[తెలుగు సామెతల ఆధారంగా అల్లిన చిన్న కథల ఫీచర్ నిర్వహిస్తున్నారు శ్రీమతి మద్దూరి బిందుమాధవి.]
తానొకటి తలిస్తే దైవమొకటి తలచాడు
[dropcap]మ[/dropcap]నిషి అన్నీ తన ఇష్టప్రకారమే జరుగుతుందని.. జరిపించుకునే తెలివి, సత్తా తనకున్నాయని భావిస్తాడు. కొందరికి మాత్రమే అలా అనుకున్నవి జరుగుతాయి. చాలా మంది విషయంలో చదువు, పెళ్ళి, జీవితం అనుకున్న పంథాలో కాక వేరే విధంగా జరుగుతాయి.
అందమైన భార్య కావాలని కోరుకున్న వ్యక్తి కారణాంతరాల వల్ల ఒక అనాకారిని జీవిత భాగస్వామిగా స్వీకరించవలసి రావచ్చు! కొందరికి అనుకున్న దాని కంటే మెరుగుగా ఉండచ్చు.. మరి కొందరి విషయంలో పూర్తి విరుద్ధంగా జరగచ్చు.
ఇంజనీరింగ్ చదవాలనుకుని డాక్టర్స్ అయిన వారుంటారు. పెద్ద సాంకేతిక విద్యలు చదివి సంబంధమే లేని సంగీత కళాకారులుగా.. నటులుగా.. తమది కాని రంగంలో పారిశ్రామికవేత్తలుగా స్థిరపడతారు.
అలాంటప్పుడు ఈ సామెత వాడతారు.
***
పిడబ్ల్యుడిలో ఇంజనీర్‌గా పని చేస్తున్న కుటుంబరావు గారి ప్రథమ సంతానం శ్రియ. తరువాత నాలుగైదేళ్ళ తరువాత వరుసగా పుట్టిన పిల్లలు రఘు.. ప్రతాప్.
కుటుంబరావు గారికి కూతురు శ్రియ అంటే పంచ ప్రాణాలు.
తను ఇంట్లో ఉన్నంత సేపు కూతురిని ఏదో ఒక కారణంతో పిలిచి పక్కన కూర్చోపెట్టుకుని కబుర్లు చెబుతూ ఉంటాడు.
“అమ్మాయి మ్యాథ్స్ పీజి కోసం చెన్నై ఐఐటిలో చేరతానంటోందండి” అన్నది సావిత్రి.
“దాన్ని చూడకుండా నేనుండలేను అని నీకు తెలుసు కదా సావిత్రీ. ఏదో ఒకరకంగా నచ్చ చెప్పాలి కానీ.. నువ్వు కూడా దానితో చేరి తాళం వేస్తే ఎలా” అన్నారు.
“నాన్నా ప్రీమియర్ సంస్థల్లో చదివితే ఆ విలువే వేరుగా ఉంటుంది! మా ఫ్రెండ్‌కి మైక్రో బయాలజీలో సీట్ వచ్చింది. మేమిద్దరం కలిసి ఒకే రూంలో ఉంటాం. చెన్నైకి కలిసి వెళ్ళి కలిసి రావచ్చు. నేనేం ఒంటరిగా ఉండక్కరలేదు. ప్లీజ్ నాన్నా” అన్నది.
“ఇక్కడ ఉస్మానియా యూనివర్సిటీలో చేరితే హాయిగా ఇంట్లోనే ఉండి వెళ్ళి రావచ్చు. ఎక్కడైతే ఏముందమ్మా? అంతా నీ తెలివితేటలే కదా” అన్నారు కుటుంబరావు గారు.. కూతురి చెయ్యి తన చేతిలోకి తీసుకుంటూ.
***
“ఏమండీ, మొన్న బొమ్మల కొలువు పేరంటంలో ఒక పెద్దావిడ కలిసింది. తన మనవడికి సంబంధం కోసం తెలిసిన వారందరి దగ్గర వాకబు చేస్తోందిట. ఆ అబ్బాయి రిలయన్స్ కంపెనీలో పని చేస్తున్నాడుట. అమెరికా వెళ్ళే ఆసక్తి లేని అమ్మాయిల కోసం వెతుకుతున్నారుట. ఇంజనీరింగ్ పూర్తయి.. సాఫ్ట్‌వేర్ ఉద్యోగం చేసే ఆడపిల్లలైతే.. రేపో మాపో ప్రాజెక్టని అమెరికా వెళ్ళటానికే ఇష్టపడతారు. అందుకని ఇంజనీరింగ్ చదువు కాని అమ్మాయిల కోసం వెతుకుతున్నారుట.”
