[box type=’note’ fontsize=’16’] విలువలున్న మానవజాతికీ, క్షుద్రశక్తులున్న మాంత్రికులకీ…. అంటే మంచికి చెడుకి మధ్య జరిగే పోరాటాన్ని ఒక స్పేస్ ఒపెరా ఫాంటసీ సైన్స్ ఫిక్షన్ నవలగా అందిస్తున్నారు డా. చిత్తర్వు మధు. తెలుగు సేత: కొల్లూరి సోమ శంకర్. [/box]
అధ్యాయం7: “సౌర” తీవ్రవాదం
[dropcap]ఆ[/dropcap]ధునిక కాలపు ఏరియా 001 లోని న్యూ హోప్ సిటీ ఇప్పటికీ ఆకాశహార్మ్యాలు, భారీ బహుళ అంతస్తుల భవనాలు ఉన్న నగరం. అవి విశాలమైనవి. నగరంలోని ఎక్స్‌ప్రెస్ హైవేలు పరిశుభ్రంగా ఉంటాయి, వీధులు అత్యంత శుభ్రంగా ఉంటాయి. అందమైన తోటలు, సరస్సులు ఉన్నాయి. అది డిసెంబర్ నెల. చలికాలం. గత రాత్రి కురిసిన మంచుతుఫాను వల్ల రోడ్లపై పేరుకుపోయిన మంచును యాంత్రిక రోబోలు తొలగిస్తున్నాయి. ఎక్స్‌ప్రెస్ హైవే మీద నేలకి ఎగువగా అత్యంత వేగంతో కార్లు దూసుకుపోతున్నాయి. అవి వాయిస్ కమాండ్స్‌తో నడపబడుతున్నాయి.
కాసేపటికి కెప్లర్ గ్రాండ్ షెరటాన్ హోటల్ కనబడింది. ఒకప్పటి మన్‌హాటన్ లోని 36వ వీధిలో ఉంది. ఇప్పుడు దీన్ని ఏరియా 001లో ‘సబ్ ఏరియా ఎ’ అని పిలుస్తున్నారు. ఒక సైన్ బోర్డ్ చూస్తే ఈ విషయాలు తెలిసాయి.
రిసెప్షన్ వద్ద మా పేర్లు నమోదు, మా వివరాలు వ్రాసుకోడం పూర్తయ్యాక, హోటల్ సిబ్బంది లిఫ్ట్‌లో మమ్మల్ని 24వ అంతస్తులో ఉన్న మా గదికి తీసుకొచ్చారు. సెక్యూరిటీ చెక్ ఎంతో పకడ్బందీగా ఉంది. మా పాస్‌పోర్టులు, వీసా, ఎర్త్ కౌన్సిల్ పంపిన ఉత్తరాలను పరిశీలించడమే కాకుండా మా వేలిముద్రలు తీసుకున్నారు, డిఎన్‌ఎ పరీక్ష చేశారు.
“మిస్టర్ హనీ! ఏరియా 001కి స్వాగతం” అంది రిసెప్షన్ కౌంటర్‌లో ఓ అందమైన అమ్మాయి. “నా పేరు మార్గరెట్. వంద నక్షత్రాల స్థాయి కలిగిన పిసియుఎఫ్ దంపతులు మాకు అతిథులుగా ఉండడం సంతోషంగా ఉంది. మీకు కావలసినవన్నీ మీ గదిలోనే లభ్యమవుతాయి. లేదా రిసెప్షన్ కోస 0 డయల్ చేయండి. మీ రోబోని ఉచితంగా ఛార్జ్ చేసుకోవచ్చు. అయితే మీ రోబో హోటల్ కంప్యూటర్లు ఉపయోగించడానికి మాత్రం పరిమితమైన అనుమతులిస్తాం” అంటూ నవ్వింది. “డాటా ట్రాన్స్‌ఫర్ చేయడానికి వీల్లేదు” అంది.
