[box type=’note’ fontsize=’16’] యువత ఆలోచనా ధోరణులకు దర్పణం పడుతూ, వారి ఆకాంక్షలకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తూ ఆనంద్ వేటూరి అత్యంత ఆసక్తికరంగా సృజించిన నవల ‘రాజకీయ వివాహం‘. ఇది 14వ భాగం. [/box]
అధ్యాయం- 14
[dropcap]“అం[/dropcap]తా బాగానే ఉంది కానీ ఇప్పుడు మనం చాలా విషయాల్లో పునరాలోచన చేసుకునే అవసరం కలుగుతోంది” అన్నాడు సిద్ధార్థ, అతను ప్రియాంకతో కలిపి ఇప్పుడే ఒక సమావేశానికి వెళ్లి తిరిగి ఇంటికి వెళ్తున్నాడు. మధ్యదారిలో ప్రియాంకను వాళ్ళ ఇంటిదగ్గర దించివేస్తానని ఆమె వద్దంటున్నా వినకుండా ఆమెతో వస్తున్నాడు, తన కారును డ్రైవర్‌కి ఇచ్చేసి ముందరే పంపించేసింది ఆమె.
“అంటే, ఏ విషయంలో అని నీకు అనిపిస్తోంది?” అడిగింది ఆమె
“ఇప్పుడు నువ్వు ఫాలో అవుతున్న మార్గాలు అన్నిటిలోనూ, నీ స్ట్రాటజీ మార్చుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. ఎందుకంటే పాలిటిక్స్‌లో ముందుకు వెళ్ళాలంటే కేవలం మంచిపనులు చెయ్యడం ఒకటే సరిపోదు, నీ ఇమేజ్ ప్రజల్లోకి చొచ్చుకుని పోయేలాగా ఉండాలి, అంటే నిత్యం ఏ పని చేస్తున్నా కానీ ప్రజలకు నువ్వు గుర్తురావాలి, నువ్వు మాత్రమే గుర్తురావాలి” సునాయాసంగా కార్ నడుపోతూ చెప్పాడు సిద్ధార్థ.
“నువ్వు చెప్తున్నది ఏంటో నాకు అర్థం కాలేదు, మనం అనుకుంటునట్లు అన్ని విధాలుగా ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాము. అందరూ కూడా మన సభలకి వస్తున్నారు, నాకిష్టం లేకపోయినా నువ్వు చెప్పావని కొన్ని పనులు చేస్తూనే వచ్చాను. ఇంకా ఇంతకన్నా ఏమి కావాలి చెప్పు” అర్థం కానట్లుగా అడిగింది ప్రియాంక.
“మరైతే నాచిరెడ్డిగారు ఎందుకు మన నుంచి విడిపోయుంటారని నీకు అనిపిస్తోంది”
“అస్సలు దానికీ ఇప్పటి మన స్ట్రాటజీకి సంబంధం ఏమిటి?” విసుగ్గా అడిగింది
“సంబంధం ఉంది, లేకపోతే ఇప్పటికి కూడా ప్రజలు ఆ విషయం గురించే ఎందుకు మాట్లాడుకుంటున్నారు, అంతేకాకుండా ధన్యా ఇన్ఫ్రాస్ట్రక్చర్స్ వాళ్ళు, అంటే భూషణరావు చెందిన బినామీ కంపెనీల్లో ఒకటి ఇప్పటికే ధరణికోట ఏరియా దగ్గర పనులు ప్రారంభించేసారు. దానికి రాహుల్ కూడా గ్రీన్ సిగ్నల్ ఇచ్చాడు.
ఇన్‌ఫాక్ట్ అతడిని ఇచ్చేలా చేయించాడు భూషణరావు. గతంలో మీ నాన్నగారు ఎలాగ అతని చేతులో కీలుబొమ్మలాగ ప్రవర్తించారో ప్రస్తుతానికి రాహుల్ పరిస్థితి కూడా అంతే, ఆ హనుమంతారావు లాంటి ఒక డమ్మీని సీఎం కింద పెట్టి మొత్తం కధనంతా వెనకనుండి నడిపిస్తోంది. పైలట్ ప్రాజెక్ట్‌గా ఈ వ్యర్థ నిర్వాహణ ప్లాంట్ మన రాష్ట్ర ప్రభుత్వంలో త్వరితగతిన పూర్తిచేసి త్వరలోనే దేశీయ ఇంధన మార్కెట్ మొత్తాన్ని కాప్చర్ చేసే ఆలోచనలో ఉన్నాడు భూషణరావు.
అందుకు సంబధించిన ఇన్ఫ్రాస్ట్రక్చర్ కూడా ఇప్పటికే విదేశీ ట్రాన్సిట్లో ఉన్నట్లుగా సమాచారం. కన్వెన్షనల్ ఎనర్జీ సోర్సెస్ అంతరించిపోతున్న ఈ రోజుల్లో కేంద్రప్రభుత్వం కూడా రానున్న ఈ ప్రత్యామ్నాయ వనరుల మీద దృష్టిపెట్టాలని అనుకుంటోంది, దీనికి తగినట్లుగా బడ్జెట్లో డెబ్బై వేల కోట్లను కేటాయించింది. దీనికి బిడ్డింగ్ పడిన ప్రతీ రాష్ట్రంలో భూషణరావు నలభైకి పైగా ఉన్న తన బినామీ కంపెనీలతో కోట్ చెయ్యించనున్నాడు.
అందుకే మనం ఎట్టి పరస్థితుల్లోనూ ఈ ప్రాజెక్ట్ నిర్మాణం ఆపాలి, నువ్వు చేసే పనులు ప్రభుత్వానికి సహకరించే ఉన్నమాట నిజమే కానీ, ప్రస్తుతానికి ప్రభుత్వమే కీలుబొమ్మగా మారిపోతే ఇంకా నీ లక్ష్యాలు ఎలా నెరవేరతాయి. ఫస్ట్ మన కాళ్ళమీద మనం నడవగలిగినప్పుడు మాత్రమే మనం ఇతరులకి సహాయం చెయ్యగలుగుతాం” ఆమెతో అన్నాడు సిద్ధార్థ. తను తన పనుల్లో నిమగ్నమై ఉన్నప్పుడు, సిద్ధార్థ భూషణరావుకి సంబంధించిన వివరాలు సేకరించడంలో బిజీగా ఉన్నాడు అన్న విషయం ఆమెకు అర్థం అయ్యింది.
“నాతోనే ఉంటూ ఇంత పెద్ద రీసెర్చ్ చేసావ్ కదా, ఇప్పుడు మనం ఏమి చెయ్యాలో అది కూడా నువ్వే చెప్పు” అతనివంక చూస్తూ అంది. ఇంతలో తన ఇల్లు రావడంతో వారి మధ్య సంభాషణ ముగిసింది. అతడిని లోపలి రమ్మని ఆహ్వానించినా అతను చాలా సున్నితంగా తిరస్కరించాడు.
“ఇంతవరకూ నేను చేసినదానికి ప్రతిఫలం రావాలన్న, నువ్వు ఎప్పటినుంచో అనుకుంటున్న, అదే ప్రజలకు స్వశక్తి యొక్క గొప్పతనం తెలియజేయాలి అన్న నీ లక్ష్యం నెరవేరాలి అన్నా ఒక్కటే మార్గం ఉంది” వెళ్ళేముందర ఆమెతో అన్నాడు సిద్ధార్థ.
“ఏమిటది” అర్థం కానట్లుగా అడిగింది
“రాబోయే ఎన్నికల్లో పోటీ చేసి నువ్వు ఈ రాష్ట్రానికి ముఖ్యమంత్రి కావడం” అని చెప్పి అక్కడ నుంచి తన కారు నడుపుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు, అతను వెళ్ళిన వైపే రెప్పవేయకుండా చూస్తూ నిలుచుంది ప్రియాంక.
***
సెంట్రల్ బ్యూరో ఆఫ్ ఇన్వెస్టిగేషన్, సుల్తాన్ బజార్, హైదరాబాద్. ఎప్పుడూ సందడిగా ఉండే ఆ ఆఫీసులో తన కేబిన్‌లో కంప్యూటర్‌లో ఏదో రిపోర్ట్ చదువుకుంటున్నాడు డిప్యూటీ సూపరింటెండెంట్ జగదీశ్వరరావు. చాలా రోజులనుంచి తను ఎంతో కష్టపడి సేకరించిన ఇన్ఫర్మేషన్ అంతా తన టేబుల్ చుట్టుపక్కల చిన్న చిన్న స్టిక్ నోట్స్‌గా అతికించబడి ఉన్నాయి.
ఆ గదిలో ఉన్న గోడకి దూరంగా ఒక పెద్ద వైట్ బోర్డు వేళ్ళాడుతూ ఉంది, దాని మీద నలుగురి ఫోటోలు అతికించబడి ఉన్నాయి. జగదీశ్వరరావుకి యాభై సంవత్సరాలు వయసు ఉంటుంది. తన భార్యతో ఆయనకు కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం విడాకులు కోర్టు మంజూరు చేసింది. కూతురు అమెరికాలో పెద్ద చదువులు చదివి అక్కడే తనతో పాటుగా ఉద్యోగం చేసే ఒక తెల్ల జాతీయుడిని వివాహం చేసుకుని స్థిరపడింది.
ఆమె అప్పుడప్పుడూ ఫోన్ చేస్తూ ఉంటుంది. తన పనేదో తను చూసుకుని జగదీశ్వరరావు ప్రస్తుతానికి హైదరాబాద్‌లోని ఒక అపార్ట్‌మెంట్‌లో ఒంటరిగా ఉంటున్నాడు. తెల్లని మేని ఛాయతో, ఇప్పుడిప్పుడే నెరుస్తున్న జుట్టుతో అయిదున్నర అడుగులు ఎత్తు ఉన్న ఆయన శరీరం ఇప్పటికీ ధృడంగా ఆటుపోట్లకు తట్టుకునే విధంగా ఉంటుంది. ఇప్పటికి రాష్ట్రంలోనే కాకుండా, దేశంలో చాలా కేసుల్లో తన డిపార్ట్మెంట్‌కి ఎనలేని సేవలు అందించిన ఆయన ఉత్తమ ప్రతిభకు గాను ప్రెసిడెన్షియల్ అవార్డ్ కూడా అందుకున్నారు.