“మమ్మల్ని పేరంటానికి పిలిచిన ఆవిడ.. మన అమ్మాయి గురించి చెప్పింది. ఆ పెద్ద ఆవిడ నా దగ్గర కూర్చుని మాట్లాడి తన వివరాలు చెప్పి.. మన వివరాలడిగింది. ఆ సంబంధం కనుక్కుందామా” అన్నది సావిత్రి.
“ఇప్పుడే దాని పెళ్ళికి తొందరేముంది. ఈ కాలం ప్రమాణాల్లో అది ఇంకా చిన్న పిల్లే. పైగా మొన్నే కదా పీజిలో చేరింది. హాయిగా చదువుకోనీ దాన్ని. ఇప్పటి నించీ అత్తగారు.. బాధ్యతలు.. ఆరళ్ళు..” అన్నాడు కుటుంబరావు గారు.
“నాకు ఆ ఈడుకి పెళ్ళి అవలేదా? మీ చెయ్యి పుచ్చుకు మీ ఇంటికి రాలేదా? మీది మరీ చోద్యం.. మీ అమ్మాయి అయితే ఒక లెక్క.. పరాయి అమ్మ కన్న పిల్ల అయితే ఒక లెక్కానా” అన్నది నవ్వుతూ!
“మీ నాన్న ముగ్గురికి చెయ్యాలి కనక తొందర పడ్డారు. నాకేముంది ముచ్చటగా ఒక్క కూతురు. నా కూతురికి రాజా లాంటి సంబంధం వస్తుంది. రెండేళ్ళాగి దాని చదువు అయ్యాక చూద్దాంలే” అని పేపర్లో తల దూర్చేశాడు.
ఈ మధ్య కుటుంబరావు గారికి క్యాంపులెక్కువయ్యాయి. నెలలో మూడొంతులు బయట ఊళ్ళల్లోనే ఉంటున్నారు. ప్రభుత్వ ప్రాజెక్ట్స్ పని ముమ్మరంగా ఉంటోంది.
ఇంటి బాధ్యత అంతా సావిత్రే చూసుకుంటోంది.
రెండేళ్ళు ఇట్టే గడిచిపోయి శ్రియ పీజి అయిపోయింది. క్యాంపస్ సెలెక్షన్‌లో ఉద్యోగం వచ్చింది. చేరతానని తండ్రితో చెబితే..
“ఉద్యోగంలో చేరితే అలిసిపోతావమ్మా. పెళ్ళి సంబంధాలు చూస్తున్నాం. ఆ అబ్బాయి ఒక చోట, నువ్వొక చోటా అయితే ఇబ్బంది పడతారు. ఒకసారి ఉద్యోగంలో అంటూ చేరాక అతనున్న చోటికి నువ్వు మారాలా.. నువ్వున్న చోటికి అతను రావాలా అనే పంతాలు వస్తాయి. సమస్యని అంత దూరం ఎందుకు తీసుకెళ్ళటం” అన్నారు.
శ్రియ సంబంధాల వేటలో భాగంగా ఆన్‌లైన్ పెళ్ళిళ్ళ బ్యూరోలో వివరాలు రిజిస్టర్ చేశారు. శ్రియ వివరాలు నచ్చి ఫోన్ చేసిన పెళ్ళికొడుకులెవ్వరూ కుటుంబరావు గారికి నచ్చలేదు. వీళ్ళకి నచ్చిన సంబంధాలు అవతలి వారికి నచ్చట్లేదు.. పిల్ల ఉద్యోగం చెయ్యట్లేదని.. వేరే దేశాలు పంపించటం ఇష్టం లేదంటున్నారని వగైరా వగైరా కారణాలతో..
