాళ్ళ పేరెంట్స్‌ని వదిలి రాలేక పోయాడనీ సర్ది చెప్పాను.

మాటల్లో నా మ్యారేజ్ లైఫ్ ఎలా వుందని అడిగింది మామీ.

ఏం చెప్పను? – బావుందీ; అప్పుడప్పుడు లేదు. ఇదే చెప్పాను.

బలంగా నిట్టూర్చింది మామీ.  కాసేపు ఏమీ మాట్లాడ లేదు.

చెప్పడం ఇష్టం లేకపోతే మామీ పొడిగించదు. నాకు చిన్నప్పటినుండీ అలవాటే.

మా అమ్మకీ, నాన్నకీ మధ్య గొడవలు జరుగుతున్నప్పుడు కూడా మామీ ఏమైందని అడగలేదు. ఆ వ్యవహారంలో తలదూర్చ లేదు. మౌనంగా బాధపడడం తప్పించి.

“మామీ! రాజ్, నేనూ ప్రేమించుకున్నాం. మనిషి మంచివాడే. కానీ పెళ్ళికి ముందు కనిపించని ఒక తెర పెళ్ళయ్యాక పెద్దగా గ్లోరిఫై అయ్యింది. అదీ కల్చరల్ డిఫరెన్స్. 

రాజు వెజిటేరియన్! చికెన్, ఫిష్ తింటాడు.  నా గురించి నీకు తెలుసు కదా!

ఎమిలీ పుట్టాక సాయంగా వాళ్ళ పేరెంట్స్ వచ్చారు. వాళ్ళు పూర్తి వెజిటేరియన్స్. వాళ్ళున్నంత కాలం మీట్ వండద్దని చెప్పాడు. అలాగే అని అక్కడికీ సర్దుకున్నాను.  వాళ్ళ పద్ధతులూ అవీ కొంచెం విచిత్రంగానే ఉన్నాయి. చాలా ఇబ్బందిగా ఉంది నాకు. అలా అని పైకి చెప్పలేను.

ఎమిలీకి గెర్బర్ ఫుడ్ పెట్టేదాన్ని. ఓ రోజు  వర్కుకెళుతూ ఆవిడకి గెర్బర్ ఫుడ్ పెట్టమని ఇచ్చాను. ఆవిడకి ఇంగ్లీషు అంతగా రాదు. ప్రతీదీ ఒకటికి రెండు సార్లు చెప్పాలి.  ఇంటికొచ్చాక రాజ్ నామీద చికాకు పడ్డాడు – వాళ్ళమ్మకి మీట్ ఫుడ్ ఇచ్చి ఎందుకు ఎమిలీకి పెట్టమన్నావని.

అది ఎమిలీ కి పెట్టే  ఫుడ్. ఆవిడకేమీ నేను తినమని చెప్పలేదుగా?

మెల్లగా మాటల యుద్ధం మొదలయ్యింది.  తన పేరెంట్స్‌ని నేను గౌరవించడం లేదంటాడు. ఇదీ అని చెప్పలేను కానీ, వాళ్ళకి నాతో కంఫర్ట్ జోన్ లేదు. నాక్కూడా.  ఇదొక్కటే కాదు. చాలా వున్నాయి.  రాజ్‌తో గొడవపడడం ఇష్టం లేదు.  తనేమన్నా వాదించను. 

ఈ ప్రయాణం కూడా వద్దని అన్నాడు. అందుకే రాలేదు…”  – చెప్పకూడదనుకున్నా ఆపుకోలేకపోయాను.

మామీ ఏమీ అనలేదు. గట్టింగా నవ్వేసింది.

నన్ను దగ్గరగా తీసుకుంది – “యిట్ విల్ బి ఆల్  రైట్…!” అని మాత్రం అంది.

నాలో నేను సతమవుతున్న బాధకి మామీ  వెంట్‌లా అనిపించింది.

మనసులో ఉన్నదంతా కక్కేసాను.

క్రిస్‌మస్ ఈవ్ రేపనగా ఓ రోజు రాత్రి డోర్ బెల్ మ్రోగింది.

ఇంత రాత్రి ఎవరా అని తలుపు తీసి చూస్తే రాజ్.

రాజ్ వస్తాడని నేను కల్లో కూడా ఊహించలేదు.

ఒక్క ఉదుటన వెళ్ళి కావలించుకున్నాను. కళ్ళ నీళ్ళొచ్చాయి.

నా ఆనందానికి అవధుల్లేవు.  రాజ్‌ని చూసి మామీక్కూడా.

పగలూ, రాత్రీ లేదు – సిల్వియా మరో టెక్స్ట్ మెసేజ్.

Hugs are warm; they break the ice with a simple touch.

000