ఎటువంటి కేసునైనా అపారమైన తన అనుభవంతో, నిశిత దృష్టితో, విషయ పరిజ్ఞానంతో పరిష్కరించడానికి తోడ్పడే ఆయన డిపార్ట్మెంట్లో అందరికీ గురుతుల్యులు లాంటివారు. ఆయన ఆ రిపోర్ట్ చదవడం మొదలుపెట్టి ఎంతసేపు అయ్యిందో తెలీదు కానీ దాన్ని చదువుతున్న కొద్దీ ఆయనలో అసహనం ఎక్కువవుతోంది.
ఎంతోకాలంగా తను కష్టపడి సేకరించిన విషయాలు అన్నిటినీ, పక్కకు నెట్టి హడావిడిగా డాక్టర్ రామకృష్ణ కమిటీ జోగేశ్వరరావు దుర్మరణానికి సంబంధించిన రిపోర్ట్‌ను సిబ్బంది పొరపాటు వల్లనే జరిగింది అని ప్రభుత్వానికి సమర్పించింది. అయితే ఎంత కాదనుకున్న ఇందులో కేంద్ర హోం మంత్రిత్వ శాఖ చొరవ ఉండి ఉంటుంది అని ఆయనకు అనిపించింది.
ఐనా ఇంతకాలం నిస్వార్థంగా తన సంస్థకు సేవలు అందించినప్పటికీ పై అధికారుల ఒత్తిడికి తలొగ్గి ఈ కేసుతో పాటు, తాను పని చేస్తున్న నాచిరెడ్డి కేసు, ఇంకా జె.హెచ్. పార్టీకి సంబధించిన ఇతర కేసులు కూడా వదిలేయవలసి వచ్చింది. అయితే అధికారికంగా తాను వాటినుంచి తప్పించుకున్నప్పటికీ, తన అంతట తానుగా ఈ కేసులను పరిష్కరించాలి అనుకున్నాడు. ఎక్కువగా ఎవరితోనూ కలవని ఆయనకు డిపార్ట్మెంట్లో కొంతకాలం క్రితం జాయిన్ అయ్యిన చక్రధర్ అంటే ఎందుకో వాత్సల్యం ఏర్పడింది. అందుకే తాను పని చేసిన ప్రతీ కేసులో చక్రి ఉండే విధంగా చర్యలు తీసుకున్నాడు ఆయన.
“ఏంటి సార్, ఇంకా అదే రిపోర్ట్ చదువుతున్నారా?” తన వెనక నుంచి వినపడిన మాటలకు ఒక్కసారిగా అటు తిరిగాడు.
తన కాబిన్‌లోకి ఎవరు వచ్చినా పెద్దగా ఇష్టపడని ఆయన చక్రధర్ విషయంలో మాత్రం అటువంటి అంక్షలేమీ పెట్టుకోలేదు.
ఒక్కసారి నిరాశగా అతనివైపు చూసి తన రివాల్వింగ్ చైర్లో వెనకకు వాలి “మరేమీ చెయ్యమంటావ్, ఆ నాచిరెడ్డి పుణ్యామా అని మన పని చేస్తున్న కేసులన్నీ అర్ధాంతరంగా ఆగిపోయాయి, కొత్తగా డిపార్ట్మెంట్లో ఏమీ కేసెస్ లేవు. ఇంతకన్నా మంచిపని నాకు మరొకటి కనిపించలేదు.
ఎన్ని సార్లు చదివినా ఈ రిపోర్ట్‌లో ఏదో తేడా ఉందని నాకు అనుమానం తీరడం లేదయ్యా. ముంబైలో మనం రికవర్ చేసిన ఆ సెల్ ఫోన్ తాలూకు డాటా ఇంకా మనకి అందకుండానే మధ్యలో ఎవరో అడ్డుకుని, ఈ కేసుకి చరమగీతం పాడేసారు” కొంచెం బాధపడుతున్నట్లుగా అన్నాడు.
“అయినా అందులో పెద్దగా ఇంపార్టంట్ విషయం ఏదీ ఉండకపోవచ్చు అని నాకు అనిపిస్తోంది సార్. లేదంటే తన తండ్రి కేసు విషయంలో రాహుల్ అంత నిర్లక్ష్యంగా ఉండడు కదా” అతను ఆ రూమ్లో గోడకి తగిలించి ఉన్న వైట్ బోర్డులో ఫొటోస్ వంక చూస్తున్నాడు. తాము పని చేస్తున్న కేసులో చనిపోయిన వారి ఫోటోలతో పాటు తాము ఇప్పటివరకు ఇంటరాగేట్ చేసిన వ్యక్తుల అందరి ఫోటోలు ఉన్నాయి వాటిలో వరదరాజన్, చరణ్, సుకన్య, నాచిరెడ్డి, ఛాయాదేవి, సుకన్య తల్లిదండ్రులు, నకునారెడ్డి, నాచిరెడ్డి బావమరిది తేజా, భూషణరావు వీళ్ళందరి ఫోటోలు ఉన్నాయి.
దీనికి తోడు దూరంగా జోగేశ్వరరావు గారు దుర్మరణం చెందిన ఫ్లైట్ రెకేజ్ తాలూకు ఫోటోలు, పూర్తిగా ధ్వంసమైన ఇంజన్‌ను తిరిగి అసెంబుల్ చేసిన ఫోటోలు, ఇన్వెస్టిగేషన్ టైములో ఇంజన్ మాన్యుఫాక్చరర్ దాని బ్లాక్ బాక్స్ నుండి సేకరించిన సమాచారం వగైరా వివరాలు అన్నీ వున్నాయి.
అన్నిటికీ దూరంగా ఒక చోట మనిషి ఆకారంలో ఉన్న ఒక చాయాచిత్రం మీద ‘మిస్టర్ X’ అని రాసి దాని చుట్టూ ఎరుపు రంగుతో సర్కిల్ చెయ్యబడి ఉంది.
కుతూహలంగా అక్కడికి వెళ్ళిన చక్రధర్ “ఎవరు సర్ ఈ ‘మిస్టర్ X’ “ ఆసక్తిగా అడిగాడు, ఆయన ఇదే కేసు మీద చాలా తీవ్రంగా శ్రమిస్తున్నట్లు అతనికి అనిపించింది.
“మనం ఇప్పటివరకు టేకప్ చేసిన కేసులు మూడు చక్రి, మొదటిది నాచిరెడ్డి భార్య మృతి ఆయన మీద ఎన్ఫోర్సుమెంట్ డైరెక్టరేట్ అదే ఈడీ వాళ్ళు పెట్టిన కేసు, రెండవది మాజీ ముఖ్యమంత్రి నకునారెడ్డిగారికి సంబంధించిన అశోక్ త్యాగీ కేసు, మూడవది జోగేశ్వరరావు చాపర్ క్రాష్ కేసు. మన ఇన్వెస్టిగేషన్ ఇంకా మధ్యంతరంగా ఉండగానే ఈ కేసులన్నీ వాటంతట అవే పరిష్కరింపబడ్డాయి, లేదా వెనక్కి తీసుకోబడ్డాయి. దీన్ని బట్టి ఆలోచిస్తే నీకేమి అర్థమవుతోంది” చక్రధర్ ను ఉద్దేశించి అడిగాడు.
“నాకైతే మనం టైం వేస్ట్ చేస్తున్నాం అనిపిస్తోంది సార్. నాచిరెడ్డి గారు ఇప్పుడు జనసమాజ్ పార్టీలో చేరిపోవడం వలన ఆయన మీద ఈడీ సమన్లు వెనక్కి తీసుకున్నారు. నకునారెడ్డిగారు అనారోగ్యం కారణంగా చనిపోవడం వలన ఆ కేసు కూడా అర్ధాంతరంగా ముగించవలిసిన అవసరం కలిగింది, ఇంకా జోగేశ్వరరావు గారి చాపర్ క్రాష్ కూడా ఆక్సిడెంటల్‌గా జరిగింది అని రిపోర్ట్ మనకి చెప్తోంది. ఇవి మన కళ్ళముందర ఉన్న నిజాలు.
ఒక కేసు అలా తప్పుదోవ పట్టింది అంటే అనుకోవచ్చు కానీ ఇన్ని కేసులు ఒకేసారిగా వాటంతట అవే సాల్వ్ అయిపోవడం యాదృచ్చికం అని నాకు అనిపించడం లేదు.” ఆయన వంక చూస్తూ చెప్పాడు, బహుశా ఆయనకు వ్యక్తిగత జీవితం లేకపోవడం వల్ల తన కాలం సమయం మొత్తం ఇదే లోకంగా గడుపుతున్నట్లు అతనికి అనిపించింది. తను అన్నదానికి ఆయన కొంచెం ఇబ్బంది పడినట్లు అతనికి అనిపించింది
“సరే ఈ రోజు లంచ్ ఏమి చేసారు” మాట మారుస్తూ అన్నాడు చక్రధర్.
“లంచా.. ఇప్పుడు అస్సలు టైం ఎంతైంది” అయోమయంగా అతని వంక చూస్తూ అడిగాడు. అతనేమీ మాట్లాడకపోయేసరికి తన వాచీ చూసుకుని
“ఓ మై గాడ్, త్రీ తర్టీ అయిపోయిందా నేనింకా ఏ పదకొండున్నరో, పన్నెండో అయ్యి ఉంటుదని అనుకున్నానే” కంగారు పడుతూ అన్నాడు.