అలా కాలం నడుస్తూ ఉండగా.. ఈ మధ్య కుటుంబరావు గారికి తరుచూ దగ్గు.. అడపా దడపా జ్వరం రావటం జరుగుతోంది. “క్యాంపులు ఎక్కువ అవటం వల్ల మీ ఆరోగ్యం దెబ్బ తిన్నది రావు గారూ. మీ సమస్య టీబి. బలమైన ఆహారం తీసుకుంటూ.. మంచి మందులు వాడుతూ.. రెస్టుగా ఉంటే తప్ప కోలుకోవటం కష్టం” అన్నారు డాక్టర్ సంపత్.
కుటుంబరావు గారు ఊళ్ళోనే ఆఫీసుకి వెళ్ళొస్తున్నారు.
“సావిత్రీ ఈ విషయం పిల్లలకి తెలియనివ్వకు.. ముఖ్యంగా నా చిట్టి తల్లికి. అది బెంగ పడుతుంది. ఈ ఏడు ఎలాగోలా దాని పెళ్ళి చేసేస్తే.. మగ పిల్లలు ఎలాగోలా బతికేస్తారు” అన్నారు.
కుటుంబరావు గారికి అనారోగ్యం వచ్చి చూస్తూ చూస్తూ ఆరు నెలలు గడిచాయి. పిల్ల పెళ్ళికి అనువైన సంబంధం కుదరలేదని మనోవ్యధ పట్టుకుంది కుటుంబ రావు గారికి. ఆ దిగులుతో ఆరోగ్యం మరింత దిగజారింది. ఏ మందులు ఆయన రోగాన్ని నయం చెయ్యలేక పోయాయి.
ఏ విషయాన్నైనా దాచచ్చు కానీ శరీరంలోని అనారోగ్యాన్ని కుటుంబ సభ్యుల ముందు దాచటం కష్టం! శ్రియకి నాన్నగారి టీబి గురించి.. ప్రస్తుత ఆరోగ్య పరిస్థితి గురించి స్పష్టంగా తెలుసు. పైకి మాట్లాడితే ఆయన ఇంకా దిగులు పడతారని గుంభనంగా తిరుగుతోంది.
“అమ్మా.. బంగారు తల్లీ నా ఆరోగ్యం ఇప్పుడు చాలా నయంగా ఉంది. ఎటు పోయి ఎటొచ్చినా ఇంటికి పెద్ద కూతురిగా తమ్ముళ్ళని జాగ్రత్తగా కనిపెట్టుకుని ఉండమ్మా! రఘు ఇంజనీరింగ్ ఇంకో ఏడాది అయితే అయిపోతుంది. వాడికి మంచి ఉద్యోగమే వస్తుంది. ప్రతాప్ ఇంకా మొదటి సంవత్సరంలోనే ఉన్నాడు. వాళ్ళ చదువులు పూర్తయ్యేవరకు నీకు కొంచెం భారంగా ఉండచ్చు. నా పిఎఫ్, గ్రాచ్యుయిటీ వాళ్ళ చదువులకి సరిపోవచ్చు.”
“పెళ్ళికి ముందు మీ అమ్మ ఉద్యోగం చేస్తుంటే నేనే మానిపించాను. మిమ్మల్ని పోషించటానికి.. తన జీవితంలో ఏర్పడే శూన్యం నించి బయటపడటానికి ఇన్నేళ్ళ తరువాత ఇప్పుడు మళ్ళీ ఉద్యోగంలో చేరలేదు.”
“నిన్ను కూడా ఉద్యోగంలో చేరద్దని నేనే ఆపాను. నా మాటని నువ్వు, మీ అమ్మ కూడా గౌరవించారు. నేనే తప్పు చేశాను. కానీ ఇప్పుడు.. ఈ స్థితిలో మిమ్మల్నందరినీ నిరాధారంగా చేసి వెళుతున్నాను.”
“అన్నీ మనమనుకున్నట్టు జరగకపోవటమే జీవితం! ఎప్పుడు ఎలాంటి పరిస్థితులు ఎదుర్కోవాలో తెలియనివ్వనిదే జీవితమంటే! ఎట్టి పరిస్థితుల్లోను ధైర్యాన్ని పోగొట్టుకోవద్దు.”
