[dropcap]వ[/dropcap]ర్ణమాల లో అక్షరాలు
ఒంటరిగా వుండవు
దేనికవిగా నిలబడవు
మౌనంగా అసలే వుండవు
ఒక అక్షరం భుజం మీద
మరోటి చెయ్యేసి పద పద మంటాయి
భుజం భుజం కలిపి బంధాలు కలుపుకుని
సారికొత్త మాటల్ని పుట్టిస్తాయి
అక్షరాలు
కరచాలనం చేస్తూ కబుర్లు కలబోసుకుంటాయి
ముద్దాడతాయి కౌగిలించుకుంటాయి
గుసగుసలు పెడతాయి
గుణ గుణ మంటూ పరుగులు పెడతాయి
అక్షరాలు
ఎప్పటికప్పుడు ఒంటరితనాన్ని వదిలి
సాయంత్రాలు గూళ్ళకు చేరే పక్షుల్లా
సమూహాలవుతాయి
సరికొత్త రూప చిత్రాలవుతాయి
మాటలై పాటలై
అలలు అలలుగా తరంగాలై
భావ ప్రవాహంలో ఓలలాడతాయి
అక్షరాలు
ఆర్తిగా వెన్నెలని వర్షిస్తాయి
అలతి అలతి మాటల్లో
చెట్టునీ నదినీ మబ్బుల్నీ పర్వతాల్నీ
దర్శింపజేస్తాయి
సంతోషాన్నీ దుఃఖాన్నీ
కోపాన్నీ తాపాన్నీ ధ్వనింప జేస్తాయి
అక్షరాల నడుమ వున్న
ఈ రసాయన బంధాన్ని
అంతర్ముఖుడయిన
ఒక్క కవే స్పృశిస్తాడు
ధ్వనిస్తాడు