“సరే సరే, లంచ్ టైం ఎలాగో అయిపోయింది కాబట్టి సరదాగా టీ తాగుతూ మనం ఈ విషయం డిస్కస్ చేసుకుందాం, కం లెట్స్ గో” అని గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ లో ఉన్న కాంటీన్ వైపు దారి తీసాడు జగదీశ్వరరావు, చక్రధర్ ఆయనను అనుసరించాడు. మరికాసేపట్లో వారిద్దరూ డిపార్ట్మెంట్ కాంటీన్‌లో ఎదురెదురుగా కూర్చుని టీ తాగుతూ ఉన్నారు.
“నాకెక్కడో లింక్ మిస్ అవుతున్నట్లు అనిపిస్తోంది చక్రి, ఎంత కాదనకున్న ఈ మూడు కేసులు ఒకదానికి ఒకటి సంబంధం ఉన్నాయి అన్న విషయం నేను కొట్టిపారెయ్యలేకపోతున్నాను” అతని వంక చూస్తూ చెప్పాడు.
కాంటీన్‌లో దాదాపుగా ఏభై మంది పైగా ఉన్నారు, అందరూ అదే డిపార్ట్మెంట్లో వివిధ విభాగాల్లో పనిచేసేవారే. ఎవరి పని వాళ్ళది అన్నట్లు అందరూ ఏదో ఒక విషయం మీద చర్చించుకుంటున్నారు. రోజు ఈ సమయానికి ఆ ప్రదేశం అంతా కోలాహలంగా ఉంటుంది. ఈ అంత హడావిడిలో వీరి మాటలు గురించి పట్టించుకున్నవారు లేరు.
“అంటే ఏ విధంగా కనెక్షన్ ఉందో నేను అర్థం చేసుకోలేకపోతున్నాను సార్. మన దగ్గర ఉన్న బిట్స్ అండ్ పీసెస్ ఇన్ఫర్మేషన్‌తో అన్నీ ఇంటర్లింక్ చెయ్యగలగడం ఇంపాజిబుల్. మీరే మీ బ్రెయిన్ ఈ సమయంలో కొంచెం మాకు అప్పివ్వాలి. కేస్ మళ్ళీ రీ ఓపెన్ చెయ్యడం మాట అటుంచితే మీరు ఈ కేసులో ఎంత కష్టపడ్డారో నాకు తెలుసు. అందుకే కనీసం మీకంటూ ఈ విషయంలో ఒక క్లోజర్ రావడానికి నేను నా శక్తి మేరకు పనిచేస్తాను. ఇది నా గురువుగారికి నేను సమర్పించుకుంటున్న గురుదక్షిణ లాంటిది” చెప్పాడు చక్రధర్.
“మూడు పాయింట్స్ ఇక్కడ మనం కన్సిడర్ చెయ్యాలి. వన్ నాచిరెడ్డిని డిఫేం చెయ్యడానికి అతని భార్యను ఎవరో ఆక్సిడెంట్ అనిపించే విధంగా హత్య చేయించారు అనుకుందాం, దాని వల్ల ఇప్పటివరకూ ఎవరికీ ఎటువంటి మోనిటరీ బెనిఫిట్ వచ్చింది. అంతేకాకుండా ఆమె మరణించడానికి ముందర కొంతకాలం కనిపించకుండా పోయింది అదే సమయంలో ఆమెతో సంబంధం ఉంది అని భావించిన చరణ్ ఎక్కడున్నాడో కూడా ఎవరికీ తెలీదు.
టూ ఒకే సమయంలో ఇద్దరు ప్రజానాయకులు ఏ కారణం లేకుండా ఎందుకు చనిపోతారు, మొదటిది ఆక్సిడెంట్ అనుకుంటే కనుక, రెండవది అదే నకునారెడ్డిగారి మరణం కూడా ఆక్సిడెంట్ లేదా సహజమరణం అనుకోవడానికి ఛాన్స్ లేదు వై బికాజ్ దేర్ ఆర్ టూ మెనీ కో ఇన్సిడెన్సెస్.
మూడవది అన్నిటికన్నా ముఖ్యమైనది ఎవిడెన్స్, మనకి అనానిమస్ టిప్ అందిన సెల్ఫోన్ దగ్గరనుంచీ మనం ఫాలో అప్ చేస్తే డెడ్ ఎండ్ తగిలింది. ఇప్పుడు ఆ సెల్ఫోన్ కూడా ముంబై హెడ్ క్వార్టర్స్లో ఉంది. ఆ చాపర్ రెకేజ్‌ని పూర్తి క్షుణ్ణంగా పరిశీలించకుండా హడావిడిగా రిపోర్ట్ సబ్మిట్ చేసేసారు. నువ్వు వచ్చే ముందర నేను ఆ రిపోర్ట్‌నే చదువుతున్నాను, దాన్ని బట్టి నేను అర్థం చేసుకోగలిగాను” ఆసక్తిగా తాను చేసిన పరిశోధన అంతా చెప్తున్నాడు జగదీశ్వరరావు.
“ఒకే మీరు చెప్పిన అన్ని విషయాలు బాగానే ఉన్నాయి, కానీ వాట్ ఈజ్ ది కనెక్షన్” అడిగాడు చక్రధర్
“అక్కడికే వస్తున్నాను, ఇవన్ని ఒకదానికి ఒకటి జోడించి చూస్తే కనుక నాకేమనిపిస్తోంది అంటే ఎవరో మన పరిశోధన సాగకుండా అడ్డుపడాలి అని చూస్తున్నారు. అందుకే ఇవన్నీ అంత త్వరితగతిన జరిగిపోయాయి, నకునారెడ్డి గారు చనిపోకపోతే ఆ తరువాత రోజు మనం ఆయనను కలిసి ఇంటారాగేట్ చెయ్యాల్సిన అవసరం ఉంది కదా మర్చిపోయావా” టీ సిప్ చేస్తూ చక్రధర్‌ను అడిగాడు జగదీశ్వరరావు. అవునన్నట్లుగా తలూపాడు అతను
“అంటే ఎవరికీ అనుమానం రాకుండా సహజ మరణంగా అనిపించే రీతిలో ఇవన్ని పనులు చేస్తున్నాడు అతనే ‘మిస్టర్ X’. దీని వెనుక పొలిటికల్ కాన్స్పిరసీ ఉందో, లేదా కార్పొరేట్ కాన్స్పిరసీ ఉందో ఆ మిస్టర్ X ఎవరనేది తెలిస్తేనే బయటపడుతుంది”.
“మరి మనకి ఈ ఎనానిమస్ టిప్ అందించింది ఎవరై ఉంటారు. వాళ్ళు బయటకి రాకుండా మనకి ఈ సమాచారం అందించడం వెనక ఏం ఉద్దేశం ఉందంటారు” అర్థం కానట్లుగా అడిగాడు చక్రధర్.
“అతను ఎవరైనా కావచ్చు, ఒక రెస్పాన్సిబుల్ సిటిజెన్, ఈ కేసుతో సంబంధం ఉన్నవాడు. అన్నిటికన్నా ఎక్కువగా మిస్టర్ X గురించిన పూర్తి వివరాలు తెలిసిన వాడు అయ్యుండాలి. ఆ వ్యక్తి ఎవరైనా కానీ సరైన సమయం కోసం వెయిట్ చేస్తూ ఉండి ఉంటాడు అంతే.” అన్నాడు జగదీశ్వరరావు, ఆయన చెప్పినదానికి సాలోచనగా తల పంకించాడు చక్రధర్.
ఇంతలో ఆయన సెల్ఫోన్ శబ్దం చేసింది, అందులోకి చూసిన కొంచెం సేపు నిశ్శబ్దంగా ఉన్న తరువాత ఏదో ఆలోచన తళుక్కున మెరిసి ఆయన ముఖం ప్రకాశవంతం అయ్యింది
“హా ఐ గాట్ ఇట్ చక్రధర్ కమాన్ లెట్స్ గో” ఆనందంగా అతని భుజం తడుతూ అన్నాడు జగదీశ్వరరావు.
“ఎక్కడికి సార్” ఆయన వంక అయోమయంగా చూస్తూ అన్నాడు చక్రధర్.
“ధ్వంసం కాగా మిగిలి ఉన్న ఆ చాపర్‌ని తిరిగి అసెంబుల్ చేసారు, అదింకా మన వేర్‌హౌస్ లోనే ఉంది కదా”
“అవును సర్”
“మరింకా టైం వేస్ట్ చెయ్యకు పద పద” అని అతని హడావిడి చేసారు. ఆయన ఉత్సాహం చూసి చక్రి కూడా హుషారుగా ఆయన వెనుక పరుగుతీసాడు.
ఇద్దరూ మరికొన్ని నిమిషాల్లో అదే ప్రదేశంలో వేరే బిల్డింగ్ లో ఉన్న వేర్‌హౌస్ దగ్గరకి వెళ్ళాడు. రకరకాల కేసులకి సంబంధించిన ముఖ్యమైన ఆధారాలు అన్నీ అక్కడ దాచి ఉంచబడతాయి. అన్నీ తిరిగి పర్యవేక్షించడానికి వీలుగా ఆధునిక పద్ధతిలో కంప్యూటరైజ్ చెయ్యబడి ఉంటాయి. కొంత అన్వేషణ తరువాత వారు ఆ చాపర్ యొక్క శకలాలు ఉన్న కంపార్ట్మెంట్ దగ్గరకు వెళ్ళారు. అక్కడున్న ప్రతీ భాగాన్ని నిశితంగా పరిశీలిస్తున్నాడు.
“ఎస్ కమాన్ ఐ గాటిట్” అని ఒక చిన్న సెన్సార్‌ను బయటకు తీసాడు జగదీశ్వరరావు.