దొంగతనం అనే మాటకి ఇది సభ్యోక్తి. నా రోబో అరుణగ్రహం నుంచి దిగుమతి అయినది కావడంతో అది, తమ డేటాని సంగ్రహిస్తుందేమోనని వాళ్ళ అనుమానం. నాకు బాగా తెలుసు. యురేకస్ ఈ పాటికే ఈ హోటల్ ప్రాంగణాన్ని ఇన్‌ఫ్రా రెడ్ ఫొటో తీసి ఉంటుంది, హోటల్‍లోని అన్ని సిస్టమ్స్‌ని నిశ్శబ్దంగా మ్యాప్ చేసే ఉంటుంది.
గది చాలా విశాలంగా ఉంది. పై నుంచి చూస్తే కింద సబ్ ఏరియా 03 కనబడుతోంది. రోడ్డు కిరువైపులా ఎత్తుగా ఉన్న అపార్టుమెంట్లు ఉన్నాయి. కొన్ని అపార్ట్‌మెంట్లలో యాభై, అంతకు మించి అంతస్తులు ఉన్నాయి. అవి మేఘాల్లో దాగున్నాయి.
యురేకస్ 7776 రోబోల గదికి వెళ్ళింది. అది నాతోనూ ప్రకృతితోనూ మా గదిలో ఉండలేదు.
“మాస్టర్, నేను రోబో అనెక్సర్‌లో ఛార్జ్ చేసుకుంటాను. అవసరమైనప్పుడు మీ దగ్గరున్న మొబైల్ కాలర్‌తో నన్ను పిలవండి” అంది.
***
“వావ్! మనం కొత్త ప్రపంచంలో ఉన్నాం. అద్భుతం” అంది ప్రకృతి.
“ఆమ్రపాలి నుంచి అమెరికాకి! మన ప్రస్థానం గొప్పగా ఉంది!” అన్నాను.
“నిజం చెప్పాలంటే మార్స్ నుంచి ఏరియా 001కి, హనీ! నువ్వు సాధించావు” అంటూ నన్నుపెదాలపైముద్దాడింది సంతోషంతో.
ఈ అనుకోని విజయపు సంతోషాన్ని కలిసి పంచుకుంటున్న ఆనందపు క్షణాలను భగ్నం చేస్తూ తెల్లటి గది గోడల మీద కొన్ని సందేశాలు కనబడ్డాయి. కనబడని స్పీకర్ల నుంచి మంద్రస్వరంలో సంగీతం వినబడింది. చలి సాయంత్రపు వాతావరణాన్ని క్లయిమేటైజర్లు వెచ్చగా మారుస్తున్నాయి.
కాసేపు సేద తీరిన అనంతరం, టాప్ ఫ్లోర్ రెస్టారెంట్‌కి వెళ్ళి భోజనం చేయాలనుకున్నాం. గది నుంచి బయటకు వచ్చి ఎక్స్‌ప్రెస్ ఎలివేటర్‍లో ప్రవేశించాం.
సాగదీసిన ముఖం, మొనదేలిన చెవులు, తలపైన ఒక యాంటీనా, కళ్ళకి ఆకుపచ్చ కళ్ళజోడు ధరించిన ఓ బట్టతల మనిషి అప్పటికే లిఫ్ట్‌లో ఉన్నాడు. ముదురు మెటాలిక్ స్టీల్ బూడిద రంగు స్యూట్, బటన్డ్ జాకెట్, బిగుతైన ట్రౌజర్స్ ధరించి ఉన్నాడతను. అతని పక్కన ఓ మహిళ ఉంది. ఆమెది ఉంగరాల జుట్టు. ఆమె తలపైన ఒక యాంటీనా ఉంది. ఆకుపచ్చ కళ్ళజోడు పెట్టుకుని ఉంది. మెటాలిక్ స్టీల్ గ్రే స్యూట్ ధరించి ఉంది.
యురేకస్‌ని రోబో అనెక్సర్ నుంచి పిలవడం నేనూ, ప్రకృతీ ఇద్దరం మర్చిపోయాం. లేదంటే ఈపాటికి గగుర్పాటు కలిగించే ఈ జంట గురించి వివరాలు చెప్పేసేదే.
వీళ్ళు గ్రహాంతరవాసులా?
లిఫ్ట్ వేగంగా కదిలింది. క్షణాల్లో 36వ అంతస్తుకి చేరింది. నేను ప్రకృతికేసి చూశాను. అర్థం చేసుకున్నానన్నట్టు కళ్ళతోనే జవాబు చెప్పి చిన్నగా నవ్వింది.