“తానొకటి తలిస్తే దైవమొకటి తలుస్తుంది” అంటారు పెద్దలు.
“నా చిట్టి తల్లికి బంగారం లాంటి వరుడ్ని తెచ్చి పెళ్ళి చేసి నా కళ్ళ ముందే ఉంచుకోవాలనుకున్నాను. అలా ఆలోచించే క్రమంలో తెలియకుండా పెద్ద పొరపాటే చేశాను. నా తప్పుకి నన్ను క్షమిస్తావా అమ్మా” అన్నారు.
“నాన్నా అలా మాట్లాడకండి. మీరు మంచి ఉద్దేశంతోనే ఆలోచించారు. మమ్మల్ని ప్రేమతో పెంచారు. మంచి-చెడు నేర్పారు. అనుకోని పరిస్థితులు ఎదురవ్వటమే జీవితమని మీరే చెప్పారుగా నాన్నా. అమ్మని, తమ్ముళ్ళని బాగా చూసుకుంటానని మాటిస్తున్నాను నాన్నా” అన్న కూతురు మాట చెవిన పడిన మరుక్షణం కుటుంబరావుగారి ప్రాణాలు అనూహ్యంగా గాలిలో కలిసిపోయాయి.
***
కుటుంబరావు గారు శివైక్యం అయి నెల రోజులు గడిచింది.
ఆయన సహోద్యోగి.. శ్రేయోభిలాషి పట్టాభిరామయ్య సలహా మీద.. లాంఛనాలు అన్నీ పూర్తి అయ్యాక శ్రియ కుటుంబరావు గారి ఆఫీసులో compassionate grounds లో ఉద్యోగానికి దరఖాస్తు పెట్టింది.
శ్రియకి వయసు ముప్ఫై దాటింది. అప్పటి వరకు ఉద్యోగానుభవం లేదు. ఏ ఇంజనీరింగో చదివి ఉంటే అందుకు తగిన శాఖలో వేసేవారు. ఏ కంప్యూటర్ డిప్లొమానో చేసి ఉంటే ఐటి శాఖలో వేసేవారు. అదీ ఇదీ కాకుండా.. ఆమె చదివిన మ్యాథ్స్ సబ్జక్ట్‌కి ఆ ఆఫీసులో అకౌంట్స్ శాఖలో జూనియర్ పోస్ట్‌లో వేశారు.
‘నాన్నా, మా ఫ్రెండ్స్ అందరికి టైపింగ్ వచ్చు. నేను నేర్చుకుంటాను’ అంటే ‘వద్దమ్మా.. నా కూతురు క్లరికల్ జాబ్ చెయ్యాల్సినంత అగత్యం ఏముంది’.. అన్న నాన్న ఆఫీసులోనే గుమాస్తాగా చేరాల్సి వచ్చింది అనుకుంది శ్రియ మనసులో!
నీడ పట్టున తల్లిదండ్రుల ప్రేమాభిమానాల మధ్య హాయిగా సాగిపోతున్న శ్రియ బతుకు ఇప్పుడు రోడ్డున పడింది. తల్లిని, తమ్ముళ్ళని చూసుకోవలసిన బాధ్యత తన భుజస్కంధాల మీదికెత్తుకోవలసి వచ్చింది. పెళ్ళి గురించి ఆలోచించే పరిస్థితే లేదు.
“ఓడలు బళ్ళు అయ్యాయమ్మా.. పెళ్ళి చేసి పంపించవలసిన ఒక్కగానొక్క కూతురు నెత్తి మీద మమ్మల్ని పోషించాల్సిన బాధ్యత పెట్టాం. నేను కూడా నా డిగ్రీ పుస్తకాలు దులిపి నెమ్మదిగా ట్యూషన్స్ చెప్పటం మొదలుపెడతాను. ఇంటికి ఆసరా అవుతుంది.”
“రెండేళ్ళల్లో మన జీవితాలు గాడిన పడతాయని ఆశిస్తున్నాను. కాలాతీతమైనా మన పరిధిలో మంచి సంబంధం చూసి నీకు పెళ్ళి చేస్తే నాన్న గారి ఆత్మ శాంతిస్తుంది” అన్నది మనస్ఫూర్తిగా కూతురిని దగ్గరకి తీసుకుని.