“ఏమిటి సార్ ఇది. ఇందాకా మీ ఫోన్‌లో మీకేదో మెసేజ్ వచ్చినట్లు ఉంది”
“ఎస్ చక్రధర్. నా అనుమానమే నిజం అయ్యింది. మనకి అనానిమస్ టిప్ అందిన తరువాత నాచిరెడ్డి మనకి కో-ఆపరేట్ చెయ్యట్లేదని, ఎప్పటికైనా ఈ కేసు మూతపడిపోతుంది అని తెలుసుకున్న నేను ఆ టిప్ ద్వారా మనకి లభించిన సెల్ ఫోన్ స్థానంలో వేరే డమ్మీ సెల్‌ను మన డిపార్ట్మెంట్‌కు అందించాను. ఒరిజినల్ సెల్ఫోన్‌ను పూర్తిగా రికవర్ చెయ్యమని అమెరికాలో ఉన్న మా అమ్మాయికి పంపించాను. ఆమె తన స్నేహితుల సహాయంతో పూర్తి డేటా రికవర్ చేసి మనకి ఈ ఇమేజస్ పంపింది” అని ఫ్లైట్ స్కీమాటిక్స్‌కి సంబంధించిన కొన్ని ఫోటోలు అందులో ఒక చోట ఎర్రటిమార్కు చెయ్యబడి ఉంది. జగదీశ్వరరావు చేతులో ఉన్నది ఆ మార్క్‌కి సంబంధించిన విడిభాగం అని చక్రధర్ తెలుసుకోగలిగాడు.
“ఇంతకాలం మన వాళ్ళు రికవర్ చేసిన డేటా అంతా ఆ డమ్మీ ఫోన్ లోది అన్నమాట. ఇప్పటివరకూ నాకు తప్ప మూడోకంటి వాళ్ళకి ఈ విషయం ఎవరికీ తెలీదు. ఇప్పుడు నీకు తెలిసింది అంతే.” చెప్పాడు జగదీశ్వరరావు.
“సరే ఈ వీకెండ్ నీ ప్రోగ్రామ్స్ ఏంటి” మళ్ళీ ఆయన సడెన్‌గా అతడిని అడిగాడు.
“పెద్దగా ఏమీ లేవు సార్. మా ఊరు వెళ్దాం అనుకుంటున్నాను, మా అమ్మగారు పెళ్లిచూపులు అంటూ ఓ తెగ నస పెడుతున్నారు ఒకసారి చూసి వద్దాం అని అనుకుంటున్నాను. ఎందుకు సార్” అడిగాడు చక్రధర్.
“సరదాగా ఈ వీకెండ్‌కి మనమిద్దరం కలిపి ముంబై వెళ్దామని” అతని వంక చూస్తూ అన్నాడు జగదీశ్వరరావు.
“ముంబై ఆ, ఎందుకు సార్” తన కుతూహలం ఇంకా ఎక్కువగా అడిగాడు చక్రధర్.
“ఏమీ లేదయ్యా ముంబైలో బీచ్ ఫెస్టివల్ జరుగుతోందట, అక్కడ నీకెవరైనా అమ్మాయిలు నచ్చితే పెళ్లిచూపులూ అవీ లేకుండా డైరెక్ట్‌గా పెళ్లి చేసేసుకోవచ్చు” చక్రధర్ వంక చూసి కన్నుకొట్టి చెప్పాడు ఆయన. చిన్నగా నవ్వాడు చక్రి. వయసులో పెద్దవారు అయినా తన మనసు ఎప్పుడూ ఉల్లాసంగా ఉంచుకోవడం ఆయనలోని ప్రత్యేకత, అదే తనకి ఆయనలో నచ్చే లక్షణం.
***
“మనకి ఇంతకన్నా వేరే ఆప్షన్ లేదు. ఇప్పుడు కనుక మనం వీళ్ళతో చేతులు కలపక పోతే ఈ రాష్ట్రంలో మన ఉనికికే ప్రమాదం ఏర్పడే అవకాశం ఉంది” ఏదో అర్జెంట్ పని ఉందని చెప్పి ప్రసాద్ గారి ఇంటికి రమ్మని సిద్ధార్థ ప్రియాంకకి కాల్ చేసాడు.
వాళ్ళ ఇంటిదగ్గర అధిక సంఖ్యలో కారులు ఉండడం ఆమె గమనించింది, లోపలికి వెళ్తున్న సమయంలో ఆమెకు ఎందుకో తెలీదు కానీ తాను ఈరోజు ఏదో పెద్ద విషయం తెలుసుకోబోతోంది అని అనిపించింది. ప్రసాద్ గారితో పాటు జె.హెచ్. పార్టీకి సంబంధించిన ఎమ్మెల్యేలు అందరూ కట్టకట్టుకుని అక్కడికి చేరుకున్నట్లు ఉన్నారు. వెళ్లి చూసేప్పటికి అక్కడ కమ్యూనిస్టు నాయకులతో కలిపి ‘ఆదిత్య నారాయణ’ గారు కూడా కనిపించారు.
కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ వాళ్ళకి కూడా గత ఎలక్షన్స్‌లో రెండు సీట్లు లభించాయి. జె.హెచ్. పార్టీకి ఇంకా కమ్యూనిస్ట్ నాయకులకూ మధ్య ఈ సమావేశం ఏర్పాటు చెయ్యడానికి వెనక ‘ఆదిత్య నారాయణ’ గారి హస్తం ఉందని ఆమె తెలుసుకుంది.
“చూడండి మేడం, నాకు మీ నాన్నగారు అంటే చాలా గౌరవం ఉంది. ఆయన దృష్టిలో కార్మికులకు, కర్షకులకు ప్రత్యేకమైన స్థానం ఉండేది. ప్రస్తుతం ప్రభుత్వం అవలంభిస్తున్న కార్మిక వ్యతిరేక విధానాలు, భూముల సేకరణ, పారిశ్రామికీకారణ పేరిట అరుదైన వనాలను హరించివేయడం ఇవన్నిటి గురించీ మనం ఆలోచించకూడదు అంటారా? ఉదాహరణకి ధరణికోట ప్రాజెక్ట్ తీసుకుందాం మొట్టమొదట భూసేకరణ దగ్గర నుంచీ ఆ ప్రాజెక్ట్‌లో అడుగడుగునా అవినీతి జరుగుతూనే వస్తోంది.
ఇది ఈ నాటిది కాదు గత ఎన్నికలకి ముందర నుంచీ జరుగుతున్న విషయం. ఈ రాజకీయాలు అవీ పక్కన పెడితే అది ప్రజాభిప్రాయానికి వ్యతిరేకంగా నిర్మాణం జరగడం నిజం కాదంటారా?” అడిగాడు ఆ ఇద్దరి నాయకుల్లో ఒక్కడు. ఆదిత్య నారాయణ ఆమె వంక ఆసక్తిగా చూస్తున్నాడు.
గతంలో రాహుల్ ఆ ప్రాజెక్ట్ పనులు ప్రారంభించబోయే సమయంలో ఆయన గిరిజనులను ఉద్దేశించి మాట్లాడడం ఆమెకు జ్ఞప్తికి వచ్చింది. ఒకప్పుడు వారిని వ్యతిరేకించిన సిద్ధార్థ ఇప్పుడు వారితో కలిపి పని చెయ్యాల్సిన అవసరం ఉంది అంటున్నాడు. దీన్ని ఏ విధంగా తీసుకోవాలో ఆమెకు అర్థం కావడం లేదు.
“ఏమో సార్ నాకు మీ అంత అనుభవం లేదు కానీ, చాలా వరకూ విషయాల్లో ప్రజాభిప్రాయం కొంతమంది పెద్దల సూచనల మేరకు ఏర్పడుతూ ఉంటుంది అని నా అభిప్రాయం. మరి అనుభవం ఉన్న అటువంటి పెద్దల ఏయే కారణాల వల్ల, లేదా ప్రయోజనాల వల్ల అటువంటి అభిప్రాయలు తాము ఏర్పరుచుకుని ప్రజల నెత్తిన రుద్దాలని చూస్తూ ఉంటారో నాకైతే ఎప్పటికీ అర్థం కాదు” ఆమె ‘ఆదిత్య నారాయణ’ వైపు చూస్తూ సూటిగా అన్నది. ఆమె చేసిన వ్యాఖ్యను ఆయన పెద్దగా పట్టించుకున్నట్లు లేదు.
“సరే మీరు ప్రజలకు న్యాయం చెయ్యాలి అనుకుంటున్నారు కదా, మరి దానికోసం సమ్మెలు అవీ చెయ్యడం ఎందుకు. మీకు నిజంగా సేవ చెయ్యాలని ఉంటే వై డోంట్ యూ జాయిన్ ఇన్ అవర్ కనష్ట్రక్టివ్ ఫోర్స్. అంటే విమర్శ అనేది ముఖ్యమే, కానీ దానికి తోడుగా మన శక్తి మేరకు అందరికీ ఉపయోగపడే క్రియాశీలకమైన పరిష్కార మార్గం చూపడం కూడా ముఖ్యమే కదా.
ప్రతీ పని వెనకా అంతిమ లక్ష్యం ‘ప్రోగ్రెస్’ అవ్వాలన్నదే నా ఆకాంక్ష, అందుకు మీరు సహకరించగలిగితే మీతో చేతులు కలపడంలో నాకు ఎటువంటి అభ్యంతరం లేదు” కొంచెం సేపు అక్కడ నిశ్శబ్దం తాండవించింది. ప్రసాద్ గారు కూడా కమ్యూనిస్ట్ నాయకులతో కలవడం వల్ల మాత్రమే రాజకీయంగా తమ ఉనికి కాపాడుకోగలుగుతాం అనడంతో ఆమెకు వాళ్ళతో ఏకీభవించక తప్పలేదు. ఒకవేళ తను వాళ్ళతో కలిసి పనిచెయ్యాల్సివచ్చినా అందులో అంతర్లీనంగా తన లక్ష్యం ఉండేలా ఆమె చూసుకోవాలి అనుకుంది.