లిఫ్ట్ ఇంకా పైకి వెడుతుండగా హఠాత్తుగా ఆ మగమనిషి నాకేసి చూశాడు. అతని కళ్ళ జోడు నుంచి ఆకపచ్చని, ఎర్రని కిరణాలు.
ఆ మహిళ అరచేతులు మడిచి, ప్రకృతితో యుద్ధానికి సిద్ధం అన్నటుగా నిలబడింది.
నాకు పరిచితమైన భాషలో మంత్రాలు వినబడడంతో బెదిరిపోయాను. ఆ భాష ప్రాచీన లాటిన్, ఫ్రెంచ్, ఇంకా ఏవో రూపాంతర పదాల మిశ్రిత భాష.
“సెరెబ్రెలాసి మోర్టికామ్! ఒబుంటడో!”
గ్రహాంతర మాంత్రికుడి మరణ శాపం అయ్యుంటుంది. ఆ కిరణాలను తప్పించుకోడానికి నేను గబుక్కున వంగాను. ఇంతలో ప్రకృతి తన అరచేతులతో ఆ ఆకుపచ్చ కిరణాలను ఆపడానికి ప్రయత్నిస్తూ మంత్రాలు చదవసాగింది.
“రిపల్సియో! వాపస్ జావో! మరణం భవతు!!!”
ఆ మనిషి ఎగిరిపడ్డాడు. బట్టతల గోడని గుద్దుకుంది. యాంటీనా విరిగిపోయింది. రక్తం కారుతోంది. గట్టిగా అరుస్తూ విరిగిపడిన చెట్టులా ఆ వ్యక్తి తన పక్కనున్న స్త్రీ మీదకి ఒరిగిపోయాడు.
ఆ స్త్రీ పిల్లిలా గట్టిగా కూతపెట్టి బుసలు కొట్టసాగింది. ప్రకృతి తన ఎడమకాలితో కరాటే కిక్‌లా ఆమె నోటోపై కొట్టింది.
నా ఛాతికి తగిలిన కిరణం తన ప్రభావాన్ని చూపిస్తోంది. నాకు మగతగా ఉంది. అది ఓ మరణ శాపమని నాకు తెలుస్తోంది. భైరవ స్వామినీ, ధరణి మావయ్యని తలచుకుని గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. అంత తీవ్రమైన బాధలోనూ నేనో విషయం గ్రహించాను. శక్తి ప్రయోగానికి భాషా, వ్యాకరణం, ఉచ్చారణలకి పట్టింపు లేదు, కావల్సిందల్లా తమ శక్తి నుంచి ఎదుటివారిపై దాడి చేయాలన్న దృఢమైన సంకల్పం, ఏకాగ్రత మాత్రమే. పదాలు – శక్తి యొక్క కార్యాచరణకి బాహ్యరూపం మాత్రమే. కాబట్టి హిందీ, లాటిన్, ఫ్రెంచ్ భాషల మిశ్రమం గురించి విశ్లేషణలు అక్కర్లేదు, వ్యాకరణం, అర్థాలను పట్టించుకోనవసరం లేదు. ఎదుటివారిని చంపడానికో లేదా వికలాంగుని చేయడానికో శక్తిని ప్రయోగించే ఓ వ్యక్తి యొక్క అంతరంగపు బలీయమైన కోరికకి అనునాదం అది.
దీన్ని సాంకేతిక యుద్ధంలోని వాయిస్ కమాండ్లతో పోల్చవచ్చు. మనిషి నుంచి వచ్చే మౌఖిక ఆజ్ఞల తరంగాలను కార్లు, కంప్యూటర్లు, ఇంకా ఆధునిక కాలపు యంత్రాలు స్వీకరించి అనుసరించడం తెలిసినదే.
నన్ను నేను సంబాళించుకుని, ఆ మగ మనిషి వైపు చూస్తూ “నాశన భవతు.. మరణ ప్రాప్తిరస్తు” అంటూ శక్తిని విసిరాను. నా దృష్టి నీలి రంగు లేజర్ కిరణంగా మారి అతని ఛాతిని తాకింది.