ఎవరికి తెలుసు వాళ్ళతో ఉండడం వలన తనకి వాళ్ళని కూడా మార్చే అవకాశం లభిస్తుందేమో. తన అంతిమ లక్ష్యం వ్యతిరేకతను అంతం చెయ్యడమే కదా. అక్కడున్న ఇద్దరూ వాళ్ళలో తర్జనభర్జనలు పడిన తరువాత తాము అందుకు అంగీకరిస్తున్నట్లుగా తెలిపారు, అయితే ప్రొటెస్ట్స్ విషయంలో తమ పధ్ధతి మార్చుకోవడానికి వాళ్ళు అంత సుముఖంగా ఉన్నట్లు ఆమెకు అనిపించలేదు.
అటువంటి పక్షంలో ఆ ప్రొటెస్ట్స్ జరిగే ప్రదేశంలో అంటే ధరణికోట దగ్గర సాధ్యమైనంత వరకు తమ కన్‌స్ట్రక్టివ్ ఫోర్సు ఉద్యోగులు, వాలంటీర్లు ఉండే విధంగా చూడాలి అని ఆమె ప్రతిపాదించింది, అంతే కాకుండా అందరు తాము ఆ ప్రొటెస్ట్‌లో పాల్గోవడానికి గల కారణం ఏంటో తెలిపే విధంగా ఒక పత్రం కూడా రాయాలి అని చెప్పింది. దీనికి వాళ్ళు అన్యాపదేశంగానే అంగీకరించినట్లు ఉన్నారు.
“ఏమండీ చూస్తుంటే మీ ప్రతిభ అంతా ఇంకా పదవిలోకి రాకముందరే వినియోగిస్తున్నట్లు ఉన్నారు. మరి మీలాంటి ఆక్టివ్ పర్సన్స్‌ను ఈ రాష్ట్ర ప్రజలు ముఖ్యమంత్రిగా కావాలి అని ఎందుకు కోరుకోరు. మీ విధానాలు మా కళ్ళముందే కనపడుతున్నాయి కదా, వీటిని మేము ఎలా కాదనగలము. ఖచ్చితంగా మీరు ముఖ్యమంత్రి అవుతారు. మా సపోర్ట్ మీకు ఎప్పుడూ ఉంటుంది” ఆ ఇద్దరి నాయకుల్లో ఒకాయన అన్నాడు. అర్థం కానట్లుగా అక్కడున్న వారి అందరివైపు చూసింది ప్రియాంక.
సిద్ధార్థ జోక్యం చేసుకుంటూ “అయితే మొత్తానికి మన లీడర్‌గా, అదే రాబోయే ఎన్నికల్లో జె.హెచ్. పార్టీ తరఫున ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్ధిగా ‘మిస్ ప్రియాంక’ను ఎంచుకోవడంలో మీకు ఎటువంటి అభ్యంతరం లేదన్నమాట” వాళ్ళందరితో అన్నాడు సిద్ధార్థ. కొంతసేపు అతను ఏమి మాట్లాడుతున్నాడో ఆమెకు అర్థం కాలేదు. అర్థం అయిన తరువాత ఆమె తన చెవులను తానే నమ్మలేకపోయింది.
ప్రసాద్ గారు లాంటి సీనియర్లు ఉండగా తనకు ఈ అవకాశం లభిస్తుంది అని ఆమె కలలో అయినా అనుకోలేదు. అందుకే ఆమె నిస్సహాయంగా ప్రసాద్ గారి వంక చూస్తూ “అంకుల్, ఇది చాలా ఇబ్బందికరంగా ఉంది. నాకు పని చెయ్యడమే ఇష్టం కానీ నేనెప్పుడూ నాయకత్వం గురించి ఆలోచించలేదు. అందులోనూ మీలాంటి సీనియర్లు అందరినీ వదిలేసి పెద్దగా అనుభవం లేని నన్ను ఇందుకు ఎంచుకోవడం ఎంత వరకు సమంజసం చెప్పండి” అడిగింది ప్రియాంక
“చూడమ్మా నాయకత్వం కూడా ఒక పని నువ్వు ఎందుకు అనుకోకూడదు. పైగా పార్టీలో చాలామందిని ఎదుర్కుని నువ్వు నీ లక్ష్యం ప్రకారం ప్రజల్లో చైతన్యం తీసుకురావడానికి ప్రయత్నించావు. దానివల్ల పార్టీ రాజకీయంగా నష్టపోయినప్పటికీ నువ్వు చెక్కుచెదరిని ధైర్యంతో ముందుకు సాగావు. ఇది ఎవ్వరు మర్చిపోయినా కానీ ప్రజలు మర్చిపోరు.
ఇంక నా విషయం అంటావా నేను ఎప్పుడూ కొత్తనీటిని ఆహ్వానించడానికే ప్రయత్నిస్తాను, ముప్పై ఏళ్ళ నా రాజకీయ జీవితంలో నేను ఏనాడూ పదవుల కోసం ఆశపడింది లేదు. నాది కూడా మీ అందరి లక్ష్యం లాంటిదే. నువ్వు ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్థిగా ఉండడం అనేది నేను ఒక్కడినో, లేదా సిద్ధార్థ ఒక్కడో సొంతంగా తీసుకున్న నిర్ణయం కాదు, దానికి పబ్లిక్ సపోర్ట్ కూడా చాలావరకు ఉంది.
ప్రస్తుతం ప్రభుత్వ పనితీరులో లోపాలను పసిగట్టి దానికి దీటుగా సమాధానం చెప్పాలంటే, ఆ విధానాలు అర్థం చేసుకుని అందుకు అనుగుణంగా మన ప్రణాలికను రూపొందించగలిగిన ఒక వ్యక్తి కావాలి. ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలంటే రాహుల్‌ని ఎదుర్కోవడానికి, లేదా రాహుల్ కాని పక్షంలో ఎవరు అనే ప్రశ్న ఎదురైనప్పుడు ప్రజలకు దొరికిన ఏకైక వ్యక్తివి నువ్వు అని నా అభిప్రాయం.
ఇంకా కార్యాచరణ మొత్తం రాహుల్ కనుసన్నలలో జరుగుతున్నప్పటికీ జనసమాజ్ పార్టీలో ప్రస్తుతానికి హనుమంతరావు సీఎంగా కొనసాగుతూ ఉండడం వలన ఈ సమయంలో ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్థి విషయంలో వారు ఎటువంటి నిర్ణయం తీసుకోవాలి అనుకోరు. అందుకనే వారికన్నా ముందుగా నిన్ను మనం అభ్యర్ధిగా ప్రకటిస్తే అది మనకు లాభం చేకూర్చేదిగా పరిణమిస్తుంది. కనుక నువ్వు ఈ విషయంలో ఎక్కువగా ఆలోచించకుండా మా అందరి కోరిక మీదట ఇందుకు ఒప్పుకోవాలని నా అభిప్రాయం” తన స్వరంలో నిజాయితీ ధ్వనిస్తూ ఉండగా ఆయన చెప్పాడు.
“ఇక్కడ ఇంకొక గొప్ప విషయం ఏంటంటే నీ నిర్ణయం తెలిపిన మరుక్షణం ప్రస్తుతానికి అవసాన దశలో మన పార్టీ ఫండ్‌ను ఉచ్ఛస్థాయికి తీసుకువెళ్ళడానికి చాలా మంది పారిశ్రామికవేత్తలు సిద్ధంగా ఉన్నారు. వారందరూ నీ నిర్ణయం కోసం బయట ఎదురు చూస్తున్నారు” ఆమె వంక చూసి నవ్వుతూ నెమ్మదిగా చెప్పాడు సిద్ధార్థ.
అక్కడున్నవారు ఎవరూ ఈ విషయం గమనించకుండా జాగ్రత్తపడ్డాడు. అంటే తమ పార్టీని సపోర్ట్ చెయ్యడానికి ముందరే చాలా మంది ఇన్వెస్టర్స్‌తో రాహుల్ సంప్రదింపులు జరిపాడు అన్నమాట, ఎలాగైనా తాను ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్థిగా ఉండడానికి ఒప్పుకుంటుంది అని అతను ఎలా అనుకున్నాడు. ఇదంతా చూస్తే సిద్ధార్థకు తన మీద తనకు గట్టి నమ్మకమే ఉన్నట్లు అనిపిస్తోంది. ఇంకా మున్ముందు ఎన్ని చిత్రాలను ఆమె చూడబోతోందో అని ఆమె ఆశ్చర్యపోయింది.
ఆమె ఇంకా నిశ్శబ్దంగా ఉండేసరికి సిద్ధార్థ మళ్ళీ అన్నాడు “ప్రజలు నీ నిర్ణయం కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు ప్రియాంక. అంతకన్నా ఎక్కువగా నీమీద నమ్మకం పెట్టుకున్న పార్టీ కూడా ఎదురు చూస్తోంది. నీ నాయకత్వం పట్ల వారందరిలో ఉన్న నమ్మకానికి నువ్వు ఎటువంటి విలువ ఇస్తావో నువ్వే ఊహించుకో.
అవసరమైన సమయంలో అవసరమైన నిర్ణయం తీసుకోగలిగిన సత్తా నీలో ఉంది అని నిరూపించుకోవాల్సిన అవసరం నీకు లేదంటావా? మనం జర్నలిజం కాలేజీలో ఉన్నప్పుడు నువ్వు ఇచ్చిన ఉపన్యాసం ఒక్కసారి గుర్తు తెచ్చుకో, అందులో కనీసం ఒక్కశాతం నిజం ఉన్నా నువ్వు ఈ నిర్ణయాన్ని ఆమోదించవలసినదిగా నేను కోరుతున్నాను. ఇది నేను నీ స్నేహితుడిగా కాదు, ఒక సాధారణమైన వ్యక్తిగా కోరుకుంటున్నాను. ఇంక ఆ తరువాత నీ ఇష్టం” సిద్ధార్థ ఇలా మాట్లాడడం ఆమెకు ఎందుకో కొత్తగా అనిపించింది. తన మీద ఇంత నమ్మకం ఏర్పడడానికి వెనుక అతని కృషి చాలా ఉందని ఆ సమయంలో ఆమెకు అనిపించింది.
“మిస్ ప్రియాంక మీతో నాకు పెద్దగా పరిచయం లేదు కానీ, ఒకటి రెండు సందర్భాల్లో మీరు మాట్లాడడం వినే అవకాశం నాకు లభించింది. నేను చాలా కాలంగా రచనలు చేస్తూ ఉండడం, కార్మికుల తరఫున పోరాడుతూ ఉండడం వల్లన నాకు మనుషుల గురించి లోతుగా పరిశీలించే అవకాశం లభించింది.
ఒక వ్యక్తికి ఒక విషయం పట్ల నిర్దిష్టమైన, స్పష్టమైన అభిప్రాయం కలిగి ఉండి దాన్ని ఆచరణలో పెట్టడం అనేది అంత సామాన్యమైన విషయం కాదు. దానికి అన్నిటికన్నా ముఖ్యం మనమీద మనకు నమ్మకం ఉండడం, ఇప్పటివరకూ మీరు చేసిన పనులన్నిటిలో నాకు అది కనిపించింది. కన్‌స్ట్రక్టివ్ ఫోర్సు కానీ, ల్యాండ్ అక్విజిషన్స్ గురించి మీరు కండక్ట్ చేసిన సెమినార్స్ కానీ, అన్ని జిల్లాలలోకి వెళ్లి ప్రజల గురించి తెలుసుకుని వారికి ప్రభుత్వంలో భాగస్వామ్యం కలిపించడం కానీ, ఇవన్నీ నా అభిప్రాయం మీ కార్యదీక్షతకు నిదర్శనాలు.
కానీ ఇప్పుడు అలోచించి చూస్తే ఇంతమంది ఇన్నివిధాలుగా చెప్తున్నా మీరు సరైన నిర్ణయం తీసుకోవడానికి కాలయాపన చేస్తున్నారు అంటే బహుశా మీ విషయంలో నేనేమైనా పొరపాటు పడ్డానా అనుకోవాల్సి వస్తుంది. అయితే ఇప్పుడు చెప్పండి మీలో ఆ లక్షణం ఉందా, ఎవరేమనుకున్నా వారి ప్రభావం మీమీద పడకుండే విధంగా నిర్ణయం తీసుకునే స్థానంలో మీరున్నారా.
మీరు చేసిన భూ యాజమాన్యం పైన రీసెర్చ్‌ను ప్రజలకు ఉపయోగపడే విధంగా ముఖ్యమంత్రిగా చట్టం కింద అసెంబ్లీలో ప్రవేశపెట్టి ‘అందరికీ భూమి’ అన్న మీ నాన్నగారి చిరకాల స్వప్నాన్ని సాకారం చెయ్యగలిగిన దమ్ము మీలో ఉందా?” కొంచెం సూటిగా ఆమె వైపు చూస్తూ అడిగాడు ఆదిత్యనారాయణ. మొట్టమొదటిసారిగా మాట్లాడిన మాటలు ఆమెకు చాలా కఠినంగా అనిపించాయి.
అయినా కానీ తన రీసెర్చ్ గురించి ఆయనకెలా తెలిసింది అని ప్రశ్నార్థకంగా ఆయన వైపు చూస్తున్న ఆమెతో “ ఎస్. మీ అనుమానం నిజమే, నేను రెగ్యులర్‌గా మీ వర్క్‌ని ఫాలో అవుతూ వచ్చాను. త్వరలోనే దాన్ని బిల్ కింద రూపొందించాలి అని మీరు అనుకుంటున్నట్లుగా కూడా నాకు తెలిసింది. దానికి సంబధించిన డ్రాఫ్ట్ కాపీ కూడా ఇంటర్నెట్‌లో ఇప్పటికే హల్చల్ సృష్టిస్తోంది. ఈ విషయం మీకు తెలీకపోవడం నాకు చాలా ఆశ్చర్యం కలిగిస్తోంది” అన్నాడు ఆదిత్యనారాయణ.
తను చేస్తున్న రీసెర్చ్ గురించి పూర్తిగా తెలిసిన వ్యక్తి ఒకడే ఉన్నాడు, అందుకే ఆమె సిద్ధార్థ వైపు తిరిగి ప్రశ్నిస్తున్నట్లుగా చూసింది. సిద్ధార్థ చిన్నగా నవ్వాడు, అంటే ఆ డ్రాఫ్ట్ కాపీని లీక్ చేసినది సిద్ధార్ధ అయ్యుంటాడు అని ఆమెకు అర్థం అయ్యింది. అక్కడ కాసేపు నిశ్శబ్దం ఆవరించి ఉంది, అందరూ ఆమె వంక ఆసక్తిగా చూస్తున్నారు, తను తీసుకోబోతున్న ఒక్క నిర్ణయమే కొన్ని అమాయక జీవితాలను ప్రభావితం చెయ్యబోతోంది అన్న విషయం ఆలోచిస్తేనే ఆమె మనసుకు చాలా కష్టం కలిగింది.
చాలా సేపు ఆలోచించిన తరువాత ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినదానిలాగా ఆమె మాట్లాడడం ప్రారంభించింది “నేనెప్పుడూ ఇంత గుర్తింపు కోసం, ఇంతమంది నమ్మకం కోసం ప్రాకులాడలేదు, నిజం చెప్పాలంటే ఇంతమంది సపోర్ట్ నాకు లభిస్తుంది, వారందరి కోరిక కూడా ఒకటే అవుతుంది అని నేను నమ్మలేదు. చాలాకాలం వరకూ ప్రజలకు రాజకీయాలు అవసరం లేదు అని నేను అభిప్రాయపడ్డాను.
కానీ కొంతమంది స్వార్థపరుల నుండి ప్రజలను కాపాడాలంటే అంతకన్నా వేరే ప్రత్యామ్నాయం లేదన్న విషయం నాకు ఇప్పుడు అర్థమయ్యింది. ఆ స్వార్థపరులు ఎవరు వారిని నేను ఏ విధంగా ఎదుర్కుని నా లక్ష్యాన్ని చేరుకుంటాను, వారిని నాతో పాటుగా ప్రజలకు కూడా ఉపయోగపడే రీతిలో ఏ విధంగా ఉపయోగించుకోవాలి అని నేను చేతల్లో నిరూపిస్తాను. మీ కోరిక ప్రకారమే ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్థిగా నిలబడడానికి నేను అంగీకరిస్తున్నాను” ఆమె ఈ మాట చెప్పిన మరుక్షణం ఆ గది అక్కడున్న ఎమ్మెల్యేల హర్షధ్వానాలతో మారుమ్రోగి పోయింది.
పక్క గదిలో సేదతీరుతున్న కొంతమంది ఎమ్మెల్యేలు కూడా వారితో జత కలిసారు. అప్పుడే ప్రియాంక ముఖ్యమంత్రి అయిపోయినంత సందడి నెలకొంది అక్కడ. ఈ హడావిడిలో వీరుండగానే తమ ఇంటి తలుపు తోసుకుంటూ ఒక ఇరవై మంది కెమెరామెన్లు, వారి వెనక విలేఖరులు లోపలి వచ్చి ఆమెను చుట్టుముట్టారు, ఆమె పక్కనే సిద్ధార్థ కూడా ఉన్నాడు.
ఆమె ఒక్కసారి సిద్ధార్థ వంక చూస్తే, అతను తనకేమీ తెలీదు అన్నట్లుగా భుజాలెగరేసాడు “మేడం, ముందుగా అతి చిన్న వయసులోనే జె.హెచ్. పార్టీ ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్ధిగా ఎన్నికైనందుకు ప్రజలందరి తరఫునా మా శుభాకాంక్షలు మేడం” ఒక ప్రముఖ న్యూస్ ఛానెల్ విలేఖరి తనతో అన్నాడు. తమను సప్పోర్ట్ చెయ్యడానికి వచ్చిన ఇండస్ట్రియలిస్టుల్లో ఒకళ్ళు పెద్ద గజమాలతో కెమెరాలు అన్నిటి సమక్షంలో తనను సత్కరించారు, తనకి నామోషీగా అనిపించినా వాళ్ళందరి కోసం దానిని అంగీకరించక తప్పలేదు
“ఈ శుభ సందర్భంలో మీ కార్యాచరణ ఏ విధంగా ఉండబోతోంది తెలుసుకోవాలి అనుకుంటున్నాము. ధరణికోట ప్రాజెక్ట్ విషయంలో ప్రజలనుంచి అక్రమంగా సేకరించిన భూమిని వారికి తిరిగి ఇప్పించడానికి ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా మీరు రాష్ట్రవ్యాప్తంగా ర్యాలీలు నిర్వహించబోతున్నారు అని తెలిసింది, నిజమేనా” మొట్టమొదటి సారి ఇలాంటి ప్రశ్నను ఎదుర్కోవడం వలన ఆమె కొంచెం తడబడింది.
“ఆ ప్రాజెక్ట్ గురించి సేకరించిన భూమి గురించి మా నాన్నగారు ఉన్న సమయంలో ఆయన దగ్గరకు చాలామంది ప్రజలు తమకి అన్యాయం జరిగింది అంటూ వస్తూ ఉండడం నేను చూసాను. అయితే వారివారి వాదనల్లో ఎంత వరకూ నిజం ఉంది, ఎవరైనా ప్రేరేపించడం వల్లన వారు ప్రభుత్వానికి సహకరించడానికి విముఖంగా ఉన్నారా అన్నది సమగ్రంగా తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది.