ఇటువంటిదే మరో కిరణం ఆ మహిళనూ తాకింది. ఇద్దరూ క్రింద పడిపోయారు. వాళ్ళ శరీరాలు మండిపోసాగాయి. లిఫ్ట్‌లో ఎర్రని మంటలు వ్యాపించాయి.
లిఫ్ట్ హఠాత్తుగా ఆగిపోయింది. తలుపుల మీద ఎంత గుద్దినా అవి తెరుచుకోలేదు.
ఆ రెండు శరీరాలు పూర్తిగా దగ్ధమై తెల్లని పొగ మమ్మల్ని ఆవరించింది. నేనూ ప్రకృతీ ఆ మంటల్లో మాడిమసై పోతామని అనిపించింది. ఇంతలో ఒక విస్ఫోటనం జరిగింది. లిఫ్ట్ తలుపుకి పెద్ద చిల్లు పడింది. ఏరియా 001 యూనిఫాంలో ఉన్న సైనికుల దృఢమైన చేతులు మమ్మల్ని బయటకు లాగాయి.
“హే, ఆర్యూ ఓకే” అంటూ ఓ మెరైన్ కమాండర్ అమెరికన్ యాసలో అడిగాడు. “లిఫ్ట్‌లో బాంబ్ పెట్టారని భావించాం. అయితే మాంత్రికుల పర్యవేక్షణ కేంద్రం వాళ్ళు మాకో మెసేజ్ పంపారు – ఇక్కడ గ్రహాంతర దుష్ట మాంత్రికులు ఉన్నారని!” అని చెబుతూ, “మీరు బానే ఉన్నారా?” అని అడిగాడా సైనికుడు.
“బానే ఉన్నాం” అంటూ గొణిగాను.
ఇప్పుడు నా శక్తి మొత్తం హరించుకుపోయింది. నా మనసు, శరీరం గాలి పోయిన బుడగల్లా అయిపోయాయి.
“ప్రకృతీ?”
“ఓహ్! దిగులు పడకండి. ఆమె క్షేమంగా ఉన్నారు. మీరిద్దరూ క్షేమంగా ఉన్నారు. ఇక్కడ విశ్వశక్తి ప్రయోగం జరుగుతోందని మాకు సమాచారం అందింది. మేం 30వ అంతస్తునుంచి గబగబా వచ్చాం”
“థాంక్యూ కమాండర్” అన్నాను. “లిఫ్ట్‌లో మంటల్లో కాలి బూడిదై పోకుండా మీరు మమ్మల్ని కాపాడారు.”
“పర్వాలేదు. మేమేమీ ప్రత్యేకంగా చేయలేదు. ఇటువంటి దుష్ట గ్రహాంతర మాంత్రికులను ఈమధ్య తరచూ ఎదురవుతున్నారు, వాళ్ళ సంఖ్య కూడా బాగా పెరుగుతోంది. ఈ మొత్తం పాలపుంతలోకెల్లా నీచులు. మా సొంత పర్యవేక్షణ ఉంది, ఇలాంటి దుష్టులతో పోరాడడానికి మాకూ మంత్రశక్తులున్న సిబ్బంది ఉన్నారు.” గర్వంగా చెప్పాడా అధికారి. పొడుగ్గా దృఢంగా ఉన్న అతని యూనిఫాంపై రకరకాల్ మెడల్స్ మెరుస్తూ ఉన్నాయి. మీసాలను బాగా పెంచాడు. కళ్ళు ఎర్రగా ఉన్నాయి.
“ఎర్త్ కౌన్సిల్ అధికారులు చాలా కోపంగా ఉన్నారు. మిమ్మల్ని గట్టి భద్రత మధ్య నన్నే స్వయంగా తీసుకురమ్మని ఆదేశించారు. వాళ్ళిద్దరూ మిమ్మల్ని చంపడానికే వచ్చారు. ఇప్పుడిక ఏ భయమూ లేదు. టాప్ టెర్రస్ నుంచి మనం కౌన్సిల్ ఆఫీసుకి చాపర్‌లో వెళదాం. మీ గాయాలకి ఆయింట్‍మెంట్ రాస్తే సరిపోతుంది, లేదా ఏదైనా మాత్ర వేసుకున్నా చాలు.”