ర్యాలీల గురించి అయితే మేము ఇంకా ఎటువంటి నిర్ణయం తీసుకోలేదు, నేను వీలైనంత వరకు సమయం వృథా చెయ్యకుండా ఉండడానికే ఇష్టపడతాను. ఆ ప్రాజెక్ట్ ఫీజిబిలిటీ గురించి, అక్కడ భూమి ఓనర్శిప్ గురించి ఇప్పటికే మా కన్‌స్ట్రక్టివ్ ఫోర్సు వాలంటీర్స్, ఎంప్లాయిస్ అధ్యయనం చేసి ఉన్నారు, నేను కూడా రెండు మూడుసార్లు ఈ విషయం కోసం అక్కడికి వెళ్లివచ్చాను” ఆమె కనస్ట్రక్టివ్ ఫోర్సు గురించి మాట్లాడిన వెంటనే ఒక విలేఖరి అందుకున్నాడు.
“మేడం ఈ కన్‌స్ట్రక్టివ్ ఫోర్సు అన్నది ప్రభుత్వానికి అనుకూలమా, వ్యతిరేకమా. ఎందుకంటే ఆల్రెడీ మన గవర్నమెంట్ స్కిల్ డెవలప్మెంట్ పేరిట ప్రతీ ఊరిలో ఒక సెంటర్ నిర్మించాలి అనే బిల్‌ను ప్రవేశపెట్టి ఆమోదం పొందింది కదా మరి ఈ సమయంలో మీరు వారికి సహకరించకుండా కొత్తగా ఈ ఫోర్సును డెవలప్ చెయ్యడం వెనక మీరు ముఖ్యమంత్రి అయ్యిన తరువాత మిమ్మల్ని సప్పోర్ట్ చేసిన వాళ్ళకి ఈ కన్‌స్ట్రక్టివ్ ఫోర్సుని లీగలైజ్ చేసి దానికి సంబంధించిన కాంట్రాక్ట్స్ ఇవ్వడానికి చేసే ప్రయత్నమా” ఆమె వంక సూటిగా చూస్తూ అడిగాడు అతను.
ఆమెకు ఏమి సమాధానం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు, తనకు లేని కొత్త కొత్త ఆలోచనలు కూడా ఈ మీడియా వారు ఏ విధంగా తన మనసులోకి చోప్పిస్తున్నారో అని ఆమెకు చాలా ఆశ్చర్యమేసింది. ఆ సమయంలో కల్పించుకున్న సిద్ధార్థ.
“ఆల్రైట్ మిస్టర్ దట్ ఈజ్ ఏ టూ ఫార్ ఫెచ్డ్ అజంప్షన్, ఆర్ అలిగేషన్ టూ మేక్. అస్సలు ప్రతిపక్షం స్థానంలో ఉన్నది మేమా లేదా మీరా అని మాకు అనుమానం కలిగిస్తోంది. మేము ప్రభుత్వంపై చెయ్యాల్సిన విమర్శలను మీరు మాపై చెయ్యడం ఏమీ బాలేదు” అతను ఆ మాటలు అనగానే అక్కడ ఒక్కసారిగా నవ్వులు విరిసాయి.
అందరూ కొంత సమయం హాయిగా నవ్వుకున్నారు ఆ తరువాత ఇంకా ప్రశ్నలు అడగబోతున్న వారిని తప్పించుకుని “ఒకే ఎనఫ్ ఫర్ నౌ. ఐ థింక్ ఎవ్రీబడీ గాట్ దెయిర్ మనీ షాట్” అనగానే ఆ జోక్ అర్ధమైన అందరూ పగలబడి నవ్వారు. అక్కడితో సభ ముగిసింది ప్రియాంక ను జాగ్రత్తగా ఇంటికి చేర్చాడు సిద్ధార్థ.
ఆ రోజు టీవీ ఛానెల్స్ వాళ్ళు ప్రసాద్ గారి ఇంట్లో జరిగిన సభను ప్రత్యక్ష ప్రసారం చేస్తే ఆ మరుసటిరోజు అన్ని ముఖ్య వార్తాపత్రికల్లో ప్రియాంకను ముఖ్యమంత్రి అభ్యర్థి గా జె.హెచ్. పార్టీ ప్రకటించినట్లుగా చాలా పెద్దగా ప్రచురింపబడింది. అసెంబ్లీ ఎన్నికలు జరగడానికి ఇంకా ఆరు నెలల వ్యవధి ఉంది.
***
“ఈ ఏరియాలో మనకి ఎటువంటి క్లూస్ దొరుకుతాయని మీ అభిప్రాయం, ఇది మనకు ఎవిడెన్స్ దొరికిన స్పాట్‌కి చాలా దూరంగా ఉంది కదా” అడిగాడు చక్రధర్. అప్పుడు సమయం మధ్యాహ్నం రెండు గంటలు అయ్యింది, అప్పుడే వర్షం పడడం వలన వాతావరణం చాలా ఆహ్లాదంగా ఉంది, అందులో తామున్నది అటవీ ప్రాంతం కావడం వలన చుట్టూ పెద్దపెద్ద చెట్లతో, వాటి నుంచి జారుతున్న నీటి బిందువులతో ఆ ప్రదేశం అంతా ముగ్ధమనోహరంగా ఉంది.
అటువంటి సమయంలో ఎవరికైనా కొంచెం బద్ధకంగా ఉండడం సహజమే, కానీ జగదీశ్వరరావు మాత్రం తన వెంట వచ్చిన చక్రధర్ సహాయంతో ముంబై నాశిక్ హై వే కి కొంచెం దూరంగా ఉన్న ప్రదేశంలో తాము ఇదివరకు వెతికిన ప్రదేశం దగ్గర వెతుకుతున్నారు. ఆ ప్రదేశాన్ని దాటుకుని కొంచెం ముందరకు వెళ్తే తమకొక పది ఎకరాలు విస్తీర్ణంలో నిర్మించబడిన భవనం ఒకటి కనిపించింది. చాలా పురాతనంగా ఉన్న ఆ భవనం వైపు వెళ్తున్న జగదీశ్వరరావుని ఉద్దేశించి అన్నాడు
“ఏ పుట్టలో ఏ పాముందో ఎవరికీ తెలుసు చక్రీ. నాకు తెలిసి క్రితంసారి మనం ఇక్కడ ఇన్వెస్టిగేట్ చేసినప్పుడు మనం ఈ స్పాట్‌ని మిస్సయ్యినట్లు అనిపిస్తోంది. అయినా ఆ సమయంలో మన వాళ్ళు అంత కమిటెడ్‌గా లేరనుకో. అంతా ఏదో ఆదరాబాదరాగా జరిగిపోయింది. నువ్వు కూడా ఉన్నావ్ కదా. ఇంత దూరంలో ఈ ప్రదేశం ఉందంటే దీనికి కనీసం కేర్‌టేకర్, లేదా వాచ్‌మన్ ఉండే అవకాశం ఉంది కదా. లెట్స్ నాట్ వెస్ట్ ఎనీమోర్ టైం” అని చెప్పి ఆ బంగాళాకు దూరంగా ఉన్న ఒక చిన్నగడిలాంటి దాంట్లో కునికిపాట్లు పడుతున్న ఒక వ్యక్తిని లేపి మాట్లాడుతున్నాడు జగదీశ్వరరావు,
అక్కడ సంభాషణ అంతా హిందీలో జరుగుతోంది “బాబూ ఈ భవనం ఎవరికి చెందినది, దీని ఓనర్ ఎవరు” అడిగాడు.
“ఇక్కడ ఓనర్ అంటూ ఎవరూ లేరు సార్. ఒక వ్యక్తి మాత్రం అప్పుడప్పుడు ఇక్కడ మీటింగ్స్ అవీ పెట్టుకుంటూ ఉంటాడు. ఆయనే నాకు ఈ ప్రదేశం మొత్తానికి అవసరమైన సామాన్లు అవీ కొనుక్కోవడానికి డబ్బులు ఇస్తూ ఉంటాడు. ఎప్పుడో ఒకసారి హడావిడిగా వస్తాడు, ఆయన వచ్చినప్పుడు ఆయన వెంట చాలా మంది రకరకాల వాహనాల్లో వస్తూ ఉంటారు. ఆ సమయంలో మాత్రం నాకు ఎక్కువ డబ్బులు ఇస్తాడు ఆయన చూస్తే ఈ ప్రాంతం వాడిలాగా నాకు అనిపించడు” తనకు తెలిసిన వివరాలు చెప్పాడు ఆ ఏభై ఏళ్ళు పైబడిన వ్యక్తి. అతను మాట్లాడుతున్న మధ్యమధ్యలో బాగా గట్టిగా దగ్గుతున్నాడు.
“సరే ఆయన వయసు ఎంతుంటుంది. ఈ మధ్య కాలంలో ఎప్పుడైనా అతను ఇక్కడికి వచ్చాడా?” అడిగాడు చక్రధర్. అతన్ని చూస్తే ఎందుకో ఆ ముసలివాడు కొంచెం భయపడ్డాడు.
“ఇంతకీ మీరెవరు సార్, ఈ వివరాలు అన్నీ మీకెందుకు”
అతను కొంచెం బెదిరినట్లుగా అనిపించి జగదీశ్వరరావు కొంచెం మెల్లిగా “మేము ప్రభుత్వాధికారులం తాతా, నీకొచ్చిన భయమేమీ లేదు. నీకు తెలిసిన వివరాలు అన్నే చెప్పావనుకో బోలెడన్ని బహుమతులు ఇస్తాము” చక్రధర్ వంక చూస్తూ అన్నాడు.