నేను నా అవయవాలను కదిలించి చూశాను. అన్నీ సరిగ్గానే ఉన్నాయి. ఛాతి మీద చిన్న గాటు, ఎడమ బాహుమూల నుంచి రక్తం కారుతోంది. అక్కడే నన్ను ఆ కిరణం తాకింది. అయితే నా గుండె అక్కడ లేదు.
“నేను బానే ఉన్నాను” అంది ప్రకృతి నీరసంగా. తన నుదుటి మీద కాలిన గాయం. కాస్త యాంటీసెప్టిక్ పొవిడోన్ అయోడిన్ లేదా నొప్పి కోసం ఏదైనా అనల్జెసిక్ వాడితే చాలు. అదే చెప్పాను.
“సరే” అన్నాడా అధికారి. ఒక మెరైన్ ఫస్ట్ ఎయిడ్ బాక్స్‌తో ముందుకు వచ్చాడు. యాంటీసెప్టిక్ అప్లయి చేశాడు. నాడి, బిపి చూశాడు.
సైనిక దుస్తులు ధరించిన ఇద్దరు పొడవాటి వ్యక్తులు ముందుకు వచ్చారు. ఇద్దరికీ గడ్డం ఉంది. “మా పేర్లు జేమ్స్, జాక్సన్. -మెరైన్ పిసియుఎఫ్‌లం. మేం ప్రభుత్వం కోసం విశ్వశక్తిని ఉపయోగిస్తాం. మిమ్మల్ని కాపాడుతాం” అని చెప్పారు.
ఓ మెరైన్ మాకు గ్లాసుతో మంచినీళ్ళు ఇచ్చాడు. మేం తాగాము. “పదండి. టెర్రస్ పైకి వెళదాం. అక్కడే భోజనం చేసి బయల్దేరుదాం. నాలుగు అంతస్తులేగా, నడిచి ఎక్కుదాం” అన్నాడు కమాండర్.
మెరైన్లు మాకు రక్షణగా మా చుట్టూ వలయంలా నడవసాగారు. పిసియుఎఫ్‌లు కనబడని దుష్టశక్తుల నుంచి రక్షిస్తుండగా మేం నాలుగు అంతస్తులు ఎక్కాం.
అక్కడ ఓ పెద్ద ఆలీవ్ గ్రీన్ హెలికాప్టర్ ఆగి ఉంది. దాని రోటార్ బ్లేడ్స్ తిరుగుతున్నాయి.
కాసేపటి తర్వాత మేమా హెలికాప్టర్‌లో న్యూ హోప్ సిటీలోని సబ్ ఏరియా 2లో ఉన్న ఎర్త్ కౌన్సిల్ వారి ప్రధాన కార్యాలయానికి ప్రయాణిస్తున్నాం.
“వెధవలు! ఎక్కడా చూసినా ఈ గ్రహాంతర దుష్ట శక్తులే. రకరకాల ఆకారాలలో, వేర్వేరు రంగులలో వచ్చి మోసం చేస్తున్నారు. వాళ్ళకిక్కడ రహస్య సంఘాలు ఉన్నాయి. సభ్యులంతా ఇక్కడే ఎక్కడో రహస్యంగా దాక్కుని ఉంటారు. కనిపెట్టేస్తారనే భయంతో చాలామంది విశ్వశక్తిని సాధన చెయ్యడం లేదు. ఆఫీసుల్లోనూ, చుట్టుపక్కల గ్రామాల్లోనూ, ఇంకా ఆర్మీలో, ఎయిర్‌ఫోర్స్‌లో కూడా ఉన్నారట. దెయ్యాలు.. వీళ్ళంతా అంగారకుడి మీద నుంచో, ఇంకేవో ఉపగ్రహాల మీద నుంచో వస్తున్నారట. వీళ్ళని…. ! ఇది ఆధునిక సౌర తీవ్రవాదం.. అందరినీ చంపేయాలి… ఏదైనా మార్గముంటే నేను ఆ పనే చేస్తాను….”
హెడ్ క్వార్టర్స్ చేరేవరకూ కమాండర్ ఇలా సణుగుతూనే ఉన్నాడు.