“బహుమతులెందుకు లేదని బాబూ, అతని వయసు ముప్పై ముప్పై ఐదు మధ్యలో ఉంటాది. ఈ బంగాళా గురించి ప్రభుత్వ లెక్కల్లో కూడా లేదు, దీన్ని ఎవరూ పట్టించుకోరు, అస్సలు ఇక్కడ ఈ బంగాళా ఉన్నట్లే తెలీదు. ఒక సంవత్సరం క్రితం అనుకుంటాను బాబు అతడు వచ్చాడు. హడావిడిగా ఒక ఏభై మంది పైగా అతని వెంట మధ్యాహ్నం మూడు ఆ సమయానికి వచ్చారు. సాయంకాలం వరకూ ఉంది ఏడూ ఆ ప్రాంతానికి ఎంత త్వరగా వచ్చారో అంతే త్వరగా వెళ్ళిపోయారు.అంతే బాబూ”
“మరి వాళ్ళు వస్తున్నట్లు నీకు ముందుగా ఎలా తెలిసింది”అడిగాడు చక్రధర్
“వాళ్ళే నాకొక సెల్ఫోన్ కొనిచ్చారు బాబు. కొంతకాలం క్రితం అది పోయింది. నేను అస్సలు ఈ భవనం నించి బయటకి వెళ్ళను” అతను చెప్పాడు. ఇంక అతడి దగ్గర నుంచి ఎటువంటి వివరాలు రాబట్టలేము అని నిర్ణయించుకున్న తరువాత వాళ్ళిద్దరూ తిరిగి ముంబై చేరుకోవడానికి, తాము హైర్ చేసుకున్న కారులో హైవే మీద వెళ్తున్నారు.
మధ్యలో బడలికగా అనిపించి టీ తాగడానికి ఒక ధాబా దగ్గర ఆగారు. అప్పుడు సమయం సాయంత్రం ఐదు గంటలు అవుతోంది.
“నాకు తెలీక అడుగుతాను మనకి టిప్ అందించిన వాడికి ఆ సెల్ఫోన్ అక్కడ లభిస్తుంది అని ఏ విధంగా తెలిసి ఉంటుంది. ఆలోచిస్తే ఖచ్చితంగా అతను ఈ మిస్టర్ X గ్యాంగ్ లో మెంబర్ అయినా అయ్యుండాలి. లేదా గాంగ్ మెంబర్ అతనికి స్నేహితుడు అయినా అయ్యుండాలి అనిపిస్తోంది.
వాళ్ళు వెళ్ళిపోతున్న సమయంలో మనకి టిప్ అందించిన వ్యక్తి వారి నుండి విడిపోయి ఉండాలి, లేదంటే తప్పించుకుని పారిపోవడానికి అయినా ప్రయత్నించి ఉండాలి. ఎందుకంటే ఇంత పెద్ద కాన్స్పిరసీ ప్లాన్ చేస్తున్న వాళ్ళు తమ ప్లాన్‌ను ఎవరో ఫోటోలు తీస్తున్నారంటే చూస్తూ ఊరుకోరు కదా” అన్నాడు జగదీశ్వరరావు
“అయితే ఇందాక మనం చూసిన బిల్డింగ్‌ని హైర్ చేసుకున్నది మిస్టర్ X అయి ఉంటాడా?” తన అనుమానాన్ని వెలిబుచ్చాడు.
“ఏమో చెప్పలేము, ఆ వాచ్‌మన్ సమాచారం ప్రకారం మనం ఎటువంటి కంక్లూజన్‌కి రాలేకపోతున్నాం.” భుజాలేగరేస్తూ చెప్పాడు తాము సిబిఐ ఆఫీసర్లు అని ఆ ధాబా ఓనర్‌కి ఎలా తెలిసిందో తెలీదు కానీ అతనే స్వయంగా వచ్చి తమకు కావలసినవి అన్నీ చూస్తున్నాడు. టీతో పాటుగా స్నాక్స్ కూడా అందించాడు.
“నాకు ఇంకొక అనుమానం సార్. మనకి టిప్ అందించినది, మిస్టర్ X గాంగ్‌లో మెంబర్ ఈ ఇద్దరూ ఒకళ్ళే అంటారా. అలా అయితే కనుక అతను ఎవరు”
“అతను ఎవరనేది నేను చెప్పలేను కానీ వాళ్ళిద్దరూ ఖచ్చితంగా ఒకరు కాదు అని నా అభిప్రాయం”
“సార్ మీరు తెలుగు వాళ్ళలాగా కనిపిస్తున్నారు అవునా సార్” ఇంతలో ధాబా ఓనర్ తమ సంభాషణకి అడ్డుపడుతూ అడిగాడు. అవునన్నట్లుగా తలూపారు వాళ్ళిద్దరూ.
“జాగ్రత్తగా వెళ్ళండి సార్, ఈ మధ్య ఈ ఏరియాలో ఆక్సిడెంట్స్ ఎక్కువయ్యాయి. కొంత కాలం క్రితం ఇదే రోడ్ మీద బైకు పైన వెళ్తున్న ఒక యువకుడికి మా ధాబా ముందరే ఆక్సిడెంట్ అయ్యింది.”
ఏదో స్ట్రైక్ ఐనట్లు అడిగాడు జగదీశ్వరరావు “మరి అతను ఏమయ్యాడు చనిపోయాడా. ఇది జరిగి సరిగ్గా ఎంత కాలం అయ్యింది.”
కుతూహలంగా అతని సమాధానం కోసం ఎదురు చూస్తున్నాడు చక్రధర్.
“చనిపోయాడో లేదో తెలీదు కానీ, ఆ ఆక్సిడెంట్ చేసిన వ్యక్తే ఆ యువకుడిని తన కారులో హాస్పిటల్‌కు తీసుకువెళ్ళాడట సార్. నాకు సరిగ్గా తెలీదు కానీ అక్కడ వాళ్ళు మాట్లాడుకున్నవి విన్నట్లుగా మా కుర్రాడు చూసి చెప్పాడు. ఇది జరిగి సరిగ్గా సంవత్సరం అవుతోంది. నాకు బాగా గుర్తు ఎందుకంటే ఆ రోజు పెద్దపండగ కూడా” చెప్పాడు ఆ ధాబా ఓనర్
“సందేహంలేదు సార్ ఇతను ఆ మిస్టర్ X గ్యాంగ్ మెంబర్ అయ్యుంటాడు” గట్టిగా అన్నాడు చక్రధర్. నిశ్శబ్దంగా ఉండమన్నట్లుగా సైగ చేసాడు జగదీశ్వరరావు
“ఏ హాస్పిటల్ కి తీసుకువెళ్ళారో నీకేమైనా ఐడియా ఉందా”
“అది కూడా మా కుర్రాడే చెప్పాడు సార్. చంద్రావతి హాస్పిటల్” వెంటనే ఇద్దరూ ముందూ వెనకా ఆలోచించకుండా తమ హోటల్‌కి వెళ్ళడానికన్నా ముందర హాస్పిటల్ దగ్గర చేరుకున్నారు.
అక్కడ రికార్డ్స్ రూమ్లో సరిగ్గా సంవత్సరం క్రితం అడ్మిట్ అయ్యిన ఆక్సిడెంట్ కేసెస్ లిస్టు చూస్తున్నారు వారిద్దరూ. వాళ్ళలో సూరి గురించి తెలుసుకోవడానికి వాళ్లకి పెద్ద సమయం పట్టలేదు.
“ఇతన్ని ఎప్పుడు డిశ్చార్జ్ చేసారు. ఆ ట్రీట్ చేసిన డాక్టర్‌తో మాట్లాడవచ్చా” తమ ఐడెంటిటీ కార్డులు చూపించి అక్కడున్న డాక్టర్‌ను అడిగారు
“సారీ సార్, ఆ పేషెంట్ ఆరోజునే మృతిచెందాడు, బాడీని ఎవరూ క్లెయిమ్ చేయ్యకపోవడం వల్ల గవర్నమెంట్ రూల్స్ ప్రకారం క్రిమేట్ చేసాం” తన నిస్సహాయతను వెలిబుచ్చాడు ఆ డాక్టర్.
“ఆక్సిడెంట్ ఐన వ్యక్తి ఫోటో ఏమైనా ఉందా”
“ఫోటో లేదు కానీ సీసీటీవీలో అతని ముఖం రికార్డ్ అయ్యి ఉంటుంది” డాక్టర్ అన్నాడు.
“మరి అతడిని జాయిన్ చేసిన వ్యక్తి ఎవరు. ఆ డీటెయిల్స్ ఎక్కడున్నాయి.” అడిగాడు చక్రధర్
“ఆ వ్యక్తి వీఐపీ కోటాలో రూమ్ రిజిస్టర్ చేయించాడు సార్. అందుకే డీటెయిల్స్ అడగలేదు” చెప్పాడు ఆ డాక్టర్.
“ఇంతకీ ఏ వీఐపీ కోటా అది”
“ఎమ్మెల్యే కేటగిరీ సార్, ఇదిగో ఆ వ్యక్తి సిగ్నేచర్” చూపించాడు ఆ డాక్టర్. అక్కడ సెక్యూరిటీ క్యాంలో ఒక సంవత్సరం క్రితం టైం లైన్ చూసిన వాళ్ళకి గణేష్ ముఖం కనిపించింది.
“ఇతడు నాకు తెలుసు సార్, మన హోం మినిస్టర్ రాహుల్‌కి చాలా మంచి ఫ్రెండ్. అతని మీటింగ్స్ అన్నీ ఇతనే అరేంజ్ చేస్తూ ఉంటాడు. అంటే మళ్ళీ మన ఇన్వెస్టిగేషన్ హైదరాబాద్‌కి షిఫ్ట్ అన్నమాట” అతను చెప్పినది విని సాలోచనగా తల పంకించాడు జగదీశ్వరరావు..
(సశేషం)